‘Op die manier.’
‘Ja, op die manier. Zodra ik oud genoeg was, nam ik de benen.’
‘Naar New York?’
‘Eerst het leger, daarna Wall Street, een beetje van dit en een beetje van dat.’
‘Je doet er wel heel nonchalant over.’
‘Het leven is het leven, Em. Je slaat je erdoorheen, wat er ook op je pad komt.’
‘En dat heb je lang niet gek gedaan. Je bent nu lichtjaren verwijderd van die kolenmijnen.’
‘Lichtjaren, zeg dat wel.’ Hij glimlachte flauwtjes. ‘Goed.’
‘Goed, wat?’
‘Goed, dat was mijn levensverhaal. Kunnen we het nu over iets anders hebben? Ze hebben hier appeltaart –’
‘Ik wilde gewoon iets meer over je weten.’
‘Waarom?’
‘Omdat ik… omdat ik…’ Bijtend op haar lip, zweeg ze. Omdat ik van je hou? Omdat ik je aardig vind? Zelfs dat laatste zou al te veel zijn. Ze voelde haar hart in duizend stukken breken.
Dit leek wel een intiem etentje tussen twee geliefden, maar dat was het niet. Jake was haar… haar instructeur – en welke instructeur vertelde een pupil nu zijn levensverhaal?
Met een zucht leunde ze naar achteren. ‘Je hebt gelijk,’ zei ze zacht. ‘Wij hoeven niets over elkaars achtergronden te weten.’
Hij trok zijn wenkbrauwen op. ‘Dat heb ik niet gezegd.’
‘Ik zeg het nu.’ Vastbesloten legde ze haar servet op de tafel. ‘Het wordt al laat. Ik moet nodig eens naar huis.’
‘Vanavond?’
‘Vanavond.’
‘Maar ik dacht –’
‘Ik weet wat jij dacht,’ viel ze uit. Haar handen trilden zo, dat ze ze snel onder de tafel verstopte. Het heeft geen zin om boos te worden, hield ze zichzelf voor. Je hebt dit alleen aan jezelf te danken. ‘Jij dacht dat we de nacht in jouw huis zouden doorbrengen,’ hernam ze, een stuk rustiger. ‘Dat we de… dat we weer met elkaar naar bed zouden gaan.’
‘En dat zag ik verkeerd, kennelijk.’ Er was een kille klank in zijn stem geslopen.
O, Jake, dacht Emily. Sta op uit die stoel, neem me in je armen. Vertel me dat je niet alleen uit bent op seks, dat je van me houdt… ‘Ja,’ zei ze, ‘dat zie je inderdaad verkeerd.’
Er viel een geladen stilte. Toen hij weer sprak, was de kilte in zijn stem in ijs veranderd. ‘Met andere woorden, het weekend is voorbij.’
‘Dat is het toch ook? Morgen is het maandag, Jake. We kunnen de klok niet terugdraaien.’
Hoe kon ze zo koel naar hem kijken, dacht Jake nijdig. Niet dat hij dat niet kon veranderen. Hij hoefde haar maar te kussen tot ze smolt van verlangen, tot ze hem smeekte met haar te vrijen. Een soort Kama Sutra op pootjes, dat was hij voor haar, meer niet.
Best. Goedbeschouwd had hij daar ook voor getekend. Het was in feite wel een opluchting dat ze begreep dat het niet meer was geweest dan goede seks – oké, ongelooflijke seks.
Hij was geen man voor altijd.
‘Ik wil de klok niet eens terugdraaien,’ zei hij. ‘Ik dacht alleen dat we samen nog wat lol konden hebben voor het weekend voorbij was.’
Lol. Emily voelde tranen prikken in haar ogen. Je gaat niet zitten grienen, beval ze zichzelf, waag het niet! ‘Ja. Dat zou leuk zijn, Jake, maar weet je, er liggen stapels werk te op me te wachten op kantoor. En jij hebt maandagmorgen die trip naar San Diego.’
Boos keek Jake haar aan. Wat mankeerde haar? Hoe kon ze het over werk hebben, zo… zo kalm, terwijl hij wilde…
Wacht eens even. Zou ze soms denken dat het zo hoorde? Dat dit de correcte manier was om een weekend met een man af te sluiten? Ja, dat zou net iets voor haar zijn.
‘Emily,’ zei hij, en hij omvatte haar handen met de zijne. ‘Nu moet je eens goed naar me luisteren.’ Hij schonk haar zijn innemendste glimlach. ‘Waarom zouden we ons nu al zorgen moeten maken voor morgen? Nergens voor nodig. We blijven hier slapen; rijden morgen vroeg terug. En wat die trip betreft… Hé, ik heb een geweldig idee. Jij bent mijn DA, ja, toch? Ga lekker met me mee naar Californië.’
Zijn voorstel was beter dan ze had verwacht, en ze zou dus blij moeten zijn. In plaats daarvan voelde ze enkel pijn. Hij wilde dit gewoon nog een beetje rekken tot hij het zat werd.
De schoft. Kijk hem daar nu zitten, dacht ze nijdig, met die sexy glimlach en die slaapkamerblik in zijn ogen!
‘Mus?’ Zacht drukte hij een kus op haar handpalm. ‘Laten we dit nu niet bederven, hm?’
‘Zo’n interessant weekend bederven?’ Ze trok haar hand los en duwde haar stoel naar achteren. ‘Dat zou ik nooit doen.’
Zijn glimlach verflauwde. ‘Kan er bij jou niet meer af dan een lauw “interessant”?’