Even scheen het dat hij niets zeggen kon, maar dan stootte hij uit: ‘Louisa is dood, Heather, Iemand heeft haar vermoord.’
Zij deinsde achteruit en drukte een hand tegen haar mond. Ongelovig schudde zij haar hoofd.
‘Het is waar. Iemand wurgde haar, brak haar nek.’
‘Waarom wilde jij weten waar Brandon was?’ vroeg zij.
Hij scheen niet te willen antwoorden.
‘Jeff!!’
‘Ik zag Brandon uit Oakley komen rennen. Hij zag mij niet komen en toen ik naar binnen ging om Louisa te spreken, vond ik haar dood.’
Heather slaagde er met grote moeite in een ontkenning uit haar keel te persen. ‘Nee!!’ Zij deed nog een pas achteruit en een beschuldigende blik kwam in haar ogen. ‘Hij heeft het niet gedaan. Hij kan het niet gedaan hebben. Hij deed het niet, Jeff. Hij deed het niet. Hoe kun je zoiets zelfs maar denken?’
‘Denk jij, dat ik het geloven wil? Ik zag hem, Heather, en wij allemaal hebben gehoord hoe hij haar gisteren bedreigde.’
‘Maar wat moest hij dan daar?’
Hij keek de andere kant op.
‘Jeff, geef antwoord,’ beval zij. ‘Ik heb het recht het te weten.’
Hij zuchtte diep. ‘Louisa liet hem een briefje bezorgen, terwijl wij op het veld waren. Er stond in dat zij iets van jou wist, dat hij weten moest. Ik probeerde hem tegen te houden, maar hij duwde me omver en zwoer dat hij haar smerige nek zou omdraaien. Lulu bracht hem dat briefje en hij joeg haar behoorlijk schrik aan. Zij ging er tussenuit als een geslagen hond. Trouwens, zij beefde al als een riet, toen ze hem dat briefje gaf. Toen ik in Louisa’s huis kwam, was het al gebeurd. Hij kwam het huis uit rennen alsof de duivel hem op de hielen zat. Jacob, Louisa ‘s stalknecht, zag hem ook en nu is die vent natuurlijk op weg om de sheriff te halen.’
Heather’s hoofd tolde. Een briefje? Een briefje over haar? Wat zou Louisa nog meer hebben kunnen vertellen?
Zij hapte naar adem, toen zij aan Mr. Hint dacht en aan zijn verbinding met die vrouw. Als hij haar iets over William Court gezegd had, zou zij dat misschien wel aan Brandon hebben willen vertellen. En toen had hij haar misschien in blinde woede gedood. Hij had haar gisteravond immers bedreigd…
Nee! Zij zag hem niet in staat tot zo’n misdrijf.
‘Nee, hij heeft het niet gedaan. Ik weet dat hij het niet gedaan heeft,’ zei ze koppig en schudde wild haar hoofd. ‘Hij is mijn man! Zou ik het niet weten of hij tot zoiets in staat is?’
‘God. Heather,’ kreunde Jeff. De gedachte dat zij hem ervan verdacht zijn broer te beschuldigen, deed hem haast lichamelijk pijn. ‘Baby, snap je dan niet, dat ik bid en smeek dat ik me vergissen mag? Ik houd ook van hem. Hij is mijn eigen vlees en bloed - mijn broer.’ Haar felle houding kwelde hem nog meer en met een ruk wendde hij zich van haar af en rende naar het huis. Zij volgde hem. Zij liepen door het gebouw, terwijl Jeff wanhopig probeerde zichzelf ervan te overtuigen, dat hij zich vergiste. Heather was daarvan overtuigd, totdat zij aan de deur van hun slaapkamer kwamen en die open rukten, Zij kwam naast Jeff staan en zag Brandon uit het raam staren dat uitzag op het gazon. waar zij zojuist geweest waren, Met een kreet rende zij naar hem toe. Hij draaide zich om en drukte haar vast tegen zich aan.
‘Zeg het hem. Brandon,’ beval zij en klemde zich wanhopig aan hem vast. ‘Zeg hem dat je het niet gedaan hebt.’
‘Liefste,’ mompelde hij zacht.
Jeff kwam dichterbij, bang om te vragen om dan te ontdekken, dat hij gelijk had. Brandon keek hem aan en glimlachte droevig.
‘Denk je dat ik haar gedood heb. Jeff?’
‘Oh God, Bran.’ Jeff slikte moeilijk en schudde zijn hoofd. Hij verkeerde duidelijk in een zware tweestrijd. ‘Ik wil het niet geloven, maar ik zagje uit het huis komen en toen ik naar binnen ging, yond ik haar dood. Wat moet ik dan geloven?’
Brandon streek Heather’s haren glad. ‘Zou je me geloven. Jeff, als ik je vertelde dat ik niets met de moord te maken heb - dat zij al dood was, toen ik binnenkwam?’
‘Bran. je weet dat ik alles geloof wat jij me vertelt. Maar als jij haar niet vermoord heb, wie heeft het dan wel gedaan?’
De oudere broer zuchtte. ‘Waarom zou iemand Louisa verkrachten, Jeff?’
Heather hapte naar adem.
‘Verkrachten?’ herhaalde Jeff ontzet.
‘Is je dat dan niet opgevallen?’ glimlachte Brandon.
‘Zij was verkracht?’ vroeg Jeff ongelovig. ‘Maar wie zou haar dan verkrachten? Zij gaf het toch voor niets?’
‘Precies.’
‘Mijn god, daar heb ik helemaal niet aan gedacht,’ gaf Jeff toe.
Hij liet zich in een stoel vallen, staarde voor zich uit zonder iets te zien en dacht na over wat hij gezien had. Na een hele poos stond hij weer op en kwam naast hen voor het raam staan om naar de bomen in de verte te kijken, die door de sterke wind heen en weer bewogen werden.