Tranen rolden over zijn lelijk gezicht. Hij keek haar aan en zijn ogen vernauwden zich vervaarlijk.
‘Zij was niet de eerste vrouw, die ik doodde omdat zij mij uitlachte. De jurk, die jij droeg, toen jij bij Willy wegrende, behoorde ook aan zo’n wezen, dat mij uitlachte. Willy, die zak, dacht dat zij niet meer terugkwam omdat zij de jurk niet betalen kon.’ Hij lachte wild. ‘Weet je, ze kon gewoon niet terugkomen, want ik brak haar stomme nek, precies zoals ik met Louisa deed. Ook Miss Scott doodde ik, omdat ze mij uitlachte.’
Dreigend kwam hij op Heather af. Weer werd zij zich bewust van de sterke eau de cologne-geur. Het schoot haar te binnen wat hij zo juist gezegd had en met een schok herinnerde zij zich, waar zij voor het eerst de eau de cologne geroken had. Haar ogen werden groot. ‘U stond achter het gordijn in de winkel van William Court. U zag mij naar buiten rennen in die jurk.’
Weer kwam die vreselijke grijns. ‘Aye. Je keek zelfs niet om. Daarvoor moest ik je eigenlijk dankbaar zijn. Zo maakte jij mijn werk gemakkelijker.’
‘Uw werk?’
‘Aye, mijn werk. Jij geloofde toch niet in alle ernst dat jij Willy gedood had, h?Met dat kleine wondje dat jij hem bezorgde? Nee, hij ging alleen van zijn stokje, meer door de wijn die hij gehad had, dan door wat jij gedaan had.’
‘Bedoelt u, dat hij nog leeft?’ hijgde zij.
Thomas Hint grinnikte en schudde ontkennend zijn hoofd. ‘Nee, madam. Ik sneed hem zijn stomme strot af. Het was gemakkelijk. Al die jaren maakte ik de jurken voor hem en hij, die zak, vertelde iedereen dat hij ze maakte. Hij kon niet eens een draad in een naald krijgen. Het was erg gemakkelijk. Alleen een ding… de kokkin had mij gezien. Zij was teruggekomen om de tafel afte ruimen en zij had mij met het mes bezig gezien. En door haar moest ik Engeland verlaten. Haar kreeg ik niet te pakken. Zij verdween, zoals Lulu nu verdwenen is. Zij was zich haast dood geschrokken en ik kon haar nergens vinden.’
Stom en stomverbaasd wankelde Heather achteruit in de richting van de open haard. En al die tijd had zij gedacht dat zij een man vermoord had!!!
‘Het zal niet gemakkelijk zijn jou te doden, madam. Eigenlijk heb jij mij nooit kwaad gedaan. Jij lachte mij niet uit zoals die andere vrouwen deden. Op de een of andere manier was jij zelfs vriendelijk tegen me. En bovendien, jij bent zo’n lekker ding. Ik heb Sybil eens verteld, dat de mooiste vrouwen ter wereld mijn japonnen droegen. En toen ik dat zei, bedoelde ik jou. Jij was inderdaad de enige, die recht deed aan mijn jurken. Maar nu ga jij natuurlijk vertellen dat ik Louisa doodde om het leven van je man te redden.’
Hij schuifelde op haar toe en versperde haar de vluchtweg. Nu ze met haar rug tegen de haard stond, kon ze niet meer verder achteruit, toen hij zijn handen naar haar uitstrekte. Toen zij de klauwen uit haar droom op zich toe zag komen, nam een plotselinge moed om zich te verzetten bezit van Heather. Wat er ook gebeuren mocht, zij zou van zich afbijten. In een snelle, wervelende beweging, schoot zij langs hem heen. Hij stak zijn hand uit en greep de achterkant van haar jurk, maar die scheurde, toen zij van hem wegsprong. Ondanks zijn misvormde gestalte was hij snel en rukte aan haar rok, toen zij naar de deur wilde rennen. Zijn hand hield een van de plooien vast. Opnieuw scheurde de japon, maar hij hield het en daardoor kon zij niet meer vluchten. Hij trok haar naar zich toe met een angstaanjagende kracht en draaide haar om. Zijn ogen gingen naar haar schouder, die door de gescheurde jurk zichtbaar was, en zijn tong ging over zijn lippen.
‘Jouw huid is als satijn. Ik ben gek op dat zoete vrouwenvlees. Misschien kunnen we… eh… je verscheiden even uitstellen,’ mompelde hij. Hij strekte zijn klauwende vingers uit en rukte het kledingstuk van haar boezem. De stof viel weg, zodat zij alleen nog maar gekleed was in het vochtige hemd. Zijn ogen schenen door de dunne stof te branden en zijn ademhaling ging sneller, totdat hij tenslotte hijgend over haar heengebogen stond als een hongerige hond over een bot. Hij trok aan het hemd totdat er geen draadje stof meer haar lichaam bedekte.
Heather gilde en stelde zich te weer. Zij duwde tegen zijn borst, maar hij was sterk ondanks zijn kleine gestalte. Haar pover verzet deed hem alleen maar lachen.
‘Jij bent nog niet half zo sterk als Louisa.’
Hij drukte haar met geweld tegen zich aan; zodat zij vol afkeer achterover boog. Hij bedekte haar hals en borsten met kwijlende kussen. En dan, woest als een dolle hond, zette hij zijn tanden in haar schouder. Een gil steeg op uit Heather’s keel en haar hoofd zwaaide heen en weer van de pijn. Likkend voelde zij zijn mond naar beneden, naar haar borsten gaan en zij besefte dat hij haar daar ook ging bijten. Hij had haar zover achterover gebogen, dat zij voelde dat zij de enige steun was, die voorkwam dat hij viel. Plotseling schoot het haar te binnen dat zij al eens eerder tegen haar wil achterover geduwd was. Zij had William Court tegen de grond gewerkt door zich plotseling te laten vallen. Zij vroeg zich af of het deze keer ook weer zou lukken. Zonder hem ook maar de geringste waarschuwing te geven, trok zij haar voeten op. Onmiddellijk voelde zij dat zij beiden begonnen te vallen. Hij liet haar los bij zijn poging de val te breken. Zij kwam het eerst op de grond terecht en rolde van hem weg. Ogenblikkelijk stond zij weer op haar benen en wilde wegrennen. Hij stak zijn lange arm uit en greep naar haar, maar zijn hand schampte alleen maar haar dij. Zij rende zo hard zij kon naar de trap zonder om te kijken. Zij wist dat hij alweer overeind gekrabbeld was en zij hoopte dat de trap hem wat zou afremmen. Haar adem ging in korte stoten en zij had al haar kracht nodig om haar benen zo snel mogelijk de trap op te drijven. Boven gekomen keek zij om. Hij bevond zich onder aan de trap en kwam snel naar boven. In iedere hand hield hij een pistool.