‘Zeg op, wat is er verdorie gebeurd?’ Snel smeet hij zijn colbert opzij, zodat hij haar bij de schouders kon vastgrijpen. ‘Jij kuste Jennett?’
‘Hij kuste mij eerst. Bij de deur. Op mijn wang. En ik dacht, ja, natuurlijk wil hij alleen maar mijn wang kussen, na die zielige vertoning in dat restaurant…’
Jake ademde hoorbaar in. ‘Jij wilde dus dat die – die… die vent je op de mond zou kussen?’
‘Ik…’ Ze zweeg. De beschamende waarheid was dat ze Thad had gekust in de hoop dat ze op hem net zo vurig zou reageren als op Jake. Want dat zou op zijn beurt dan weer betekenen dat ze alles om zich heen was vergeten omdat Jake een knappe vent was die haar kuste, en niet omdat hij Jake was.
‘Nou?’
Aarzelend keek ze naar hem op. Een man als Jake vertellen dat ze haast smolt wanneer hij haar kuste? Dat ze dan zelfs niet meer tot denken in staat was? Nee, zo gek was ze niet!
‘Na dat gedoe in dat restaurant… voelde ik me zo’n kluns. Ik wilde daarvoor compenseren, denk ik. Dus toen ik besefte dat hij op mijn wang mikte, draaide ik op het laatste moment mijn gezicht naar hem toe, waardoor zijn mond op de mijne belandde.’ Ze slikte moeizaam. ‘En… en…’
‘En?’
‘En… niets,’ fluisterde ze.
‘Niets.’ Briljant, man, je lijkt wel een verrekte papegaai! ‘Hoe bedoel je, niets?’
‘Geen klokken. Geen vuurpijlen. Geen vlinders in mijn buik.’ De vlammen sloegen haar uit. ‘Het was net zoiets als een vriend kussen. Het deed me helemaal niets.’
Jake kon wel juichen. ‘Je meent het,’ zei hij kalm.
‘Ja. En Thad wist het ook. Dat kan haast niet anders. Ik rukte me los, stak hem mijn hand toe en…’ Ze slaakte een diepe sidderende zucht. ‘Ik kuste een man waarover massa’s vrouwen dromen, en ik verprutste het, daar komt het op neer.’
‘Je verprutste het niet toen ik je kuste,’ zei hij zachtjes.
‘Weet ik. Dat begrijp ik juist niet.’ Aarzelend keek ze hem aan. ‘Een kus is gewoon een kus, toch?’
‘Dat zeggen ze, ja,’ beaamde Jake glimlachend. Teder omvatte hij haar gezicht met zijn handen, terwijl zijn blik naar haar mond dwaalde. ‘Het is alleen niet waar.’
‘Nee?’
‘Nee.’ Hij klonk heel kalm – wat op zich al een wonder mocht heten, omdat haar gefluister hem opwond alsof ze hem had aangeraakt. ‘Elke man heeft zijn eigen techniek.’
‘Zou je denken?’
‘Zeker weten. Laat me eens zien hoe jij hem kuste.’
‘Hoe ik Thad kuste?’ Er begon een alarmbelletje te rinkelen in haar hoofd. Niet doen, zei het, o, begin hier in vredesnaam niet aan. Tegelijkertijd liet Jake zijn duimen echter zacht over haar huid gaan, terwijl hij haar vurig aankeek. ‘Tja…’ Haar hart sloeg op hol. ‘Zoals ik al zei, boog hij zijn hoofd om mijn wang te kussen.’
‘Zo, bedoel je?’ Hij bracht zijn gezicht naar het hare.
‘Ja. Alleen draaide ik op het laatste moment mijn gezicht naar hem toe…’
‘Doe maar.’ Zijn stem daalde tot een schor gebrom. ‘Net zoals je gisteravond deed. Goed. En nu de rest.’
‘Moet ik je kussen?’
‘Ja. Kus me…’
Ze deed het; ze hief haar gezicht op naar het zijne en drukte haar lippen op zijn mond in een kus die zo onschuldig was, zo lief, dat hij zijn hart haast voelde omdraaien in zijn borstkas.
‘En Jennett verdiepte de kus niet?’ vroeg hij – althans, hij dacht dat hij het vroeg. Het bloed suisde zo in zijn oren, dat hij vrijwel niets hoorde behalve zijn eigen zware hartslag.
‘Dat probeerde hij wel,’ fluisterde ze.
‘Hoe? Sloeg hij soms zo zijn armen om je heen?’ Jake liet zijn armen om haar heen en trok haar naar zich toe.
Manmoedig onderdrukte ze een zacht gekreun. ‘Nee. Daar gaf ik hem de kans niet toe.’
‘Laten we dit eens even oefenen, voor het geval het nog eens gebeurt, de volgende keer, oké? Kijk eens naar me op. Ja, zo. Je kin iets hoger… nog iets…’
Man, o, man, waar was hij mee bezig? Waarom liet hij haar niet los? Waarom stuurde hij haar niet de laan uit, met een prachtige referentie en zes maanden salaris, desnoods zelfs een heel jaarsalaris?
‘Open nu iets je lippen, Em. Prachtig. Houden zo. Dat is prima. Prima.’ Hij boog zijn hoofd tot zijn mond de hare raakte, net. Je kon het amper een kus noemen, maar toch leek al het bloed prompt weg te trekken uit zijn hoofd om naar lagere regionen af te dalen.
‘Zo goed?’ vroeg ze met bevende stem.
Ja. Helemaal goed. Fantastisch, zelfs… ‘Nee,’ zei hij hardop. ‘Niet helemaal. Je moet je lippen nog iets verder openen. Prima. Ontspan je nu maar. Leun lekker tegen me aan…’