‘Brandon!’
En hij genoot van zijn triomf, toen een gezamenlijk vuur hen verteerde, een vuur, dat langzaam wegstierf en hen als sintels in de liefdeshaard achterliet.
De kaars flikkerde in de zachte bries, die de gordijnen bij het raam deed bewegen, en wierp de spookachtige schaduwen van de gestalten in het bed op het plafond. Heather lag in de kussens met Brandon’s armen om haar heen en hun benen waren in elkaar gestrengeld. Zij had het vreemde gevoel dat zij geen lichaam meer had en ergens op een wolk. los van de wereld, ronddreef. Haar ogen waren gesloten en een dromerige, tevreden glimlach gaf vorm aan haar lippen, toen Brandon zacht zijn vinger over haar gezicht liet gaan en haar mond, haar ogen en haar ietwat scheefstaande wenkbrauwen streelde.
‘Ik had steeds gedacht dat een hele hoop ervaring nodig zou zijn om het liefdesspel volmaakt te doen zijn, maar nu heb ik ontdekt dat ik me ook daarin vergist heb. Ik heb het genot nog nooit zo volledig geproefd als nu.’
‘Oh. mijn liefste, jij was niet de enige,’ fluisterde zij en opende haar ogen om hem vol liefde aan te kijken. ‘Als ik eerder geweten had hoe heerlijk het was, dan had ik allang mijn rechten opgeëist.’ Zij lachte even en sloeg haar armen om zijn hals. ‘Het is doodzonde dat wij zoveel tijd verknoeid hebben met elkaar te leren kennen.’
‘Jij haatte me. weet je nog?’
‘Hmm, in het begin misschien wel,’ zei zij en beantwoordde zijn kussen. ‘Maar daarna waarschijnlijk niet meer. Ik wist alleen dat jij me meer angst aanjoeg, dan ik verdragen kon.’
Hij lachte en trok haar op zich. drukte zijn lippen op het warme vlees van haar keel en genoot van de naakte zachtheid tegen hem aan.
‘Ik was zelf ook bang. Ik was bang dat ik je helemaal zou kwijtraken.’
Zij drukte zich overeind op zijn borst en stak haar onderlip pruilend naar voren. ‘Jij was een ongelikte beer, Brandon Birmingham. En dat weet jij verdraaid goed.’
Hij glimlachte een beetje, terwijl hij speels zijn vinger van haar schouder naar beneden liet gaan, dwars over een borst en rond de rose plek, die uitdagend naar voren stond.
‘Gedwongen worden te trouwen ging tegen mijn principes in,’ mompelde hij. ‘En toen je tante me als een of andere boerenkinkel uit de kolonie ging behandelen was de maat vol. Vervolgens moest ik mijn huwelijksnacht onder toezicht van Lord Hampton doorbrengen en dat maakte mijn humeur er niet beter op. Maar toen jij zei dat je me haatte, begon mijn woede pas goed op gang te komen en daar er niemand anders was op wie ik die woede kon botvieren, werd jij mijn slachtoffer. Wees voorzichtig, schoonheid. Wraak is helemaal geen dubbelsnijdend zwaard. Zij snijdt maar naar een kant. Ik ontdekte dat ik op het scherp van de snede zat en als jij het bewoog, dan voelde ik de pijn.’
Haar ogen waren groot van onschuld. ‘Wat heb ik dan gedaan om jou pijn te doen?’
Hij liet zich achterover vallen in het kussen en legde een hand op zijn voorhoofd. Dan sloot hij zijn ogen en lachte zuchtend. ‘Zeg jij maar wat je niet weet, liefste. Dat zal het een stuk gemakkelijker maken. Jij speelde de rol van de verleidelijke vrouw alsof die jou op het lijf geschreven was. En ik, de hulpeloze man, moest maar staan toekijken, hoe jij mijn hart opvrat. Jij ontblootte je borsten vlak voor mijn neus en zwaaide je volle, rijpe achterwangen heen en weer, zodat mijn ogen haast uit mijn kop vielen. Jij was altijd zo verdomd verleidelijk, dat ik je zeker al duizend keer bijna met geweld genomen had.’
Zij giechelde, legde haar wang op zijn schouder en liet haar vinger doelloos door het haar op zijn borst gaan, terwijl zij diep nadacht. ‘Weet je Brandon, ik krijg haast medelijden met Tante Fanny. Zij heeft nooit geweten wat liefde is of zelfs maar een vriend gehad.’ Hij glimlachte en opende zijn ogen. ‘Heb maar niet al teveel medelijden met haar, liefje. Zij zal waarschijnlijk heel tevreden leven van het geld, dat ik haar gegeven heb.’
Van schrik sprong Heather op en keek hem aan. ‘Gaf jij Tante Fanny geld?’
Hij knikte. ‘Een heel aardig sommetje. Volgens haar was het de afbetaling van de schuld, omdat zij de twee jaren, dat jij bij haar geweest bent, voor jou gezorgd had.’
‘En jij hebt haar dat betaald?’ riep zij verontwaardigd uit. ‘Oh, Brandon, ze was al meer dan genoeg betaald, toen zij mijn spullen verkocht. En bovendien heb ik in die twee jaar gewerkt. Zij had niet het recht die schuld door jou te laten betalen. Ik schaam me zo. Je moet wel gedacht hebben dat we allemaal op geld uit waren.’
Hij lachte geamuseerd en trok haar tegen zich aan. ‘Ik heb haar het geld om meer dan een reden gegeven, liefje. Zij had jou en mijn kind kunnen opeisen, want zij vermoedde dat ik geld genoeg had om haar een luxueus leven te laten leiden. Ik had geen zin om haar voortdurend om jou en mij heen te hebben. Een tegenstribbelende vrouw is al erg genoeg, maar om er ook nog aangetrouwde familie bij te hebben, is teveel van het goede. Als zij nog eens geprobeerd zou hebben jou in te palmen, dan had ik die ouwe heks om zeep gebracht. Omdat ik er dus niets voor voelde een moord op die feeks te plegen, gaf ik haar het geld zonder tegen te stribbelen. Om eerlijk te zijn, ik gaf het haar zo sneL dat ik bang was dat zij zich geschokt zou voelen.’