Ofschoon hij de meeste tijd bezig was bij de houtzagerij, bracht hij zijn schaarse vrije tijd door bij zijn vrouwen zoon. Hij stond ’s morgens vroeg op. maar steeds vond hij Heather bezig. Zij deed de baby in bad of gaf hem zijn ochtendvoeding. Hij genoot zowel van het een als van het ander en het werd regel voor hem bij haar te zijn voordat hij met zijn dagelijkse werk begon.
Een nieuwe, sterke. maar onuitgesproken band ontstond er tussen hen in deze rustige ochtendogenblikken, die zij samen met hun zoon doorbrachten.
Hoofdstuk 9
In de maand mei begon de zomer in volle ernst en nadat de regens ophielden, scheen iedere dag heter te worden dan de dag ervoor. De katoen was ingezaaid en het voorjaarswerk gedaan. De houtzagerij werkte nu bijna op volle capaciteit en de opslagplaats van het gezaagde hout werd steeds voller. Zodra het gezaagde hout een paar weken in de zon had liggen drogen, zouden de eerste scheepsladingen worden afgeleverd. De produktie van een paar maanden was al besteld en verkocht. Het talent van mr. Webster was duidelijk aan het licht getreden. Hij liet de zagen voortdurend gieren en hield de verzamelvijver vol. Alles wees erop dat dit eerste seizoen een aardig winstje zou opleveren. Brandon was erg in zijn nopjes met deze vooruitgang.
Nu de lange, hete dagen zwaar op de geesten drukten, begon het opgewekte uitgaansleven van de planters. De eerste grote fuif van het seizoen zou het volgende weekeinde op Harthaven gehouden worden. Een groot deel van Heather’s aandacht werd nu in beslag genomen door de voorbereidingen van deze vrolijke gebeurtenis. Uitnodigingen werden rondgestuurd, champagne ingeslagen, de spijzen uitgezocht. Zij overlegde met Hatti over de nieuwe uniformen voor het huispersoneel en over het opnieuw verven van het buitenwerk van het huis, terwijl de tuinlieden hun uiterste best deden de plantsoenen en gazons tot in de perfectie te verzorgen.
Terwijl Heather’s tijd in beslag genomen werd door plannen maken voor het feest en het verzorgen van Beau, ontdekte Brandon dat hij steeds meer overbodig werd in de houtzagerij. Hij had nu de tijd om bij zijn vrouw te zijn en hij begon zijn plan uit te voeren zijn plaats naast haar in het grote bed te veroveren. Het was dus met voorbedachten rade dat hij deze dag uitkoos haar teder het hof te maken. Eerder in de week had hij een kleine, slank gebouwde merrie met glanzend witte sokken aan de voorbenen en een opvallend witte bles midden op het voorhoofd gekocht. Zij was een levenslustig, maar zacht dier en hij dacht dat zij haar wel de baas kon. Hij glimlachte bij zichzelf, toen hij het dameszadel op het dier legde en het leer streelde op de plaats waar zijn vrouw zou gaan zitten. Hij dacht eraan wat het gevolg van zijn gift zou kunnen zijn. Hij zou zo teder mogelijk tegen haar zijn als hij haar zou leren met het dier om te gaan. Misschien zou hij vandaag wel een paar kussen in de wacht slepen.
Glimlachend over zijn eigen gedachten leidde Brandon Leopold en de merrie naar de voorkant van het huis. Daar bond hij de dieren vast en liep de trap naar de veranda op. Heather zat in de salon en was ingespannen bezig een hemd voor hem te naaien. Ze ging zo in haar werk op, dat zij hem niet hoorde binnenkomen. Hij leunde tegen de deurpost en bekeek haar een hele poos zoals zij daar zat, onbewust van zijn aanwezigheid. Hun zoon deed zijn middagdutje in een rieten wiegje naast haar. Hij had een poosje geleden zijn voeding gehad en ook dat werkte in Brandon’s voordeel. Hij glimlachte toen hij haar het voorhoofd zag fronsen bij een moeilijke steek.
‘Frons niet zo, liefje,’ plaagde hij haar. ‘Anders krijgje net zo’n pruimegezicht als Mrs. Scott.’
Bij zijn eerste woorden sprong Heather op. ‘Brandon, je doet me schrikken!’
Hij grinnikte kwajongensachtig. ‘Deed ik dat?’ vroeg hij zacht. ‘Dat spijt me, liefje. Dat was mijn bedoeling niet.’
Heather lachte en legde haar naaiwerk neer, toen hij op haar toekwam. Hij was knapper dan welke man ook, die zij ooit gezien had. De zon had zijn huid een diep bruine kleur gegeven en zijn groene ogen schenen nog feller te glanzen. Hij zag er mannelijk en gespierd uit in zijn dagelijks rijkostuum. Haar hart klopte een beetje sneller door zijn aanwezigheid.
Voor haar bleef hij staan, stak zijn hand naar haar uit en trok haar overeind. Hij rook de zachte, zoete geur van haar parfum. Toen hij haar naar de hal begeleidde, zei hij tegen Joseph dat Mary op de baby passen moest. Dan wendde hij zich weer tot zijn vrouw, die hem niet begrijpend aankeek.
‘Waar gaan we naar toe?’ vroeg zij.
Hij glimlachte, terwijl hij zijn hand op haar rug legde en haar verder duwde.
‘Naar buiten,’ antwoordde hij nonchalant. Heather liep de veranda op en keek om zich heen. Dan zag zij de twee paarden aan de paal op hun ruiters wachten. Het kleinste dier droeg een dameszadel. Zij hief haar ogen vragend naar hem op en hij grijnsde haar toe.