‘Ja,’ grinnikte hij wat aangeschoten. ‘Maar ik verwacht wel, dat ik goed voor mijn moeite beloond word.’
Hij keek Heather nu scherp aan, maar weer viel het haar niet op. Zij hield alleen maar het glas wijn, dat hij in zijn hand had, in de gaten. Hij morste wat wijn op zijn vest en het vocht liep over zijn kin, toen hij een flinke teug nam.
‘Je zult ontdekken dat de school van Lady Cabot heel anders is dan welke school ook,’ mompelde hij onduidelijk. ‘Madame en ik zijn partners en wij zorgen ervoor dat alleen de knappe meisjes achter de muren van de school wonen. We moeten zeer zorgvuldig te werk gaan, want de inrichting wordt bezocht door zeer rijke heren en die stellen hoge eisen. Maar ik geloof dat er met jou een fortuin te verdienen valt.’ Heather kwam tot de conclusie dat de arme man te dronken was om nog te weten wat hij allemaal kletste. Zij onderdrukte een geeuw, voelde nu ook de uitwerking van de wijn en verlangde naar haar bed.
William lachte. ‘Ik ben bang dat ikje vermoei met mijn gepraat, mijn beste. Ik had gehoopt dat de reis je niet al te zeer vermoeid had, zodat wij een lang, vriendschappelijk gesprek zouden kunnen hebben, maar ik zie nu dat we ons onderhoud morgen moeten voortzetten.’ Hij stak zijn hand op, toen zij beleefd wilde protesteren. ‘Nee, nu geen argumenten. Jij moet naar bed. Om eerlijk te zijn, ik begin nu ook de noodzaak van deze heerlijke plek te voelen. Het doet mij zeer veel genoegen te weten dat jij je neervlijt op de zachte donskussens.’
Heather zweefde min of meer naar haar slaapkamer. De warmte van de wijn ontspande al haar zenuwen, al haar ledematen. Zij hoorde William bij zichzelf grinniken, toen zij de deur achter zich dichtdeed. Zij leunde er tegen en lachte zelf ook, want zij wist dat alles in haar leven nu veranderen zou. Zij danste naar de spiegel en maakte een diepe buiging voor haar beeld. Zij voelde zich een beetje lichtzinnig.
‘Lady Cabot, zegt u mij eens, wat vindt u van mijn jurk? Indien u de aanblik bevalt, dan moet u mij eens zien in de japonnen, die mijn tante mij gegeven heeft.’
Lachend draaide zij zich in de rondte en gooide de deuren van de kleerkast open. William zou het niet erg vinden als zij haar ogen verlustigde in de kledingstukken. Zij had altijd van mooie kleren genoten en zij had steeds een gruwelijke hekel gehad aan de oude vodden van haar tante. Zij koos een paar japonnen uit om die van dichtbij te bewonderen en haalde ze uit de kast. Ze hield ze voor zich voor de spiegel en droomde er een beetje van zulke mooie kleren te bezitten.
Zij hoorde de deur achter zich niet opengaan, maar toen die openzwaaide, draaide zij zich met een ruk om en zag William op de drempel staan, gekleed in een ochtendjas. Twijfel verdreef snel haar zelfvertrouwen.
Langzaam begon het haar te dagen, waarom hij hier was en het kwam als een grote verrassing, omdat zij hem in verband gebracht had met tante Fanny en haar preutse opvattingen in dit soort zaken. Zij stond hem maar aan te staren, niet in staat iets te doen, en voelde het volle gewicht van de val, die hij voor haar gezet had op zich neerkomen. Zij was erin gelopen als een lam, dat naar de slachtbank geleid werd. Zijn ogen brandden in zijn pafferig gezicht en een weerzinwekkende grijns vertrok zijn dikke lippen. Hij draaide zich om en sloot de deur. Om haar te kwellen stak hij de sleutel omhoog, voordat hij hem in zijn zak liet vallen. Zijn blik gleed over haar heen en hij scheen te genieten van de angst, die hij op haar gezicht zag.
‘Wat wilt u?’ hijgde zij.
