Wei Zhi(42)

                Ze reageert enthousiast. ‘Wat een goed idee van jullie juf!’

                ‘Ik wil ook wel zo’n wiebelkussen,’ zegt Marijn, ‘lijkt me lekker zitten.’

                ‘Wees jij maar blij dat je goed zónder kunt zitten,’ zegt haar moeder. ‘Het is soms geen pretje om Merel te zijn.’

                Marijn trekt een lelijk gezicht naar Merel en die moet lachen.

                Wat gezellig zo met z’n drieën, denkt Merel. Marijn heeft geen broertjes en zusjes, dus er is alle ruimte voor hen. Ze zegt: ‘Hier is tenminste niemand die door mij heen kletst.’

                ‘Nou,’ protesteert Marijn, ‘het is óók saai, hoor! Ik vind het juist gezellig bij jou thuis.’

                Marijns moeder kijkt van de een naar de ander. ‘Tja, alles heeft zo zijn voordelen.’ Dan lijkt haar iets te binnen te schieten. ‘Marijn! Je hebt huisarrest!’

                ‘Ja?’ zegt Marijn onschuldig. ‘Ik ben toch thuis? Ik ben toch niet met Merel meegegaan?’

                ‘Ja, maar ik weet niet of onder huisarrest ook hoort dat je geen vriendinnetjes meeneemt.’

                ‘Maar ik ben hier met een reden!’ zegt Merel snel. ‘Ik moet delen in de straf van Marijn, want ik heb het bedacht.’

                ‘Maar we hebben het samen gedaan,’ vult Marijn aan.

                Marijns moeder lacht. ‘Lekker stel zijn jullie! Dat moet je aan jouw eigen moeder zeggen, Merel.’

                Merel schopt onder tafel tegen Marijns been. Doen we niet, hoor, betekent dat.

                ‘Oké, maar ik moet straks eerst naar musicalklas.’



                Musicalklas is zo’n beetje het hoogtepunt van de week. Merel vindt het heerlijk, ze kan al haar energie erin kwijt. De les duurt lekker lang, anderhalf uur, ze doen speloefeningen, ze zingen én ze dansen. Aan het einde van het seizoen gaan ze een echte musical opvoeren, maar daar zijn ze nog niet mee bezig. Dat komt nog! Merel heeft er nu al zin in.

                Aan het einde van de les vraagt de juf of iedereen nog even op de bank wil gaan zitten. Ze heeft een mededeling.

                ‘Ik heb een oproep die ik aan jullie moest doorgeven. Nu was ik twee weken geleden ziek, en vorige week heb ik ze thuis laten liggen, heel stom! Maar het kan nog.’ Ze laat een stapel gele papieren zien. ‘Jullie kennen allemaal wel de producties van de Bob Entertainment Bizz. Die maken grote musicalproducties.’

                De kinderen op de bank veren op. Natuurlijk kennen ze die!

                ‘Behalve met volwassen acteurs en dansers,’ gaat de juf verder, ‘werken ze ook vaak met een kindercast. En die zoeken ze altijd per regio. Binnenkort is er een auditie voor een musical met veel kinderrollen. Er zijn vooral 11- en 12-jarigen nodig. Dus wie zich op wil geven…’

                ‘Ik!’ Merel springt overeind. Ze wordt door het meisje naast haar aan haar mouw getrokken zodat ze terugvalt op de bank.

                ‘Jij zit er nog maar net op,’ zegt ze.

                ‘Nou en?’ Merel kijkt de blonde krullenkop koel aan. ‘Ik doe al wel veel langer aan dansen en zingen.’

                ‘Ja, juf!’ Nog een paar meisjes en een jongen steken hun vinger op, ziet Merel.

                Yes, yes, juicht het in Merel. Dit is haar kans! O super, o wat wil ze dit graag! Ze gaat wraak nemen op de mislukte zaterdag, ze krijgt een herkansing, haar kansen beroemd te worden zijn nog niet verkeken!