‘Brandon Birmingham,’ riep zij verontwaardigd uit. ‘Bedoel je dat jij de voorkeur zou geven aan die manier?’ Met een ruk ging ze rechtop zitten en dreigde het bed te verlaten, maar hij trok haar terug in zijn eenarmige omhelzing.
‘Nee, liefje,’ glimlachte hij. ‘Ik plaagde je alleen maar. Je moest me nu toch wel beter kennen.’
Zij tuitte haar lippen. ‘Ik wist helemaal niet dat het zo’n huis was.’
"Ik weet, dat jij het niet wist en ik ben blij dat die zak, die jou daarheen wilde brengen, aan zijn eind kwam. Anders kwam ik nog in de verleiding om terug te gaan en hem zijn verdomde nek om te draaien. Hij kreeg wat hij verdiende omdat hij jou probeerde te verkrachten.’
Zij keek hem schuw aan. ‘Jij was degene, die mij verkrachtte. Wat was jouw straf?’
Hij grinnikte even. ‘Ik ontving mijn straf al toen ik met zo’n hete griet als jij trouwde,’ Hij pakte de leren buidel van de tafel en liet die op haar buik vallen. ‘Raak deze niet nog eens kwijt, madam. De volgende keer ben ik niet meer zo vergevingsgezind.’
Zij greep de buidel en opende die. Haar juwelen rolden eruit, toen zij hem omkeerde.
‘Hoe heb je het klaargespeeld, die dingen uit de zak van Mr. Hint te halen, terwijl de tak boven op hem lag?’ vroeg zij, ietwat verbaasd. ‘Zij vielen uit zijn zak, toen Leopold hem afwierp. In de stal heb ik ze wat schoongemaakt. Ik weet niet, waarom hij uitgerekend Leopold nam, terwijl zijn eigen paard ernaast stond. Ik geloof, dat hij van plan was Charleston te verlaten, voordat Lulu haar mond opendeed. Maar het blijft vreemd, dat hij Leopold nam.’
‘Misschien dacht hij wel dat die de snelste was!’
‘Wel, zoals William Court kreeg wat hij verdiende, zo kreeg Mr Hint ook zijn verdiende loon. Laten we ze nu maar allebei vergeten. Ik heb zo het idee, dat ik nu een zeker iemand haar straf ga geven.’
Heather lachte opgewekt, want zij voelde zich nu van alle angsten en twijfels bevrijd, en rolde zich als een bal tegen hem aan.
‘Aha,je denkt dat ikje niet aan kan, nu ik maar één arm en schouder gebruiken kan? Wees er maar niet zo zeker van, dat ikje niet de baas kan. Ik zal je blote achterste naar boven halen en je een pak slaag geven, dat je je leven lang niet vergeten zult.’
Onzeker of hij schertste of het ernstig meende, maakte zij zich van hem los en keek hem doordringend aan. Maar hij grinnikte breed. ‘Madam, je verbaast mij. Ik heb je nog niet aangeraakt en toch doe je alsof je erop staat te wachten. Dacht je werkelijk, dat ik de kans wilde lopen mijn speelterrein te beschadigen? Kom hier, mijn lief, klein wijfje, en laat mij met je spelen.’
‘Maar je schouder!’ zei zij bezorgd.
Hij grinnikte vertrouwelijk en trok haar naar zich toe. ‘Madam, je wilde zo graag te paard terug naar Harthaven. Wel, rijden zul je in ieder geval vannacht.’
De storm was een heel eind bedaard, toen zij de volgende morgen naar huis terugkeerden op Lady Fair. Nog steeds joegen de wolken langs het zwerk, maar het regende niet meer en de wind was nog slechts een zwakke afspiegeling van de reus van de vorige avond. De mantel, die Heather gistermiddag gedragen had, was vochtig en dampte in de late ochtendzon. Zij zou hem graag afgeworpen hebben, maar vond Brandon’s hemd nu niet bepaald passen bij de laatste mode.
‘Jeffzou er helemaal geen bezwaar tegen hebben als je dat ding uitdeed, en Hatti is gewend je in veel minder te zien,’ plaagde Brandon. Heather keek hem lelijk aan en deed alsof zij de mantel wilde losmaken. ‘Als jij denkt, dat Jeff er niets op tegen heeft…’
Hij greep haar hand en grinnikte. ‘Hij zal er inderdaad niets op tegen hebben, heks, maar ik wel. Je hebt gezien wat ik met Mr. Hint gedaan heb, toen die de euvele moed had je aan te raken. Ik zou zoiets niet graag met mijn eigen broer doen.’
Dus bleef de mantel op zijn plaats en toen zij thuis arriveerden, leek Heather letterlijk een stoomketel. Iedereen rende hen uit het huis tegemoet. Jeff zag eruit alsof hij de hele nacht niet geslapen had en Hatti huilde in haar schort.
‘Oh Master Bran, we hadden gedacht dat je iets overkomen was. Leopold kwam zeer onrustig thuis. Wij dachten dat hij op hol geslagen was en dat jij je nek gebroken had.’ Zij wendde zich tot haar meesteres en schudde haar hoofd. ‘En jij, miss Heather, hebt me de stuipen op het lijf gejaagd. Ik heb James haast vermoord omdat hij jou heeft laten gaan. Ik ben gewoon ziek van zorgen om jou geweest, kind.’
Een windvlaag greep Heather’s mantel en joeg het kledingstuk omhoog van haar benen. Brandon duwde het weer op zijn plaats, maar hij kon zo vlug niet zijn of Jeff en Hatti hadden een glimp opgevangen van de naakte dij.
‘Miss Heather, wat is er met jouw kleren gebeurd, kind?’