Met een kreet draaide zij zich om en stortte zich in de eerste de beste kamer, waar ze aankwam. Zij rende er dwars doorheen naar de tussendeur en deed die weer geruisloos achter zich dicht. Pas toen zij het laatste vertrek aan deze kant van de gang bereikt had, bleef zij staan. Zij kon niet verder meer zonder op de gang te komen, en daar waren zijn zachte, aarzelende voetstappen hoorbaar. Klaarblijkelijk vroeg hij zich af waar zij was.
Heather deed haar ogen dicht en probeerde haar hartslag te kalmeren. Haar hart bonsde als een trom in haar oren, zodat het onmoge- lijk voor haar was te horen in welke richting hij naar haar zocht. Bovendien maakte de storm buiten het luisteren nog moeilijker. Bevend leunde zij tegen de muur en raakte haar schouder aan, waar de afdrukken van zijn tanden haar huid getekend hadden. Als hij haar te pakken kreeg, zou hij niet rusten voordat hij haar lichaam met zijn afgrijselijke tanden aan stukken gescheurd had. Zij vroeg zich af of Louisa en Sybil ook deze foltering hadden moeten ondergaan. Hij had beide vrouwen verkracht en zat nu achter haar aan. Een herinneringsftits ging plotseling door haar hoofd en een beeld drong zich aan haar op… een beeld van een donkere, sinistere gestalte op een paard, die op haar toekwam, steeds dichter, en gehuld was in een zwarte mantel. Maar nu kon zij zijn gezicht wel zien. Het was het gezicht van Mr. Hint.
Heather bedekte haar gezicht met haar arm om het afgrijselijke beeld uit haar gedachten te bannen. Het was te afschuwelijk! En hij was ook afschuwelijk! Zij bad God. dat Hij haar mocht laten sterven. voordat hij zijn lusten op haar botvierde.
Zij huiverde, terwijl zij tegen de muur leunde. Zonder haar kleren waren de windvlagen, die door de luiken en de gordijnen naar binnenkwamen, dubbel zo koud. Zij bekeek haar eigen naaktheid en beet op haar lip. Zij verlangde ernaar naar kleren te zoeken in de kast naast haar, maar zij kon het zich niet veroorloven ook maar het geringste geluid te maken.
Ergens in een slaapkamer verder op de gang hoorde zij hem met kastdeuren smijten en meubelstukken omver gooien. Zij zou wachten totdat hij in de kamer naast het vertrek waarin zij nu zat, was, voordat zij zich zou bewegen. Als zij erin zou slagen de deur van die kamer voorbij te komen zonder dat hij haar opmerkte, dan kon zij zonder veel moeite de trap bereiken en vluchten. Haar mantel hing in de hal. Als zij die kon pakken. voordat hij in de gaten had dat zij ervandoor was. Maar haar leven was belangrijker dan haar eerbaarheid. Zij bad dat zij alleen maar aan hem ontkomen zou.
Met een schok drong het tot haar door dat hij in het aangrenzende vertrek was, Zacht. om geen enkel gerucht te maken, draaide zij de knop van de gangdeur om. terwijl zij de verbindingsdeur tussen de beide vertrekken scherp in de gaten hield. Zonder de gang in te kijken gleed zij de kamer uit en trok de deur geruisloos achter zich dicht. Zij deed een paar passen achteruit, draaide zich om en wilde in één woeste ren langs het vertrek, waarin hij zich nu bevond, schieten.
Zij gilde en stierf duizend doden, toen zij de arm van een man om zich heen voelde.
‘Heather!’ riep Brandon geschrokken uit. Zijn ogen gingen over haar naakte lichaam.
Met een half onderdrukte snik liet zij zich tegen zijn borst vallen. Het kwam niet eens bij haar op om hem te vragen welk wonder hem uit de gevangenis naast haar gebracht had. Hij was drijfnat door de storm, maar het was een heerlijke, veilige vochtigheid. Dan hoorde zij rennende voetstappen en zij wist, dat Thomas Hint opnieuw achter haar aankwam. Haar hart klopte in haar keel en zij trok haar man mee.
‘Oh, Brandon, schiet op. Hij heeft pistolen.’
Brandon’s gezicht was bleek. ‘Heeft hij je wat gedaan, Heather?’ Zij kreeg de tijd niet om te antwoorden. Zij begreep wat hij bedoelde, maar zij kon niet wachten om hem gerust te stellen. Zij trok hem mee, een kamer aan de andere kant van de gang in, toen Mr. Hint de deur van zijn kamer opende en de gang afkeek. Hij zag haar onmiddellijk en hief een pistool op. Een seconde stond zij als aan de grond genageld en het schot explodeerde. De kogel zocht zich een weg in de deur vlak naast haar oor en versplinterde het zware hout. Bevend over al haar leden sloeg zij de deur dicht.
Brandon stelde geen vragen. Het schot was te dicht langs zijn vrouw gegaan om erg geruststellend te zijn. Hij trok Heather achteruit en drukte zich tegen de muur bij de deur. De knop werd omgedraaid terwijl hij er tot het uiterste gespannen naast stond. De deur zwaaide open en Mr. Hint stormde naar binnen. Brandon hief zijn arm op en liet die uit alle macht op de pols van de man neerkomen, zodat het pistool kletterend op de vloer viel. Met een ruk draaide Mr. Hint zich om, stijf van schrik. Zijn verbaasde gezicht verried duidelijk dat hij helemaal niet geweten had dat Brandon er was, voordat hij de kamer betrad. Het was een schok voor hem, toen hij ontdekte dat hij niet langer meer een hulpeloze vrouw tot tegenstander had, maar nu ook haar man, en die man was verre van hulpeloos. Mr. Hint zag de vuist komen en schoot terzijde, maar niet snel genoeg om helemaal uit de baan van de vuist te komen. De vuist raakte zijn wang, maar niet zo krachtig als de bedoeling geweest was. Toch deed de slag hem achteruit wankelen tegen de muur. Versuft slaagde hij erin het pistool, dat hij in zijn andere hand hield, op te heffen en te richten op Brandon ‘s middenrif. Hij hoorde de vrouw gillen.