‘In de klas van Donna en Lisa zitten vijftien kinderen. Er zijn drie grote rollen: Donna, Lisa en Tonnie, de mannelijke hoofdrolspeler en slachtoffer van Donna en Lisa. En we hebben twaalf klasgenoten, die zijn net zo belangrijk voor het verhaal. Het gaat er bij het zoeken naar wie wat speelt ook om wie het juiste type is, vergeet dat niet. Net als in een echte klas zijn er verschillende karakters.’
Kostas geeft haar een knipoog. Merels hart roffelt ervan. Wat betekent dat? Is ze opgevallen? Is ze dus wél… of juist niet… Tijd om erover na te denken krijgt ze niet, want hij praat verder. Ze voelt nog wel dat Tjarda in haar hand knijpt.
‘We werken met een dubbele cast, want van de arbeidsinspectie zijn er allemaal regels over hoe vaak je mag spelen en de musical wordt vaker opgevoerd dan jullie mee mogen doen! We hebben dus dertig kinderen nodig voor de klas én we zoeken een broer en zus voor de hoofdpersonen. Jullie krijgen begin volgende week een brief thuis en daarin staat óf dat je nog een keer auditie mag doen in de derde ronde voor de hoofdrollen óf dat je een rol hebt gekregen als klasgenoot, óf, mogelijkheid drie: je kunt niet meedoen. Vergeet het niet, hè, jullie waren geweldig, anders zaten jullie hier niet, maar soms ben je net niet goed genoeg. En je moet in het plaatje passen, jullie stemmen moeten bij elkaar klinken, dat soort dingen.’
‘Die brief wordt vandaag nog gepost,’ vult Froukje aan, ‘al denk ik niet dat dat voor de buslichting lukt. Reken er maar op dat je de brief dinsdag krijgt. Er staat ook iets in over de informatieavond voor ouders. Houden jullie woensdagmiddag alvast vrij én de dagen van de herfstvakantie waarop we repeteren! De planning is wat strak deze keer. En bedenk, soms word je gekozen, soms niet.’
Merel steekt haar vinger op.
‘Ja, Merel?’
‘Als je nou woensdag nog een keer auditie doet, en je bent afgewezen voor de hoofdrol…’
‘O ja, dat is een goeie.’ Froukje begrijpt wat Merel wil weten. ‘Dan speel je automatisch een klasgenoot. Als je naar de derde ronde mag, doe je sowieso mee!’
‘Geen vragen meer?’ Kostas kijkt hen allemaal aan. ‘Wel thuis, dan!’
Nieuws van BEB
Merel rent maandagmiddag zo hard mogelijk van school naar huis. De brief zou er kúnnen zijn! Er is nog niemand thuis, dus de post ligt nog op de mat voor de deur. Met een snel kloppend hart bukt Merel zich. Een envelop van de bank, een grote witte envelop die Merel verwachtingsvol omdraait, maar hij is voor mevrouw L. Goedhart, voor Lori dus, nóg een witte envelop, maar die komt van KWF Kankerbestrijding, en dat was het.
Géén post van BEB, de Bob Entertainment Bizz. Merel sjokt naar de keuken om uit de kraan te drinken. Daarna gaat ze op zoek naar drop. O, ze heeft ineens zo’n verschrikkelijke zin in drop. Ze móét drop!
Maar nergens één dropje in huis… En dat voor een dropverslaafde als zij! Daar moet wat aan gedaan worden.
Bram! Is hij thuis? Misschien heeft hij wat lekkers. Merel rent de trap op, klopt op zijn deur en doet die meteen ook open.
Achter zijn bureau draait Bram zich vliegensvlug om. ‘Hé! Niet zomaar binnenkomen!’
‘Dat doe ik toch niet? Ik heb geklopt.’
‘Maar je wacht niet tot ik “ja” zeg.’
‘Heb je iets te verbergen dan?’ Merel probeert te zien wat er op zijn bureau ligt. Brave Bram is gewoon huiswerk aan het maken, volgens haar.
‘Nee, maar dat is niet meer dan normaal.’