Hij keek haar met een wellustige blik aan, die haar ontdeed van zijn hemd. Zij schoof wat achteruit. ‘Het zal mijn schouder geen pijn doen als je bij mij in bed komt. Ik kan je zelfs vasthouden als je aan mijn gezonde kant gaat liggen.’
Zij blies alle kaarsen op één na uit, liet zijn hemd op een stoel liggen en schoof tussen de lakens. Zij kroop tegen hem aan en vond het bed een veilige haven, nu buiten de storm raasde. Even bleef zij stilliggen maar dan kreeg haar nieuwsgierigheid toch de overhand.
‘Brandon?’
Hij kuste haar vluchtig op haar voorhoofd. ‘Ja, schat.’ ‘Hoe kwam het dat jij Mr. Hint zo snel verdacht? Hij zei dat jij hem uitgevraagd had de dag nadat jij hem voor het eerst in het theater ontmoet had. Heb je dat gedaan?’
‘Ja.’
‘Maar waarom?’
Toen jij tijdens onze reis uit Engeland hierheen ziek werd, bleef je verschillende dingen in je koorts telkens maar herhalen. Een van die dingen was de naam van Mr. Hint. In je koortsdromen was je klaarblijkelijk erg bang voor hem, en toen ik in het theater zag hoe groot die angst werkelijk was, wilde ik meer van die man weten.’
Zij keek hem nadenkend aan. ‘Wat heb ik nog meer gezegd?’
Hij glimlachte even. ‘Je had het heel vaak over je vader en hield mij voor hem. Ook had je het over een man, die William Court heette. Uit je geraaskal maakte ik op dat jij dacht dat je die man gedood had, toen hij je wilde aanranden. Jij noemde altijd zijn naam in verband met die van Mr. Hint en liet duidelijk blijken, dat de laatste jou van moord zou kunnen beschuldigen.’
‘Jij wist dat allemaal en je zei me niets?’
‘Ik wilde, dat jij het eerst naar mij zou komen en me zo vertrouwde, dat je me om hulp vroeg.’
Heather slikte moeilijk en in haar ogen glansden de tranen. ‘Ik was bang dat ik je pijn zou doen, je zelfs zou verliezen, en ik wilde je zo graag gelukkig maken en niet dat jij je over mij schamen moest.’
Hij glimlachte teder. ‘Denk je dat ik niet gelukkig geweest ben, ondanks het feit dat ik je geheim kende? Jij hebt helemaal geen geheimen voor me.’
‘Helemaal geen?’ vroeg zij uitdagend.
‘Geen,’ antwoordde hij effen. ‘Ik weet zelfs dat je je een dochter wenste om mij te treffen.’
Zij lachte en bloosde even. ‘Oh Brandon, wat vreselijk. En jij zweeg zo goed,’ dat ik zelfs niet de minste verdenking koesterde. Maar wist jij dat Mr. Hint Sybil en Louisa vermoord had?’
‘Nadat ik hem ontmoet had, ontdekte ik dat hij Sybil’s couturier geweest was, maar dat was nog geen bewijs dat hij degene was, die haar vermoord had. Toen Louisa gedood werd, wist ik het zeker, maar ik had een bewijs nodig. Ik vertrouwde erop, dat Lu\u me zou vertellen dat hij haar bezocht had, maar Townsend kwam me arresteren, voordat ik met haar praten kon. Townsend had ontdekt dat Louisa haar rekeningen betaalde met geld, dat ik haar gegeven had en dacht dat zij mij chanteerde met iets, dat verband hield met Sybil’s dood. Daarom was hij zo zeker van zijn zaak en met een ge- tuige, die mij uit haar huis had zien rennen… ‘
‘Had je hem van je verdenking verteld?’
‘Ja, en toen Lulu uit zichzelf kwam en hem vertelde van het bezoek van Mr. Hint aan Louisa, begon hij mij te geloven.’
‘Kwam Lulu naar Townsend?’
‘Ja, zij sloop in het huis terug, nadat Mr. Hint vertrokken was, en vond Louisa. Zij verknoeide niet veel tijd en verstopte zich totdat zij veilig bij de sheriff komen kon.’
‘Daarom zei je tegen mij dat het dom was haar te gaan zoeken. Zij had haar verhaal al aan Townsend verteld. Ik neem aan, dat jij nu denkt dat ik een hersenloos kind bent.’
‘Wel- ik weet in ieder geval, dat je geen kind bent,’ plaagde hij, maar dan kwam er een vermanende toon in zijn stem. ‘Maar ik ben kwaad dat jij die schoft de juwelen gaf, die je van mij kreeg.’
Zij sloeg haar ogen neer. ‘Ik was bang dat hij jou zou vertellen, wat tk gedaan had. Ik weet dat het niet juist was, dat ik de juwelen van je moeder weggaf. Ik wist hoe gek jij op haar was. Het deed mij heel erg pijn om mijn juwelen af te geven, maar het was alles, wat ik hem geven kon.’
‘Dacht je werkelijk, dat ik het je kwalijk zou nemen, als jij Mr. Court werkelijk gedood had? Mijn god, die man verdiende het.’
‘Ik had niet zo na? moeten zijn om te geloven dat hij mij een baantje op de school van Lady Cabot zou bezorgen, maar ik wilde zo graag weg…’
Met een ruk van schrik wendde Brandon zich tot haar. ‘Zei je Lady Cabot?’
Zij knikte onzeker. ‘Ik zou daar helpen lesgeven.’
Hij grinnikte hardop. ‘Lesgeven waarin, madam? Hoe je je bij een man in bed moet gedragen? Mijn lieve vrouw, het huis van Lady Cabot is een van de meest exclusieve bordelen van Londen. Ik moet bekennen dat ik daar ook wel eens geweest ben. Ik had je daar inderdaad kunnen ontmoeten, als alles anders gelopen was en ik zou je vast en zeker gekozen hebben om met mij in bed te kruipen.’