De tranen in de badkamer… maar nee, dat was Sunny, die arme gevoelige Sunny, voor wie de tweede Idas de marteling van buitensluiting had betekend, alleen maar omdat Miriam en hij mot hadden gehad met de andere ouders over de route van de bus. Althans, dat hield hij zichzelf voor als hij 's avonds laat in zijn studeerkamer zat en dat gedempte gesnik hoorde in de badkamer boven aan de trap, die door het hele gezin werd gedeeld. Hij had in zijn studeerkamer gezeten en gedaan alsof hij naar muziek zat te luisteren, alsof hij respect had getoond voor de privacy van een jonge vrouw, die maar een trap bij hem vandaan zat.
Dave scheurde de brief aan stukken, pakte zijn sleutelbos en sloot af. Hij ging naar Monaghan's Tavern, waar ook prima zaken werden gedaan op de zaterdag voor Pasen.
10
‘Je zou bij me uit de buurt blijven,’ siste Sunny naar Heather na-dat de portier hen uit de bioscoop had gesleurd en hen allebei voor de rest van de dag had verboden terug te komen. ‘Je had het belóófd.’
‘Ik was bezorgd toen je maar niet terugkwam van de wc. Ik wilde alleen even zeker weten dat alles goed was.’
Het was geen leugen, niet echt. Natuurlijk had Heather zich afgevraagd waarom Sunny na het eerste kwartier van Escape From Witch Mountain was weggegaan en niet was teruggekomen. En ze was bang geweest dat Sunny haar probeerde te lozen, dus ze was naar buiten gegaan, had in de wc's gekeken en was toen de andere zaal binnengeglipt waar het niet voor jeugdige kijkers geschikte Chinatown werd afgespeeld. Sunny haalde dit trucje vast vaker uit, dacht Heather: een kaartje kopen voor de jeugdfilm aan de ene kant van de bioscoop en daarna een bezoekje aan het toilet gebruiken om binnen te komen bij een film voor zestien jaar en ouder als niemand keek.
Ze ging twee rijen achter Sunny zitten, dezelfde manoeuvre die ze bij Escape From Witch Mountain had toegepast. ‘Dit is een vrij land,’ verkondigde ze luchtig toen Sunny haar boos had aangestaard. Deze keer was ze onopgemerkt gebleven tot op het moment waarop het kleine mannetje een mes in Jack Nicholsons neus stak. Toen had ze duidelijk hoorbaar naar adem gehapt en Sunny had zich omgedraaid bij het geluid van haar stem.
Heather was ervan uitgegaan dat Sunny haar zou negeren, niet dat ze aandacht op hen allebei zou vestigen. Maar Sunny was naar haar toe gelopen en had haar verteld dat ze onmiddellijk weg moest gaan. Heather had haar hoofd geschud en erop gewezen dat ze zich precies hield aan de regels die Sunny zelf had verzonnen. Ze zat niet bij Sunny in de buurt, ze waren gewoon toevallig in dezelfde bioscoop beland. Het was een vrij land. Een oude dame riep de portier erbij en ze werden er allebei uitgegooid toen ze niet de juiste kaartjes konden laten zien. Heather zou Heather niet zijn geweest als ze niet had gelogen en had gezegd dat ze die van haar kwijt was, maar Sunny had niet goed nagedacht en een kaartje voor Zaal 1 opgedoken, waar Escape werd gedraaid. Zonde, want lang en gevormd als ze al was, had Sunny best door kunnen gaan voor zeventien. Als hun leeftijden waren omgedraaid, als Heather de oudste was geweest, dan had ze hen er wel uit kunnen kletsen door te liegen over haar kwijtgeraakte kaartje, over dat ze al zeventien was en redenerend dat een zus gold als de volwassen begeleiding die vereist was voor een expliciet gewelddadige film. Wat had het nu voor zin om een grote zus te hebben als ze zich daar niet naar gedroeg? Daar stond Sunny dan, bijna in tranen vanwege een of andere domme film. Heather vond het gek om kostbare tijd in het winkelcentrum in het donker door te brengen terwijl er zoveel te zien en te ruiken en te proeven viel.
‘Het was toch saai,’ zei Heather. ‘Ook al was het best eng toen de neus van die man werd afgesneden.’
‘Jij weet ook níks,’ zei Sunny. ‘Die film was geregisseerd door die man met dat mes, Roman Polanski. En zijn vrouw is weer vermoord door Charles Manson. Hij is briljant.’
‘Laten we naar Hoschild's gaan, of naar de Pants Corral. Ik wil ook even kijken bij de spijkerbroekenafdeling van Sta-Prest.’
‘Spijkerbroeken kreuken bijna niet,’ zei Sunny, nog een beetje sniffend. ‘Dat is stom.’
‘Dat dragen alle meisjes nu we op school spijkerbroeken mogen dragen.’
‘Je moet geen dingen willen alleen maar omdat de rest het ook heeft. Je moet niet achter de kudde aanrennen.’ De stem van hun vader klonk door uit Sunny's mond en Heather wist dat Sunny er zelf ook geen woord van geloofde.
‘Oké, laten we naar Harmony Hut gaan, of naar de boekwinkel.’ Tijdens haar laatste bezoekje aan het winkelcentrum had Heather gegluurd in iets wat een vies boekje moest zijn, hoewel ze het niet helemaal zeker wist. Er stonden allemaal veelbelovende beschrijvingen in van hoe de borsten van de heldin tegen de dunne stof van haar jurk drukten, meestal een goed teken dat er iets spannends ging gebeuren. Ze probeerde de moed te verzamelen om het boek te lezen met de rits op de voorkant – geen echte rits, zoals op de plaat van de Rolling Stones die Sunny had, maar eentje die evengoed een stukje van een ontbloot vrouwentorso onthulde. Ze had een groter boek nodig om ervoor te houden, zodat ze erin kon lezen zonder aandacht te trekken. Bij Waldenbooks kon het de verkopers niet schelen hoe lang je er stond en of je een boek stond te lezen zonder het te kopen, als je maar niet op de grond ging zitten. Dan jaagden ze je weg.