Mimimimimimimi
‘Zenuwachtig?’ vraagt Tjarda terwijl ze wegrijden naar de auditie. Het is nog vroeg.
‘Heel erg,’ zegt Merel, die lekker voor in de auto mocht zitten. ‘Maar ik heb ook veel zin. In de auditie, en nog meer in de musical zelf.’
‘Dus je gaat er al van uit dat je erdoor komt,’ zegt Tjarda voorzichtig.
‘Dat weet ik gewoon!’ antwoordt Merel vol zelfvertrouwen. ‘Ik heb talent, namelijk.’
Ze lachen allebei.
‘Maar toch…’ zegt Tjarda, ‘hou er rekening mee dat je er niet door komt. Jij hebt talent, maar er zijn veel meer kinderen met talent.’
Merel kijkt opzij. Jammer genoeg heeft ze gelijk. En dan werpt ze een blik op Tjarda’s buik, die vastgesnoerd lijkt in de autogordel.
‘Heb je daar geen last van?’ vraagt ze.
‘Waarvan?’
‘De gordel.’
‘Nee, hoor.’ Tjarda legt haar hand even op haar buik.
‘Maakt het jou uit wat het wordt, een jongen of een meisje?’ Ze heeft al twee jongens, natuurlijk.
‘Ach, een meisje zou leuk zijn, maar een jongen is ook heel welkom. Anders leuk, drie van hetzelfde!’
‘Dan heb je geen dochter.’
Tjarda legt even een hand op Merels knie. ‘Ik heb jou toch?’
‘Ik ben je dochter niet,’ zegt Merel voor alle duidelijkheid.
‘Ook niet een heel klein beetje?’ vraagt Tjarda. ‘Ik ben met je vader getrouwd.’
Merel kijkt weer opzij. ‘Wil je dat?’
‘Ja!’
‘Echt?’ Merel kan het bijna niet geloven. ‘Ik ben druk, hoor!’
Tjarda lacht. ‘Vertel mij wat! Maar je brengt ook leven in huis.’
Goh, denkt Merel, terwijl ze de auto’s nakijkt die hen inhalen. ‘Vind je dat niet erg, dan?’ vraagt ze voor de zekerheid.
‘Soms,’ antwoordt Tjarda eerlijk. ‘Maar je bent veel meer dan alleen maar druk. Ik vind je een leuk, vrolijk meisje! Daar bof ik mee.’
‘Echt?’ kan Merel niet nalaten nog eens te vragen. Iets warms begint te gloeien in haar buik en dat blijft daar lekker zitten, de hele gezellige weg lang. Het zit er nog als ze de auto uitstappen en het theater binnen lopen waar het allemaal gaat gebeuren vandaag.
Twee vrouwen staan hen in de hal met een map in hun handen op te wachten. Het is een enorme drukte. Alle kinderen krijgen een sticker met hun naam op hun trui geplakt. Daarna krijgen Merel en Tjarda limonade en koffie. Merel kijkt naar de andere deelnemers, meer meiden dan jongens, en de meesten zijn van haar leeftijd.
‘Kijk, daar is Fimme ook.’ Merel wijst naar een kleine, blonde jongen.
‘Wie is Fimme?’
‘Van mijn musicalklas.’
Er zijn er meer van Merels musicalklas. Als iedereen er is, worden ze in verschillende groepen meegenomen. De ouders mogen niet mee, die moeten koffie drinken of zich een uurtje in de stad vermaken. Merel komt in een grote zaal met een houten vloer, maar zonder spiegels en er is ook geen podium of zo. In een hoek staat een piano. Rechts is een witte muur, links zijn hoge ramen waardoor een vriendelijk zonnetje zacht naar binnen schijnt. Ze worden verwelkomd door een jonge man en een iets oudere vrouw die allebei dezelfde blauwe trui op hun spijkerbroek dragen. Op hun borst zit het logo van BEB.