Hij fronste zijn voorhoofd. Hij kwam uit een familie waar de jaloezie en de zucht om te bezitten zeer sterk ontwikkeld waren. Hij was op dat gebied een echte zoon van zijn vader, die deze eigenschappen in hoge mate bezeten had. Maar toch voelde hij niet het geringste spoor van jaloezie op de mannen, die het bed van zijn verloofde deelden. Was hij te koud en niet in staat tot liefde voor de vrouw, met wie hij zou gaan trouwen? Of voelde hij er ergens niets voor om haar te bezitten? Zelfs de gedachte dat hij meer om haar gaf dan om welke vrouw ook die hij in zijn leven ontmoet had, kon hem niet troosten. Maar liefde was het niet. Al had hij nooit het geringste spoor van jaloezie gevoeld als zij naar andere mannen lonkte, toch zou hij proberen het anders te doen, althans, hij koesterde de hoop van haar te leren houden. Maar daar hij haar al praktisch zijn hele leven gekend had - tweeëndertig jaar - geloofde hij er niet erg in dat zij radicaal zou veranderen na hun huwelijk.
Jeff had hem voor gek verklaard na het bekend worden van hun verloving. Waarschijnlijk was dat ook wel het geval, maar hij had zijn eigen wil en al had hij in dit geval de jaloerse aanleg van zijn vader niet geërfd, zijn stijfkoppigheid in ieder geval wel. De vastbeslotenheid en de koppige aard van zijn vader had hij altijd gehad. Zelfs toen zijn ouders stierven en hem een bloeiende plantage en het geld om die goed te laten functioneren nalieten, was hij niet op zijn lauweren gaan rusten. In plaats daarvan had hij Jeff gevraagd de zorg over de plantage waar te nemen. Hij had toen deze koopvaarder gekocht en was begonnen de zeeën te bevaren, hetgeen het fortuin van hem en zijn broer nog vergrootte.
Hij keek naar zijn kooi en liep er dan naar toe. Het gesnik was eindelijk verstomd. In plaats daarvan was de slaap gekomen, maar het was geen onbekommerde sluimer. Het deed hem meer denken aan een lichamelijke verdoving door uitputting. Hij stak zijn hand uit en bedekte teder het lieflijke lichaam van Heather, waarbij hij de deken van haar hoofd weghaalde.
Het laatste wat hij verwacht had, was dat een maagd deze avond zijn kajuit zou binnenkomen. Omdat hij wist dat je er altijd last mee kreeg, had hij het tot een gewoonte in zijn leven gemaakt hen zoveel mogelijk te mijden. Zijn vrije tijd bracht hij door met de goed van de tongriem gesneden schepsels van lichte, maar prettige zeden, zowel in als buiten de bordelen, duur of niet.
Na een lange zeereis over de oceaan had hij vanavond zijn bemanning verlof gegeven te gaan passagieren en zich te amuseren. Alleen Georges zijn persoonlijke bediende, en Dickie had hij aan boord gehouden. Maar de drang in hem was te sterk geworden en hij had George gevraagd een of andere aardige heks voor hem op te scharrelen voor deze nacht waarbij hij de nadruk had gelegd op zinnelijkheid en een goed uiterlijk. Nee, hij had geen maagd verwacht en zeker niet een die zo mooi was. Het was vreemd zo iemand in het havenkwartier aan te treffen. Jonge onschuldige dingen zoals zij dachten gewoonlijk aan trouwen en probeerden schuchter een man in die val te lokken met hun charmes. Hoe was hij er anders in geslaagd met succes vrijgezel te blijven, als hij hun manier van doen niet gekend en hen vermeden had? Maar nu zijn vrijgezellenleven ten einde liep en hij op het punt stond te trouwen met een vrouw, die heel wat andere mannen gehad hadden, kreeg hij dit jonge ding voor zijn plezier. En waarom zij het deed, was nog steeds een raadsel.
Langzaam schudde hij zijn hoofd, liet zijn ochtendjas op een stoel achter, snoot de kaarsen en ging naast haar liggen. Het laatste waaraan hij dacht voor hij insluimerde, was de fijne geur van haar parfum en haar warmte dichtbij hem.
De eerste zwakke tekenen van de naderende dag vertoonden zich aan de oostelijke hemel, toen Heather ontwaakte en dan klaar wakker werd, toen het tot haar doordrong waar zij zich bevond. Zij bewoog en probeerde haar hoofd op te heffen, maar ontdekte dat haar haren vastzaten onder Brandon’s arm, die gebogen onder zijn donker hoofd lag. Zijn andere arm was om haar borst geslagen en zijn knie lag nonchalant tussen de hare. Voorzichtig probeerde zij zich te bevrijden, maar het resultaat was dat hij ontwaakte. Voordat hij helemaal wakker was, ging zij weer liggen, kneep angstig haar ogen dicht en haalde diep adem alsof zij sliep.
Brandon opende zijn ogen en bestudeerde op zijn gemak het gezicht naast het zijne. Hij genoot met volle teugen van de tere schoonheid ervan. Lange, roetzwarte wimpers lagen op de gladde en rimpelloze huid. Tere oogleden onttrokken de ogen aan zijn blik, maar hij wist dat zij helder en diep waren en de kleur van saffieren hadden. Hij kon ze zich nog goed herinneren. Zij waren iets schuin, evenals haar wenkbrauwen, die eruit zagen als rechte, oplopende streepjes op haar gezicht. Louise zou groen van afgunst worden als de twee vrouwen elkaar ooit toevallig zouden ontmoeten, wat hem echter hoogst onwaarschijnlijk voorkwam. Hij glimlachte bij de gedachte. Zijn verloofde was heel trots op haar knappe uiterlijk en zou het helemaal niet leuk vinden in de schaduw van deze slanke nimf te moeten staan. Er waren zelfs mensen die beweerden, dat Louisa de mooiste vrouw van Charleston was, ofschoon deze stad heel rijk gezegend was met mooie vrouwen. Hij had er nog nooit over nagedacht, maar het zou best eens waar kunnen zijn. Louisa’s gouden haren en warme, bruine ogen waren een genot om naar te kijken en haar groot, volslank lichaam was best aangenaam in bed. Maar Heather hier, met haar zachte en delicate schoonheid, zou er geen twijfel over laten bestaan, wie de knapste van de stad was.