‘Juf! juf!’ Als kleine kinderen die snoepgoed krijgen, steken ze hun handen uit naar de juf die iedereen een geel informatieblad geeft. Merels blik vliegt over de regels. Tjonge, dat is inderdaad snel: de auditie is zondag 10 oktober, en je moet je opgeven uiterlijk 2 oktober. O, en kijk, in de herfstvakantie beginnen de repetities al!
‘2 oktober, dat is zaterdag!’ gilt een van de meisjes. ‘Juf, u bent echt net op tijd met dit papier.’
De juf kijkt schuldbewust. ‘Ik weet het, ik ben laat. Maar niet té laat toch?’
‘Nee, nee, nee, het kan nog. Maar waar is het dan? En welke musical gaan ze spelen dan? En hoe moet je je opgeven?’
De juf beantwoordt maar één vraag, meer tijd heeft ze niet. ‘Het gaat om Donna Lisa – de musical, naar een boek van Mirjam Oldenhave.’ Voor de andere vragen verwijst ze hen lachend naar het papier. ‘Het staat er allemaal op. Lees het in de kleedkamer of thuis maar goed door en nu moven, iedereen! De volgende groep komt eraan.’
‘En nu niet vergeten je op te geven!’ spreekt Merel zichzelf hardop toe terwijl ze naar de kleedkamer loopt.
Om haar heen wordt gelachen. ‘Tegen wie heb je het?’
‘Tegen mezelf!’
‘Wat ben je nog meer vergeten, dan?’
Merel vertelt over de vergeten inschrijving en het mislukte optreden van afgelopen zaterdag. Een paar weten het al, die waren erbij.
Deze keer zal Merel ervoor zorgen een betere indruk te maken. Sterker nog, ze zal zó haar best doen dat ze een overweldigende, verpletterende indruk achterlaat op de jury. Let op, hier is Merel! Jullie kunnen niet om mij heen!
Ze heeft haast om naar huis te komen, want wat heeft ze veel te vertellen! En weet je wat? Ze gaat zich direct inschrijven, dan kan ze het ook niet vergeten!
Juf Jammer
Elke dag kijkt Merel even naar het mailtje dat ze al een dag later terug heeft gekregen. Omdat ze bij haar vader was toen ze het binnenkreeg, heeft ze het tweemaal uitgeprint zodat ze het ook mee kon nemen naar haar moeder vrijdagavond. Daar heeft ze het boven haar bureautje op het prikbord gehangen: ‘Leuk dat je je op hebt gegeven voor onze auditie. We heten je van harte welkom om 11:00 uur…’ En dan staat er de plaats en de zaal waar ze 10 oktober naartoe moet. Het gaat zo verder: ‘De tweede ronde is ’s middags om 14:00 uur. Je hoort aan het einde van de ochtend of je ’s middags mee mag doen. In de bijlage zit een liedje uit de musical. Een stuk van dit liedje moet je voorzingen. Je kunt het vast oefenen. Ook zit er een korte scène bij die je samen met iemand moet spelen. Dit is al een scène uit Donna Lisa, jij leert de tekst van speler 2 uit je hoofd. Zowel het liedje als de tekst worden je ook nog per post toegestuurd.’
Wat ongelooflijk spannend is dit! Merel is direct begonnen met zingen en April heeft dat weekend verschillende keren geluisterd en aanwijzingen gegeven om het nóg bozer te doen overkomen. Want wie dit zingt, is boos, en Merel stampt er hard bij op de grond. Ook heeft April meegedaan met het oefenen van de scène. Zonder dat ze er veel moeite voor hoeft te doen, kent Merel haar tekst al uit haar hoofd. En April die van speler 1.
Het weekend van de auditie is ze bij haar vader, en Tjarda zal met haar meegaan, heeft ze beloofd. Ze moeten naar een andere stad die wat meer centraal ligt in regio noord. Tjarda is nogal moe van haar zwangerschap, en Merel naar een auditie rijden vindt ze minder vermoeiend dan een dag met haar tweeling doorbrengen. ‘Ik hoef niets anders te doen dan rijden en wachten. Jij hebt veel meer te doen.’
Toen ze het thuis vertelde, rolde Bram met zijn ogen en gaf hij zijn commentaar: ‘Volgende bevlieging!’ Merel denkt nog regelmatig aan de plamuur in de schuur. Ze wilde dat ze Bram kon dicht-plamuren!