‘Henry, ik vraag echt mijn tante niet om toestemming. Ik kan niet met je trouwen. Het zou niet eerlijk tegenover jou zijn. Ik zou hier nooit gelukkig worden. Kun je dat niet inzien, Henry? Ik ben heel anders grootgebracht. Ik ben eraan gewend dat iedereen voor mij vliegt en dat ik de mooiste kleren heb. Ik ben er niet mee tevreden alleen maar de vrouw van een schoenlapper te zijn.’
De uitdrukking op zijn gezicht joeg een felle pijnscheut door haar borst, maar Heather wist dat dit de beste manier was. Weldra zou hij zijn wonden likken en zich realiseren dat hij zonder haar leven moest. Verdrietig keek zij toe hoe hij achteruit deinsde, verblind door zijn tranen.
‘Goeie god,’ riep hij uit. ‘Ik hield van jou vanaf het eerste moment dat ik je zag. In de afgelopen twee jaar heb ik aan niets anders dan aan jou gedacht. En nu, nu zeg je dat ik niet goed genoeg voor jou ben. Je bent een gemene heks, Heather Simmons. Moge God je ziel genadig zijn.’
Smekend strekte Heather haar hand naar hem uit, maar hij was al weg. Hij keek niet waar hij liep, struikelde en krabbelde weer overeind. De tranen kwamen haar in de ogen, toen ze hem zag wegrennen. ‘Ik ben wreed,’ dacht zij. ‘Ik heb hem diep gekwetst en nu zal hij mij verachten.’
Zij draaide zich om naar het wagentje en liep er langzaam naar toe. Haaroom bekeek haar. Tegenwoordig staarde hij haar voortdurend aan. Zou hij daar ooit eens mee ophouden?
‘Wat mankeerde die Henry?’ wilde hij weten, toen hij zijn hand uitstak om haar te helpen op de wagen te klimmen. Zijn vingers sloten zich om haar bovenarm, toen hij haar optilde en zij zich aan zijn schouder vasthield.
‘Hij vroeg me of hij met mij mocht gaan,’ mompelde zij en ging naast hem op het smalle bankje zitten. Zij wilde er niet over praten. Haar maag kolkte en zij voelde zich misselijk.
‘En jij hebt nee gezegd?’ vroeg hij.
Heel langzaam knikte zij alsof een onvoorzichtige beweging haar zou doen overgeven. Zij huiverde en zweeg. Godzijdank hield hij ook verder zijn mond en staarde, diep in gedachten, over het hoofd van het oude paard dat hen trok, in de verte.
De eerste oktober ging voorbij en het weer werd killer. Hier en daar dwarrelde een eenzaam blad naar beneden om zich neer te vlijen op het gras dat nog steeds groen was. Zij zag de eekhoorns langs de stammen van de bomen op en neer schieten om hun wintervoorraad voedsel in te slaan. Spoedig zou de slachttijd beginnen en Heather voelde zich al misselijk worden bij de gedachte hieraan. Trouwens, zij had niets meer nodig om zich beroerd te voelen. Dat kwam nu vanzelf. Iedere morgen kwam zij met moeite uit haar bed. Dan voelde zij zich misselijk en lusteloos en vroeg zich af of zij ooit wel beter zou worden.
Omdat haar tante haar werk verdubbeld had, was het moeilijker haar ziekte geheim te houden. Zij had gezworen dat haar tante nooit zou merken dat zij zich niet goed voelde, maar het werd steeds moeilijker. Soms voelde ze zich zo zwak, dat zij dacht ieder ogenblik in elkaar te kunnen zakken. Zij had gehoopt dat de folterende herinneringen, die haar ziek maakten, haar mettertijd met rust zouden laten. Maar zij bleven, evenals haar maag, die alsmaar van streek was, en haar geschokte zenuwen.
‘Hou op met dat geloop als een kip, die haar ei niet kwijt kan en maak die borden klaar, juffie.’
Heather schudde zichzelf wakker en droogde haastig de volgende houten schaal af. Nog even en dan zou zij ontspannen in een warm bad zitten en de pijn in haar lichaam zou minder worden. Zij was moe en afgemat en voelde een zeurende pijn onder in haar rug. Eerder op de dag had zij de was gedaan en haar kracht was verdwenen door het tillen, schrobben, kloppen en reiken. En later was zij haast bezweken onder een stapel brandhout.
Zij zette de borden weg en haalde de houten badkuip voor haar bad te voorschijn. Tante Fanny pakte nog een vruchtentaart je van de tafel en propte dat haast helemaal in haar grote mond. Heather huiverde en vroeg zich af hoe de vrouw zoveel eten kon. Het scheen haar meest geliefde bezigheid te zijn.
Zij wenste dat de vrouw naar bed ging, zoals Oom John al gedaan had. Zij zou rustig in bad gaan, maar haar tante maakte geen aanstalten dus vulde zij het bad en voelde of het water heet genoeg was. Het was lekker warm. Zij maakte haar jurk los en liet die van haar schouders glijden. Zij stond voor de haard, geheel ontkleed. Haar gladde huid gloeide in de gloed van het vuur en haar slanke lichaam stak scherp af tegen de vlammen. Haar borsten waren nu zwaarder en stonden gespannen, terwijl haar onderlijf een lichte ronding vertoonde.
Plotseling verslikte Tante Fanny zich in het taartje dat zij bezig was te verslinden. Met een onderdrukte kreet sprong zij op uit haar stoel. Haar nicht schrok en keerde zich in haar richting. De ogen van de vrouw waren wijd opengesperd en haar gezicht was van bietrood veranderd in asgrauw. Tante Fanny stormde door de kamer op haar toe. Heather dook in elkaar en dacht dat haar tante gek geworden was. Zij voelde hoe zij boosaardig bij haar armen gegrepen werd.