De zon wierp haar heldere stralen over Harthaven, toen hij wakker werd door het geluid van kwade kreetjes en het tot hem doordrong dat zijn zoon zijn rechten opeiste. Hij stond op en spoelde de vuile smaak weg. die de drank de afgelopen nacht achtergelaten had. Dan duwde hij de deur naar de kinderkamer open en zag hoe Hatti zich over de baby boog. Zij klakte met haar tong tegen hem en praatte op sussende toon, maar de kleine bleef door razen.
‘Je krijgt zo wat, kleine Birmingham. De wereld vergaat heus niet.’ Brandon kwam dichterbij en stond met zijn handen op zijn rug toe te kijken hoe de oude negerin moeite had met het verwijderen van de natte luiers. Hij voelde nu een vaderlijke belangstelling en was trots op zijn zoon. De baby trok de knietjes op en begon harder te schreeuwen. Hij werd helemaal rood van kwaadheid.
‘Brr, wat is dat jochie kwaad. Hij wil eten en laat dat iedereen merken.’
Zodra hij verschoond was, kalmeerde Birmingham jr. een beetje. Hij smakte met zijn lippen als een vogeltje, iedere keer als zijn knuistje langs zijn wang streek. Dan gaf hij klagende geluidjes en af en toe een ontevreden gilletje.
Hatti lachte tegen hem. ‘Kijk nou eens, Master, hij probeert zoete broodjes te bakken, zodat hij wat te eten krijgt.’
Brandon glimlachte en de baby kirde smekend.
‘Jij bent een ongeduldig knaapje,’ suste Hatti. Zij nam hem op en drukte hem aan haar machtige boezem. ‘Maar je mammie is wakker en wij brengen je naar haar toe.’
Terwijl hij zijn vinger door zijn verwarde haren haalde. volgde Brandon Hatti naar de masterslaapkamer. Daar zag hij Heather rechtop in bed zitten, haar haren gekamd en door een lint bijeengehouden. Zij had een schone. met strikjes versierde nachtjapon aan en zij zag er onweerstaanbaar mooi uit. Toen zij hem zag, wuifde zij haastig Mary weg en drukte haar de spiegel in de hand. Dan draaide zij zich om en gaf hem een stralende glimlach. Verlangend strekte zij haar armen naar haar zoon uit. Brandon volgde Hatti naar het bed en ging op de rand zitten, toen zij de baby voorzichtig in haar armen nam. Hij zag dat haar gezicht even rood werd. toen zij haar nacht japon losmaakte en terzijde schoof. Hij voelde, dat deze moedertaak haar een beetje onwennig voorkwam, maar zij wiegde de baby zachtjes, terwijl de kleine heftig zijn doel zocht. De tepel raakte zijn wangetje en haastig draaide hij zijn hoofdje in die richting en klemde zich eraan vast met de felheid van een uitgehongerd varkentje, Heather veerde op door die pijnlijke verrassing, toen het mondje zich om de tepel sloot. Brandon glimlachte en Hatti grinnikte, toen zij de baby zagen zuigen aan de borst van zijn moeder. ‘Goeie genade, de jonge master moet van top tot teen hol zijn, Ik geloof. dat we maar een suikerspeentje voor hem moeten maken om hem zoet te houden tot zijn mammie zijn melk heeft.’
De kleine, zuigende mond zond vreemde genotsrillingen door Heather’s lichaam, terwijl zij liefdevol naar haar zoon keek. Nu al, vond zij, had hij veel weg van zijn vader. Zacht, zwart haar bedekte het hoofdje en de prachtige wenkbrauwen hadden nu al de vorm van die van zijn verwekker en waren niet de streepjeswenkbrauwen van zijn moeder. Vol moederlijke trots vond zij hem een zeer knappe baby. ‘Hij is mooi, hè, Brandon?’ mompelde zij en keek hem liefdevol aan. Hatti duwde Mary de kamer uit en deed de deur achter hen dicht.
‘Dat is hij inderdaad,’ antwoordde Brandon. Hij stak zijn vinger in het kleine knuistje, dat tegen haar borst rustte. Gretig greep de baby de vinger en hield hem stevig vast. Brandon glimlachte.
Hij richtte zijn blik weer op zijn vrouwen raakte helemaal in de ban van de zachte, vochtige ogen, die zijn blik ontmoetten. Hij was er zich nauwelijks van bewust wat hij deed, toen hij naar voren leunde als gehypnotiseerd door de diepe, blauwe poelen. Zijn vrije hand gleed door haar haren naar haar nek. Zij bleef hem aanstaren. Dan vond zijn mond de hare en zij deed haar ogen dicht. Hij voelde haar lippen zachter worden en beven om dan open te gaan, toen zijn mond erover heen gleed. Hij proefde haar, zoet, warm, verlangend, en hij werd zich bewust van de felle hartklop onder de vingers, die op haar borst rustten.
Heather hapte naar adem onder zijn vurige kus. Zij was zich maar al te goed bewust van zijn handen op haar, van de verschroeiende mond, die de hare helemaal in bezit nam. Zij voelde zich zwak worden, maakte zich los van hem en lachte beverig.
‘Jij doet mij de baby helemaal vergeten,’ Zij zuchtte, toen zijn lippen naar haar hals gleden; zij probeerde een einde te maken aan het tollen in haar hoofd. ‘Hoe noemen we hem?’
Hij trok zich terug en keek haar aan. Na een poosje zei hij zacht: ‘Als jij er geen bezwaar tegen hebt, zou ik hem graag naar een vriend noemen, die nu dood is. Een paar jaar geleden kwam hij om het leven, toen een brand zijn kerk verwoestte. Ik had veel bewondering voor die man. maar ik moet je wel waarschuwen… hij was een Fransman… een Franse hugenoot. Ik kan me voorstellen. dat jouw Engelse afstamming zich er tegen verzet onze zoon naar hem te noemen.’