‘Maar die kunnen we wel maken!’ stelt Jeroen voor met een grijns op zijn gezicht. ‘Ik haal wel wit karton uit het kamertje.’
Even later is hij terug en deelt hij stroken wit karton uit, en allemaal schrijven ze een naam erop. Hier en daar wordt onderdrukt gegiecheld. Dan gaan ze aan het werk.
‘Zit eens stil!’ wordt weer gezegd. Merel probeert er zo veel mogelijk uit te zien als: zie je wel, ik zei het toch?
Veel tijd krijgen ze niet voor hun vragen over Amerika. Als de juf de antwoorden bespreekt, geeft ze beurten. ‘Weet je het niet? Jámmer. Jeroen, jij dan.’ En daarna is de beurt voor de volgende: ‘Jasper! Marieke! Jochem! Jaap! Marloes! Jordi! Maaike!’
Bij ‘Jesse’ trekt de juf haar wenkbrauwen op. Een Turks uitziende jongen die Jesse heet? Ondertussen is het steeds lawaaieriger geworden.
Natuurlijk moet ze ook Merel hebben: ‘Wat jámmer, Merel, dat je steeds zo aan het wiebelen bent! En zeg het volgende antwoord maar…’
Michelle, met wie Merel nu in het tafelgroepje zit, houdt het niet meer. Ze begint te lachen. Pas dan kijkt de juf wantrouwend de klas aan. ‘Is er iets?’
‘Nee juf!’ zeggen ze, maar als ‘Jonathan’ een beurt krijgt, beginnen meer kinderen te lachen.
‘Er is wél iets,’ jammert de juf. ‘Wat gebeurt er?’
‘Is u niets opgevallen, juf?’ vraagt Merel dan.
‘Aan onze namen?’ vraagt Jordi.
Juf kijkt naar de naambordjes en er verschijnt een flauw glimlachje op haar gezicht.
‘Jámmer zeg, dat jullie zoiets doen. Nu jullie eigen namen graag!’
‘En háár naam is juf Jammer,’ fluistert Merel in het oor van Jeroen. Er is even veel lawaai in de klas als ze doen wat ‘juf Jammer’ van hen vraagt. De stroken papier worden omgedraaid en dan kunnen ze verder met de les.
De juf recht haar rug. ‘Demi, geef het antwoord op vraag 12. Rob, nu jij! Michelle, volgende! Marijn! Jordi! Jeroen!’
Ze kijkt naar alle naambordjes en legt haar pen op de tafel. ‘Ik wil jullie échte namen, heb ik gezegd! Wacht, ze staan hier op een lijst! Klas 7b-8b. Ik ga ze nakijken.’
Ze doet een rode map open en de klas wacht geduldig tot ze hun namen gevonden heeft. Juf gaat het rijtje bij langs. ‘Hmm,’ doet ze.
De klas kijkt triomfantelijk.
‘Heten jullie echt zo?’ vraagt de juf nog voor de zekerheid.
‘Toevallig wel, juf,’ zegt Merel tevreden, ‘veel meisjes met een M, veel jongens met een J.’
‘O, nou ja,’ zegt de juf zuinig, ‘maar niet iedereen!’
‘Nee, niet iedereen,’ geeft Jeroen toe.
‘Alleen Janieke klopt niet,’ voegt Marijn eraan toe.
De juf kijkt Marijn aan. ‘Nou, dan gaan we gauw verder met de les. Straks begint het schooltv-weekjournaal.’
In de middagpauze gaat Merel naar de juf van klas 7a-8a om naar het kussen te vragen. Ze heeft genoeg van de vele waarschuwingen van juf Jammer. De juf van 7a-8a praat even met de invaljuf en dan heeft Merel de rest van de dag haar wiebelkussen terug. Maar ze weet wel de hele middag de blik van juf Jammer op zich gericht. Dat maakt dat ze zich toch wat inhoudt met wiebelen, al heeft ze overal kriebels! Overmorgen is het namelijk eindelijk zover!