Blozend stond Emily op. ‘Het was een leuke avond, maar Mr. McBride heeft gelijk. Ik moest maar eens naar huis.’
Jake haalde wat bankbiljetten uit zijn portefeuille en wierp die op tafel. ‘Ik trakteer.’ Vervolgens liet hij zijn hand onder Emily’s haren naar haar nek glijden.
Het was een onmiskenbaar bezitterig gebaar, en afgaande op Thads gezicht, was zij niet de enige die het zo zag.
‘Em?’ vroeg Jake.
Als ze toegaf aan de verleiding hem een dreun te verkopen, zou dit helemaal een circusvertoning worden. Dus zei ze kalm: ‘Jake,’ waarna ze zich door hem naar de deur liet leiden.
‘Taxi,’ snauwde Jake tegen de portier.
‘Niet voor mij.’ Ze rukte zich wild los uit zijn greep. ‘Waar denk jij mee bezig te zijn?’ voer ze tegen hem uit, haar stem trillend van woede.
‘Je was daarnet anders wat blij om me te zien!’
‘Allicht. Je zag er beter uit dan wat er op mijn bord lag!’
‘Je was blij om me te zien omdat ik het was, dat weet je best,’ bracht Jake er nijdig tegenin.
‘Allemachtig, jij bent echt onmogelijk, weet je dat? Een meter tachtig puur ego.’
‘Plus een paar centimeter,’ grauwde hij, en hij trok haar in zijn armen.
Zijn mond daalde fel en hongerig op de hare neer. Even verzette ze zich nog, toen sloeg ze met een zacht gekreun haar armen rond zijn nek en kuste hem terug.
‘Sir? Eh, uw taxi…’
Voor ze goed en wel wist wat er gebeurde, had Jake haar al naar de stoeprand gemanoeuvreerd, waar hij haar niet al te zachtzinnig in de taxi duwde. Kortaf gaf hij de chauffeur haar adres op en even later stapte hij zelf ook in, waarna de auto wegreed.
‘Verdorie, Jake, ik wil dit niet!’
‘Je zou me moeten bedanken, in plaats van me te verwensen.’
‘Jou bedanken? Waarvoor dan wel, hè?’ vroeg ze schel. ‘Voor het feit dat je Thad liet geloven dat je het recht hebt om… om…’
‘Dat recht heb ik ook. We hebben een afspraak, weet je nog wel? Ik zou mannen voor je zoeken, ze natrekken voor je met ze uitging om te kijken of ze wel koosjer zijn. En Thad is dat niet. Ik zag best wel hoe hij naar je keek, alsof zijn brandmerk al op je voorhoofd stond.’
‘Jij moet nodig wat zeggen! Eerst kondig je aan dat ik met jou vertrek, en daarna bespring je me zowat op straat…’ Somber staarde ze uit het raampje. ‘Dit is totaal uit de hand gelopen. Je bent mijn baas, niet mijn bodyguard.’
‘Die heb je anders hard nodig.’
‘Je had het recht niet om me naar dat restaurant te volgen.’
‘Dat was puur toeval.’
‘Maak dat de kat maar wijs! Ik had een afspraakje, Jake! Enig idee wat dat betekent?’
Koppig perste hij zijn lippen op elkaar. Het was inderdaad geen toeval geweest dat hij daar was. Ja, iemand moest toch op haar passen? Zeker omdat het zíjn schuld was dat zo’n groentje als Emily in de klauwen van een Don Juan als Jennett was gevallen.
Hij zou haar voorstellen aan een paar fatsoenlijke kerels. Die waren er zat. Er wilde hem zo snel niemand te binnen schieten, maar hij had ook nauwelijks tijd gehad zich erin te verdiepen.
Trouwens, Emily was er ook nog niet klaar voor. Hij moest haar nog een heleboel leren…
De taxi kwam met een schok tot stilstand, en Jake keek op. Ze stonden voor Emily’s huis, en zij was al halverwege de voordeur.
‘Wacht hier op me,’ beval hij de chauffeur, voor hij haar haastig achterna ging.
‘Ga weg, Jake,’ zei ze kil.
‘Nee. Ik breng mijn…’
‘Ik ben je assistente, Jake. Meer niet.’
Ja, en? Ze hadden nog steeds een afspraak, en er kon veel van Jake McBride worden gezegd, maar niet dat hij zijn afspraken niet nakwam. ‘Oké, je hebt gelijk,’ verzuchtte hij.
‘Twee verontschuldigingen op één dag? De wonderen zijn de wereld nog niet uit,’ sneerde ze.
‘Misschien had ik beter niet naar La Gondola kunnen gaan.’
‘Misschien? Nou, ik weet het wel zeker.’
‘Weet je wat ik zeker weet? Dat jij er nog helemaal niet aan toe bent om met kerels uit te gaan.’
‘Nou, je wordt bedankt, hoor.’
‘Het is gewoon zo. Het scheelde verdorie niet veel of Jennett had op je schoot gezeten!’
‘Omdat jij hem erop duwde, bedoel je zeker!’
‘Hij zat anders wel aan je knie, toen ik opdook.’
‘Heel kort. Uit pure vriendelijkheid. Hij was bezorgd omdat hij zag dat ik schrok toen de ober –’
‘Ja, en waarom gebeurde dat?’
‘Omdat ik het menu niet kon lezen,’ antwoordde ze kil, ‘en ik te trots was om dat toe te geven. Verder nog vragen?’
‘Jennett had je ook kunnen vertellen wat hij precies voor je bestelde. Of niet dan?’