Dat vindt Merel een mooi woord. Met nieuwe pleisters op haar armen gaat ze in de achterkamer bij de jongens op haar knieën zitten en speelt even mee met de lego. Daarna gaat ze computeren.
Het duurt lang voor haar vader er is, langer dan anders. Ongeduldig kijkt ze steeds op de klok. Eindelijk hoort ze hem binnenkomen. Ze vliegt op hem af.
‘Papa! Papa! Gaan we nú naar het theater?’
‘Rustig, kalm aan, even mijn tas… en Tjarda een zoen… en Joost en Jeppe een knuffel… jij ook?’
‘Sla die maar over,’ zegt Merel prompt.
‘En een slokje water,’ gaat haar vader onverstoorbaar verder, ‘en óók nog even naar de wc, Mereltje, en dan ben ik klaar.’
Grr, dat doet hij natuurlijk expres. Merel holt naar de gang om haar jas vast aan te trekken. Zij staat klaar!
Even later komt hij eraan en kunnen ze naar het theater fietsen. Het is niet ver. Haar vader houdt de grote deur voor Merel open: ‘Mevrouw!’
Mevrouw Merel steekt haar tong uit.
Bij de kassa moeten ze even wachten, er zijn twee mensen voor hen die kaarten willen bestellen. Merel wipt van de ene voet op de andere tot ze aan de beurt zijn en de spanning bonkt voelbaar in haar borst. Zou het nog…? Mag het nog…? Please!
Merels vader legt uit wat ze komen doen. ‘En nu is de inschrijftermijn verstreken, maar mijn dochter wil zo graag meedoen. Kan dat nog? Kan zij zich nog inschrijven?’
Merel staart naar de krulletjes van de vrouw die aan de andere kant van het glas zit. ‘Het moet, het moet, het moet,’ fluistert ze .
De vrouw kijkt zoekend om zich heen. ‘Even kijken… Volgens mij ligt de lijst hier nog ergens.’
Ze staat op en rommelt in een stapel papier. ‘Ja, hier heb ik het.’ Dan kijkt ze Merel glimlachend aan. ‘Nou, zeg het maar: hoe heet je? En wat ga je doen?’
Ruzie
De talentenjacht is 25 september, dus Merel heeft nog alle tijd zich voor te bereiden. Dat is maar goed ook, want het jongleren heeft ze niet bijgehouden, dus de ballen buitelen over de grond en de kegels kletteren alle kanten op. Maar ze vindt het wel weer leuk en kan ineens niet meer bedenken waarom ze er voor de zomer genoeg van had. En dan moet ze het liedje nog uit haar hoofd leren, wat niet echt haar favoriete bezigheid is, maar dit gaat wel veel sneller dan de woordjes voor dictee en topo.
Ja, ze heeft echt veel huiswerk nu ze in groep 8 zit. Bram vindt het belachelijk weinig wat ze moet doen, maar daar is Merel het niet mee eens. Het is veel! En ze vergeet best vaak haar huiswerk te maken. Vergeten is gemakkelijker dan eraan denken…
Is dat de reden dat juf Nienke haar ouders wil spreken? Of gaat het om haar gedrag? Er is een kennismakingsavond op school geweest voor de ouders: dan komen ze allemaal naar de klas en vertelt juf Nienke over de lessen, ze laat de mappen en de boeken en het weekrooster zien, ze legt uit welke regels in de klas gelden en welke projecten de komende tijd worden gedaan. Overal in de klas hangt werk van hen en alles is mooi opgeruimd. Behalve misschien Merels vak, maar daar komt niemand behalve zijzelf!
Toen heeft juf Nienke tegen Merels ouders, die nog altijd samen naar rapportgesprekken en avonden op school gaan, gezegd dat ze met hen over Merel wilde praten. Als Merel ergens een hekel aan heeft, is het dat er een ‘gesprek’ over haar moet komen. Want dat betekent meestal nieuwe, strengere regels.
Die middag gaat Merel naar huis, en haar ouders naar haar school. Tot haar stomme verbazing komen ze samen terug.