Wie zal mij zien? Alleen mijn eigen ogen kijken naar deze roekeloze schepping, niemand anders.
Zij lachte om deze onzin en begon opgewekt haar haar in orde te maken. Zij vlocht, draaide, krulde en spelde de glanzend zwarte haartressen in een modern kapsel, dat ervoor zorgde dat haar gezicht zoveel mogelijk vrij bleef. In plaats van het haar glad op te steken, gaf zij er de voorkeur aan het te herscheppen in een massa zachte krulletjes, die over elkaar heen vielen op haar rug. Terwijl zij haar creatie aandachtig bekeek, pakte zij het schilmesje van de commode en begon kleine plukjes haar bij de oren weg te snijden, totdat er een trillend lokje overbleef. Met een glimlach van voldoening dacht zij eraan, hoe haar tante van woede zou gaan gillen en haar zou uitschelden voor alles wat lelijk was, als zij haar hier had kunnen zien.
Terwijl zij over haar tante droomde, raakte haar vinger heel zacht de snede van het mes aan om erachter te komen hoe scherp het was. Onmiddellijk verscheen een druppel bloed op het mes. Zij trok een lelijk gezicht, stak haar vinger in de mond en legde het mes neer. Zij nam zich voor in het vervolg voorzichtig te zijn als zij een vrucht zou schillen of in stukken snijden.
De beige jurk veroorzaakte een even grote verrassing als het hemd dat zij eronder droeg. Nu zij de jurk aan had, zag zij er niet meer uit als een jong meisje, maar als een volwassen vrouw. Haar achttiende verjaardag, de volgende maand, was er inderdaad een bewijs voor. Maar er was nog iets anders aan de jurk, dat haar er klaarblijkelijk vreemd en anders deed uitzien. Evenals het hemd bedekte de jurk nauwelijks haar borsten en de voering wekte bij haar de indruk, dat zij zelfs dit twijfelachtige ondergoed niet droeg. Zij zag eruit als een verleidster, opwindend, zonder ook maar een greintje onschuld, een vrouw, die weet hoe zij met mannen om moet gaan, in plaats van de ongerepte maagd, die zij was.
William zat op haar te wachten, toen zij uit de slaapkamer kwam. Hij had de tijd gebruikt om ook wat aan zijn eigen uiterlijk te doen. Zijn reiskostuum had hij verwisseld voor weelderige, elegante kleren en een paar slierten van zijn dunner wordend haar hingen langs zijn dik gezicht waardoor zijn hoofd alleen nog maar ronder werd. ‘Mijn beste, lieve Heather, jouw schoonheid doet mij alleen maar wensen dat ik jaren jonger was. Ik heb verhalen gehoord over schoonheden zoals jij er een bent, maar ik heb ze nog nooit met eigen ogen gezien.’
Heather mompelde gracieus een bedankje, voordat haar aandacht zich richtte op het eten dat was opgediend. Zij probeerde de geuren, die de kamer vulden en haar deden watertanden, te onderscheiden. De tafel was gedekt met porselein, kristal en zilver, en wat op het buffet stond, was gewoon een feest voor het oog. Zij zag geroosterd gevogelte, garnaal in boter, heerlijke pasteitjes en gekonfijte vruchten. Een licht wijntje stond in een karaf binnen handbereik aan het hoofd van de tafel.
Op dit ogenblik hadden William’s ogen andere dingen om zich in te verlustigen, want hij liet zijn bewonderende blik langzaam over Heather’s gestalte gaan en deed geen poging meer zijn hartstocht te verbergen. Zijn verslindende blik bleef voortdurend gericht op het décolleté van haar jurk, waar de bovenkant van haar borsten boven de jurk uitkwam. Zijn tong gleed over zijn lippen, terwijl hij deze zachte rondingen bekeek en ongeduldig al bij voorbaat genoot van dit sierlijke, jonge lichaam.
Hij hield een stoel voor haar klaar naast het hoofd van de tafel en glimlachte. ‘Ga zitten, lady, en laat u door mij bedienen.’
Heather deed wat hij vroeg en keek toe, hoe hij hun borden volschepte.
‘Mijn kookster is nogal verlegen,’ zei hij, terwijl hij zijn eigen bord vollaadde met rijst. ‘Op mijn bevel brengt zij het bestelde diner. maar verdwijnt dan weer, voordat je haar gezien hebt. Ook ruimt zij alles weer geruisloos en met dezelfde degelijkheid af, zodat ik bijna niet bemerk dat zij er geweest is. Maar je zult zelf wel ontdekken dat zij een uitstekende chef de cuisine is.’
Zij begonnen te eten en Heather was verbaasd, toen zij zag hoeveel de man naar binnen kon werken. Zij betrapte zich erop dat zij zich afvroeg, of hij zich nog zou kunnen bewegen als hij klaar was. Zijn volgepropte wangen waren voortdurend in beweging om het voedsel te kauwen en toen hij de heerlijke patrijs en de pasteitjes verslonden had, likte hij zijn vettige vingers smakkend af. Een paar keer deed hij haar schrikken door zijn luid geboer.
‘Als jij bij Lady Cabot begint te werken, zul je gelegenheid te over hebben om mannen uit de betere stand te ontmoeten. Met jouw schoonheid heb je niet lang nodig om het meest begeerde meisje te worden, dat ooit deze inrichting betreden heeft.’
Hij lachte en keek haar glazig aan boven zijn bokaal.
‘U bent heel goed voor mij, sir,’ antwoordde zij beleefd, ofschoon zij vond dat de wijn hem naar zijn hoofd gestegen was. Scholen voor jongedames werden gewoonlijk niet bezocht door mannen, en zij, die dat wel deden, waren ver boven de huwbare leeftijd en hadden er zakelijke dingen te doen.