Hij werd plotseling onderbroken door een hoog, schril hysterisch gelach, toen het Heather duidelijk werd in welke situatie zij zich bevond. Geleidelijk ging het gegil over in snikken toen de tranen over haar gezicht stroomden. Haar hoofd schoot voorover, haar haar viel op haar schouders en bedekte haar lichaam. Tranen drupten op haar handen, die ze in de schoot gevouwen had, toen het snikken haar frêle gestalte deed schokken. Tenslotte gooide zij haar hoofd achterover en keek hem met rood behuilde ogen aan.
‘Ik liep niet te koop op straat.’ snikte zij. ‘Ik was gewoon verdwaald en kon de weg niet terugvinden.’
In stom stilzwijgen keek hij haar heel lang aan, voordat hij verward zijn hoofd fronste. ‘Maar jij kwam toch gewillig met mijn mannen mee?’
Woest schudde zij haar hoofd. Hij snapte het niet. Hij begreep niets van haar. Hij was alleen maar een zeeman uit een vreemd land. Zij smoorde haar tranen en zwoer dat hij nooit iets te weten zou komen over haar grootste zonde.
‘Ik dacht dat zij naar mij zochten. Ik raakte mijn neef kwijt en verdwaalde. Ik dacht dat uw mannen door mijn neef gestuurd waren.’
Haar hoofd leunde tegen de wand. Tranen zochten zich een weg over haar gezicht en drupten op haar naakte boezem, die op en neer schokte onder haar geluidloos snikken. Hij keek naar de blanke, ronde borsten. De rimpels in zijn voorhoofd werden dieper, toen hij zich afvroeg wat de gevolgen van zijn daad zouden zijn. Misschien was zij wel familie van een of andere hoge ome. Hij voelde het koude staal van de beul al in zijn nek. Hij stond op en bleef bij de rand van de kooi staan met zijn rug naar haar toe.
‘Wie zijn jouw ouders?’ vroeg hij hees. ‘Iemand, die zo mooi en zo goed opgevoed is, moet veel vrienden aan het hof hebben of uit een zeer invloedrijke familie komen.’
Vermoeid rolde haar hoofd heen en weer tegen de wand. ‘Mijn ouders zijn dood en ik ben nooit aan het hof geweest.’
Hij liep naar haar jurk die op de grond lag. Hij raapte hem op en wendde zich weer tot haar met de jurk tegen zich aangedrukt. ‘Jij moet toch heel rijk zijn. Die jurk krijgje niet voor niets.’
Zij keek hem aan en lachte schamper. ‘Ik heb geen duit. Mijn neef gaf mij die jurk. Ik werk voor de kost.’
Hij keek naar de glinsterende kralen op de jurk. ‘Zal je neef zich geen zorgen maken en proberen je te vinden?’
Heather zweeg, terwijl zij haar ogen neersloeg en haar eigen naaktheid bekeek. ‘Nee,’ mompelde ze. ‘Dat betwijfel ik. Mijn neef is niet iemand, die zich lang zorgen maakt.’
Brandon glimlachte opgelucht en legde de jurk over de rug van een stoel. Hij liep naar de wastafel en begon zich te wassen. Even later draaide hij zich om om het meisje gade te slaan dat uit zijn kooi kwam. Zijn ogen gleden langzaam over haar lichaam en dronken ieder detail van haar verlokkende vormen in. Zij voelde zijn blik en klemde haar armen tegen zich aan om haar vrouwelijkheid tegen hem te beschermen. Hij lachte zacht en keerde weer terug naar de spiegel om zich voor het scheren klaar te maken. Haastig zocht zij haar oude hemd uit haar bundeltje.
‘Heather, er is geen enkele reden, waarom jij niet bij mij zou kunnen blijven en mijn minnares zijn. Ik zal een huis voor je zoeken, waar jij fijn kunt wonen en waar ik kan uitrusten. Ik zal je een behoorlijke som geld geven, zodat je je niet met andere mannen behoeft op te houden. Trouwens, dat zou ik niet dulden ook. In de toekomst zal ik hierheen terugkomen en dan heb ik vrouwelijk gezelschap nodig. Dan zou ik graag hebben dat de zaak geregeld is.’
Even werd Heather de haat tegen deze man haast teveel. Het gevoel in haar binnenste was sterker dan zij ooit meegemaakt had. Zijn houding alsof alles de gewoonste zaak van de wereld was, maakte haar zo woedend dat zij zou willen gillen van kwaadheid en hem aanvliegen om dat knappe gezicht aan flarden te scheuren. Maar zij veranderde van gedachte, toen zij zag dat hij met de rug naar de deur stond. Nu had zij de kans om te ontsnappen. Zij droeg niets anders dan haar oude hemd en moest op haar lip bijten, om te voorkomen dat die trilde, toen zij haar jurk langzaam van de stoel nam en het bundeltje tegen zich aandrukte. Voorzichtig deed ze een stap in de richting van de deur. Haar hart klopte in haar keel… Nog een stap… ‘Heather,’ zei hij scherp. Zij schrok en zag haar hoop om te ontsnappen in rook opgaan. Angstig draaide zij zich om en voelde zijn felle, door alles heen dringende ogen op haar gericht, terwijl hij rustig het scheermes aanzette. Zij voelde angst… vreselijke, dodelijke angst. ‘Dacht je werkelijk dat ik je zo maar weg liet glippen? Jij bent te zeldzaam om er iets anders voor in de plaats te vinden. Bovendien ben ik helemaal niet van plan je te laten schieten.’ De dodelijke kalmte in zijn diepe stem was angstaanjagender dan de woeste kreten van tante Fanny ooit geweest waren. Hij pakte de scheerriem en het kloppen van haar hart overstemde haast het lawaai van het leer, toen hij het scheermes aanzette. Haar ogen werden groot en zij kroop angstig weg. Een satanische glimlach deed zijn lippen krullen. Hij knipte met zijn vingers en wees naar de kooi.