Home>>read Waarheen De Storm Ons Voert free online

Waarheen De Storm Ons Voert(149)

By:Kathleen Woodiwiss


Hij worstelde om zichzelf weer onder controle te krijgen. Het kostte hem moeite, maar tenslotte ging hij achter haar staan en staarde over de nevelige, met bomen bedekte heuveltoppen. Hij sloeg zijn armen van achter om haar heen, kruiste ze voor haar, terwijl zij achterover tegen hem aanleunde. Zijn lippen raakten haar haren en ademden de geur in, die een deel van haar scheen te zijn. Terwijl ze daar zo stonden, badend in het pas gevonden samenzijn en in elkaars nabijheid, hief Heather haar zachte blauwe ogen naar hem op en glimlachte teder, haar lippen vochtig en half geopend.

Brandon had geen nadere uitnodiging nodig om hun honingsmaak te proeven. Hij boog zijn hoofd en zijn mond gleed hongerig over haar haren. Als betoverd draaide Heather zich om en drukte zich vaster tegen hem aan, terwijl haar handen achter zijn rug gleden. Zijn arm rond haar middel verstrakte en de ander omgaf haar schouders. Hij drukte haar tegen zich aan en zij klemde zich aan hem vast en wenste dat dit ogenblik eeuwig zou duren.

Zijn kus vulde haar met verlangen en maakte al de spieren in haar lichaam slap en plooibaar. Zij voelde zijn dijen tegen de hare en het drong tot haar door, dat haar hartstocht even groot was als de zijne. Haar lippen gingen onder zijn toenemende druk van elkaar en zij ging op haar tenen staan om zich dichter tegen zijn lichaam te kunnen aandrukken.

Plotseling, in een vlaag, veranderde de wind en deed het gras rond hun voeten heftig heen en weer gaan. De eerste grote druppels van een zomerstorm vielen op hun hoofd. Zij lieten elkaar los om dan tot de ontdekking te komen dat zij midden in een storm zaten. Brandon voelde zijn teleurstelling nu zo duidelijk, dat hij bijna zijn vuist naar de zwarte hemel opstak, maar Heather rende al naar de paarden. Hij volgde haar, zwaaide haar op Lady Fair en besteeg dan snel zijn eigen hengst. De storm barstte in volle hevigheid los en lang voordat zij Harthaven bereikt hadden. waren zij nat tot op hun huid en plakten de kleren en haren aan hun lichamen. Vanaf de rand van het dennebos reden zij om het hardst de laan af naar de veranda. Leopold won met een paar lengten voorsprong. In de neerspetterende regen tilde Brandon Heather van haar paard en droeg haar de veranda op. Dan rende hij terug om de paarden vast te binden. Terwijl hij dat deed, bekeek Heather zichzelf en ontdekte dat haar kleren nog slechts als een doorzichtige waas op haar lichaam lagen en iedere ronding duidelijk aftekenden. De kilte van de natte kleren deed haar tepels verstijven en als kleine. harde toppen tegen het lijfje drukken. Zij trok de stof van haar huid, want zij wilde niet, dat Jeff of Joseph haar in deze toestand zouden zien. Brandon haastte zich uit de stortbui de veranda op. Hij zag haar en begreep direct haar moeilijkheid. Snel trok hij zijn jasje uit en legde dat om haar heen om zich dan over haar heen te buigen en haar in haar oor te fluisteren: ‘Vandaag heb ik geen zin om met iemand omjou te vechten.’

Zij giechelde en samen liepen zij het huis binnen, terwijl zij opgewekt en zorgeloos lachten. Aan hun opgewektheid kwam plotseling een einde, toen zij tegenover Hatti’s misprijzend gezicht kwamen te staan. Zij stond daar met haar handen op haar heupen, schudde haar hoofd en keek haar meester kwaad aan.

‘Master Bran. af en toe denk ik werkelijk dat jij niet goed bij je hoofd bent. Waarom moet jij in godsnaam dat kind mee uit rijden nemen in de regen, terwijl zij bovendien nog maar pas master Beau gehad heeft? Goeie genade, ze haalt zich zo nog de dood op het lijf door de koorts.’ Zij gromde afkeurend. ‘En jij, Miss Heather, maak als de donder dat je boven komt en trek droge kleren aan.’

Zij gaf Heather geen kans, want zij greep haar bij haar elleboog beet en trok haar mee. Brandon grinnikte. toen hij zag hoe zijn vrouw als een klein kind door de bezorgde negerin de trap op gesleurd werd. Op de overloop bleef Hatti staan, draaide zich om en schudde bestraffend haar vinger tegen hem.

‘Jij staat daar maar stom te grijnzen, maar een dezer dagen zal master Beau geen mammie meer hebben!’

Zij draaide zich weer om en liep met grote, kwade passen de slaapkamer binnen, terwijl zij haar verbijsterde meesteres achter zich aansleepte. Over haar schouder glimlachte Heather tegen haar man en wierp hem een kushand toe, voordat zij uit het gezicht verdween. Brandon bleef even naar de nu lege overloop staren. het beeld van haar laatste beweging nog steeds voor zich. Hij glimlachte bij zichzelf en voelde zich ondanks alles toch nog tevreden over deze dag. Hij trok zijn laarzen uit en rende op zijn kousen de trap op naar de zitkamer, waar hij droge kleren en een handdoek op het bed vond. Hij kleedde zich uit en droogde zich af, toen hij het spatten van het water in de kamer naast de zijne hoorde. De deur ging open en Hatti liep naar beneden. Zacht liep hij naar de tussendeur. Hij opende die heel zacht en ontdekte dat Heather in het bad zat met de rug naar hem toe. Terwijl hij toekeek, leunde zij achterover, hief de kletsnatte spons boven haar hoofd en kneep hem dan uit, zodat het waterspoor over haar armen en haar volle, rijpe borsten naar beneden gleed. Zij begon een wijsje te neuriën, dat hem vaag bekend voorkwam, en weldra kwamen de woorden over haar lippen.