Juf Nienke is aan het uitleggen voor groep 8. ‘Merel, let je op?’ zegt ze een paar keer.
Hoe kan de juf nou zien dat zij aan andere dingen dan aan rekenen denkt?! Als groep 8 met de sommen aan de slag gaat, begint juf Nienke met uitleggen aan groep 7. Merel moet sommen maken terwijl de juf nog praat! Hoe kan ze zich dan ooit concentreren?! Waarom is het niet stil als ze werken, dat wil de juf toch altijd?! Merel staart haar juf aan, die nota bene zelf de regels in de klas bedenkt.
De juf onderbreekt zichzelf door te zeggen: ‘Merel, ga jij ook wat doen?’
Ja, ze gaat bedenken waarmee ze zich zal opgeven voor de talentenjacht. Maar algauw hoort ze, en de toon wordt steeds kribbiger: ‘Merel, aan het werk alsjeblieft!’
Juf Nienke snapt helemaal niet dat Merel over iets belangrijks aan het nadenken is, van binnen creatief bezig is! Juf Nienke snapt Merel wel vaker niet.
Merel weet nog heel goed toen juf Nienke voor het eerst voor hun klas stond. Of liever gezegd, toen hun groep voor het eerst naar juf Nienke ging. De donderdag vóór de zomervakantie schoven alle groepen een ochtend door naar de nieuwe klas. Wat toen groep 8 was, had al vrij. Yes! Onthouden! Straks twee dagen eerder zomervakantie! Merel grinnikt, wat de kinderen van haar tafelgroepje op doet kijken.
‘Wat is er?’ vraagt stoere Ali.
En de vrolijke Jordi beveelt: ‘Zeggen! Waarom lach je? Ik wil meelachen.’
‘Ik dacht aan de zomervakantie,’ zegt Merel zacht. ‘Groep 8 is dan eerder vrij! Weet je nog dat de vorige groep 8 voor de zomer eerder vakantie had?’
‘Ja!’ Ali knikt. ‘Dat was heel oneerlijk.’
Jordi grijnst. ‘Goeie grap!’
‘Maar dat geldt niet voor jou, sukkel, jij zit in groep 7. Pas het jaar daarop heb jij eerder vrij!’ zegt ze.
‘Ja, Jordi,’ zegt Amirah, die ook in groep 7 zit.
Maar daaroverheen klinkt: ‘Merel, laatste waarschuwing! Zo komt je werk niet af!’
Merel wil al zeggen dat zij niet de enige is die praat, maar ach, dat heeft geen zin… Ze kijkt naar de piercing die door de neus van juf Nienke steekt. Allemaal wisten ze – nog voor ze bij haar in de klas zaten – dat juf Nienke er hip uitziet, kleurrijk zoals April en ze loopt op slippers met een bloemetje erop. Dat vinden ze erg leuk, maar pas later kwamen ze erachter dat juf Nienke óók streng is. Als ze werken, moet het stil zijn. En laatste waarschuwing is bij haar ook écht laatste waarschuwing. Dan moet je binnen blijven in de pauze – Merel moet er niet aan denken! – of extra klassendienst doen.
Merel buigt zich over haar rekenboek. Nou, kom op, aan het werk! In stilte spreekt ze zichzelf toe. Toch wil het niet echt lukken vanochtend. Haar billen kriebelen weer eens, en haar voet móét ergens tegenaan tikken. Tegen de tafelpoot bijvoorbeeld. Totdat juf Nienke roept: ‘Merel, zit stil!’
Merel probeert het echt, ze wíl nu haar rekensommen gaan maken. In haar hoofd praat ze tegen zichzelf, het is een trucje dat ze ooit leerde: ‘Je moet rekenen! Je bent met rekenen bezig. De sommen staan op bladzijde 12. Je doet eerst som 5, dan som 6. Som 5 gaat over…’ Het helpt. Som 5 is zomaar klaar, dan begint ze aan som 6, maar haar blik wordt steeds naar de andere kinderen getrokken, alsof zij magneetjes in hun hoofd hebben zitten. Haar tafelgroepje zit kalm te werken, maar verderop in de klas is het onrustiger en Merel ziet alles: Marijn, die aan de andere kant van het lokaal haar agenda uit haar tas pakt en erin bladert – wat gaat ze opzoeken? Rob in het groepje naast hen, die in zijn neus zit te peuteren, Michelle bij de deur, die met een vinger om haar krullen zit te draaien. Dan hoort ze ook Jeroen achter zich, die zit te klikken met het knopje van zijn pen. Ze draait zich om om een boze blik op Jeroen te werpen, maar gelukkig zegt de juf er al wat van – maar nu is ze helemaal de oplossing van som 6 kwijt. Opnieuw beginnen maar weer!