Hij keek haar wellustig aan. ‘Ik ben gekomen om mijn beloning te halen omdat ik jou weggehaald heb uit het saaie leven op het platteland. Jij bent zo’n verleidelijk wijfje, dat ikje gewoon niet kan weerstaan. En jij was ook zo vol vertrouwen, dat het gemakkelijk was je wegte halen bij mijn arme zus. Als ik genoegvanje heb, zal ik je naar de lekkere troep van Lady Cabot laten gaan. Daar zul je je niet vervelen. En misschien zal ik je te zijnertijd wel uithuwelijken aan een of andere rijke vent, die iets in jou ziet.’ Hij kwam een stap dichterbij. ‘Je hoeft je nergens zorgen om te maken, kindlief. Je echtgenoot zal misschien wat teleurgesteld zijn als hij jou de eerste keer in zijn bed heeft, maar ik denk niet dat hij erg luid zal klagen.’
Hij kwam dichterbij en Heather week angstig achteruit tegen de commode.
‘Ik ben van plan jou te nemen, schatje,’ zei hij zelfvoldaan. ‘Er is dus geen enkele reden je te verzetten. Ik ben heel sterk. Ik vind het heerlijk geweld te gebruiken als dat moet, maar ik geef er de voorkeur aan als het goedschiks gebeurt.’
Zij schudde haar hoofd. ‘Nee!!’ Zij beefde van angst. ‘Nee!! U zult mij nooit krijgen! Nooit!!’
William lachte angstaanjagend en Heather bereidde zich voor om te vluchten. Zijn gezicht was nu donkerrood door de grote hoeveelheid wijn die hij gedronken had, en het vuur dat in zijn aders brandde. Zijn onderzoekende blik ontkleedde haar en zij drukte haar hand tegen haar boezem alsof zij zich op die manier wilde beschermen tegen zijn door alles heen dringende blik. Zij deed een poging langs hem te glippen, maar ondanks zijn dikke gestalte was hij verbazend snel en greep haar rond haar middel beet. Hij duwde haar achterover op de commode, terwijl hij haar in een ijzeren greep vasthield. Zijn natte lippen, plakkerig van de wijn, drukte hij in haar hals en zij voelde zich misselijk worden. Zij worstelde met hem, maar haar kracht was geen partij voor hem. Toen zijn lippen omhoog gleden, wendde zij haar gezicht af en probeerde zich vrij te schoppen, maar zijn druk werd zwaarder en hij duwde haar benen tegen de commode. De greep, waarmee hij haar vasthield, leek wel een ijzeren band en benam haar haast de adem. Zij vroeg zich af of haar ribben de druk konden weerstaan zonder te breken. In paniek schoot haar de kandelaber te binnen, die achter haar moest staan en zij tastte ernaar om hem als wapen te gebruiken. Zij had hem bijna te pakken, maar zij was te haastig en hij viel op de grond. Toen raakte haar hand het mes aan en in haar wanhoop greep zij het beet. William was van plan zijn hete, vochtige kussen over haar keel en boezem uit te breiden en trok zich weinig aan van wat zij deed, totdat hij iets scherps in zijn zijde voelde. Hij keek naar beneden en zag het mes. Met een verschrikte vloek greep hij haar arm. Zij kreunde van pijn toen zijn vingers zich wreed rond haar pols sloten, maar in blinde wanhoop hield zij vol. Woede welde in hem op omdat dit tengere grietje hem lichamelijk durfde te bedreigen. Heather verzette zich uit alle macht, die zij kon opbrengen. Zijn dikke buik duwde haar zover achterover, totdat zij het gevoel had dat haar rug brak. Haar hand werd gevoelloos en zij wist dat zij weldra het mes aan hem zou kwijtraken. Terwijl hij met zijn volle gewicht op haar leunde, maakte William zijn andere hand vrij. Hij reikte tussen hen door en ontwrong haar het kleine mes. Zij vreesde het ergste, gaf haar verzet op en gleed op de vloer aan zijn voeten. Nu haar tegenstand plotseling wegviel, wankelde William Court en viel voorover op de gepolijste planken. Toen hij zijn hoofd stootte, gromde hij luid. Heather was overeind gekomen en stond op het punt te vluchten, toen William langzaam omrolde. Het kleine lemmet van het fruitmesje stak in een langzaam openbloeiende rode plek op de schouder van zijn ochtendjas.