Zij eindigde op woedende toon. Jeff lachte en klopte Townsend op de rug.
‘Wees gewaarschuwd, Townsend, onze dame heeft Iers temperament en als de omstandigheden dat eisen, laat zij haar klauwen zien.’
De man keek om zich heen, niet op zijn gemak. Hij kuchte opnieuw en draaide de hoed in zijn hand rond. ‘Nou ja, nu zie ik dat jij gelijk hebt, Brandon, maar ik hoop dat jij begrijpen zult. dat ik elke kleinigheid moet nagaan in zulk een kwalijke zaak.’
Aarzelend draaide hij zich om om weg te gaan, mompelde nog een verontschuldiging en vertrok. Zij hoorden zijn paard van het huis wegdraven alsof de duivel hem op de hielen zat. De drie Birminghams haalden opgelucht adem.
Jeff grinnikte. ‘Ik heb Townsend nog nooit zo beschaamd gezien. Ik geloof dat jij, Bran, voor wat hem betreft, zo onschuldig bent als een pasgeboren baby.’
Brandon’s mond vertrok grijnzend. ‘Dank zij mijn veeleisende vrouw.’
‘Hij werd al te persoonlijk naar mijn zin,’ zei zij. ‘Hij moest eens hoognodig op zijn nummer gezet worden.’
Haar zwager lachte. ‘Schat, dat deed je al op het ogenblik, dat jij door die deur daar binnenkwam.’
Een poosje later deed Brandon de deur van zijn slaapkamer dicht en ging achter zijn vrouw staan, die voor de kaptafel zat, en begon de haakjes van haar jurk los te maken. Zij glimlachte naar hem in de spiegel en wreef haar wang tegen zijn hand, toen hij haar schouder streelde.
‘Oh, Brandon, ik houd zoveel van jou. Ik zou sterven als jij ooit genoeg van mij kreeg en een ander zou zoeken.’
Hij ging op zijn knie?zitten, sloeg zijn armen om haar heen en trok haar rug vast tegen zich aan, terwijl hij zijn lippen in haar glanzend haar drukte.
‘Ik heb nog nooit iets half gedaan en mijn liefde voor jou isdaar geen uitzondering op, Heather. Als ik zeg. dat iemand mijn vriend is dan sta ik volledig achter hem. Dus als ik zeg, dat jij mijn grote liefde bent, dan behoor je aan mij toe met lichaam en ziel.’
Zij glimlachte en zuchtte even. ‘Het was blijkbaar duidelijk te zien, dat ik bang was voor Louisa en ik vermoed ook voor Sybil. Het arme meisje wilde jou zo dolgraag hebben, dat zelfs het kleinste ogenblik met jou voor haar de hemel leek. Ik ben egoïstisch. Ik wil jou altijd hebben zonder je met iemand te moeten delen.’
‘Denk je dat ik anders voel ten opzichte van jou, liefste?’ fluisterde hij. ‘God, ik zal iedere man vermoorden. die jou van mij probeert weg te nemen. En geen vrouw kan mij van jou afbrengen. Wat Sybil betreft - zij was een simpel, bedorven meisje, dat de wereld versjacherd zou hebben om haar zin te krijgen.’
‘Heb jij enig idee, wie haar vermoord kan hebben, Brandon?’
Hij zuchtte, deed een pas achteruit en begon zich uit te kleden. ‘Ik weet het niet, meid. Er waren veel mannen, die haar het hof maakten, zelfs een paar getrouwden.’
‘Getrouwden?’ riep Heather vol verbazing. Zij stond op en liet haar jurk op de vloer glijden. ‘Brandon, haar moeder…’
Hij gromde. ‘Die smerige heks! Zolang Sybil er niet in geslaagd was een rijke man aan de haak te slaan, kon het Mrs. Scott niets schelen, wat haar dochter deed. Sam Bartlett was een van haar vrijers.’
‘Sam Bartiett!’ riep Heather uit. Zij herinnerde zich maar al te goed haar ervaringen met hem.
‘Die en niemand anders,’ antwoordde Brandon.
Kwaadheid maakte zich van Heather meester. ‘En sheriff Townsend kwam jou ondervragen, terwijl zo’n vent maar vrij rondloopt. Oh, wat een onzin!’
Brandon lachte en kwam op haar toe. ‘Kalm aan maar, liefste. Hij mag dan een oude bok zijn, die nog best een groen blaadje lust, dat bewijst nog niet dat hij een moordenaar is.’
‘Iedere man, die zich afgeeft met zijn slavinnen .. .’
‘Sst,’ zei Brandon en kuste haar schouder. Zijn handen bedekten haar borsten in haar hemd. ‘Laten we er niet meer over praten. Er zijn veel andere, interessantere dingen, waar ik graag over wilde praten… bijvoorbeeld over hoe mooi jij bent zonder kleren aan.’ Zijn handen sloten zich in de zachte stof van haar hemd en trokken het in een beweging aan de voorkant middendoor.
‘Dat is beter,’ grijnsde hij. Hij boog zich voorover en nam haar op zijn armen. ‘Je zult moeten leren je sneller uit te kleden, madam, als je tenminste je hemden wilt sparen.’
Voordat zijn lippen zich op de hare sloten, hoorde hij haar mompelen: ‘Wie trekt er zich nu iets aan van zo’n stom oud hemd?’
Hoofdstuk 10
De lange zomerdagen werden weken en de maand juli liep ten einde. toen Heather’s negentiende verjaardag kwam en ging. De moord op Sybil bleef nog lang het gesprek van de dag, ofschoon het zoeken van de moordenaar geen enkel resultaat opleverde. Haar bekende vereerders schenen allemaal een sluitend alibi te hebben en de hele zaak raakte op de achtergrond, ofschoon de meeste vrouwen angstvallig steegjes, donkere portiekjes en begroeide weggetjes ’s nachts vermeden.