‘Wat was het dan?’
‘Weet ik veel? Thad noemde het een aperitief, maar als je het mij vraagt, was het gewoon een hoestdrankje!’
Ineens voelde Jake zich intens voldaan. Jennett had flink uitgepakt, en hij was vies op zijn cosmetisch gelifte smoel gegaan, zo te horen. ‘Het was dus geen gedenkwaardige maaltijd, hè?’ vroeg hij, op gemaakt meelevende toon.
‘Niet in positieve zin in elk geval,’ mompelde ze blozend. ‘Ik voelde me zo dom. Een beetje de dorpsidioot, zeg maar.’
‘Doe niet zo gek. Dat je het menu niet snapt in een tent waar ze hun uiterste best doen om het lekker elitair en onleesbaar te houden, betekent niet dat je dom bent. En het is ook geen schande een drankje vies te vinden dat smaakt naar iets van de dokter.’
‘Doe niet zo neerbuigend, Jake,’ zei ze fel. ‘Je zei dat ik met je mee moest naar zakelijke borrels en etentjes. Nou, je vindt het vast stukken minder leuk als ik mezelf daar voor aap zet.’
Met een zucht zonk hij op de rand van zijn bureau neer. ‘Toen ik pas in New York was, dacht ik dat een hotdog met chili het toppunt van culinair genot was.’
‘Ja, vast,’ zei ze smalend.
‘Nee, echt. Thuis was er alleen mosterd en, als je geluk had, zuurkool. Toen ik hier die karretjes ontdekte waar je een hotdog kon krijgen met mosterd, ketchup, uien, zuur en chili, dacht ik dat ik in luilekkerland was beland.’
Emily schoot in de lach.
Verdraaid, dacht Jake, ze had een heerlijke lach.
‘Dus een hotdog met chili is een chique delicatesse, hm?’
‘Hé, dit is wel New York, hè?’
Opnieuw lachte ze.
Had ze altijd al zo gelachen, zo uitbundig en aanstekelijk?
‘Bedankt, Jake. Ik voel me nu een stuk beter. Tijdens dat etentje bad ik voortdurend dat er snel een einde aan zou komen.’
‘Aha.’ Hij schraapte zijn keel. ‘En werd dat verhoord? Was je inderdaad vroeg thuis?’
‘Ja, vrij vroeg.’ Haar glimlach vervaagde, en ze pakte een stapeltje papieren van het bureau en begon dat door te bladeren. ‘Er was een memo over die trip naar San Diego. Ik heb hem hier, ergens…’
‘Emily? Wat is er? En zeg niet niets, want dat geloof ik toch niet.’
Ze draaide zich met een ruk om en begon naar de deur te lopen. ‘Ik wil het er niet over hebben.’
Snel stapte Jake om haar heen, zodat hij de deur voor haar neus kon sluiten. Daarna leunde hij ertegenaan. ‘Ik dacht dat je zei dat hij geen octopus was.’
‘Dat was hij ook niet,’ beaamde ze, en ze werd rood. ‘Ik vind dit geen passend onderwerp voor de werkvloer.’
Even overwoog hij haar te kussen tot ze zich aan hem vastklampte, om haar eraan te herinneren dat er wel meer dingen waren gebeurd die ongepast waren op de werkvloer. Alleen zouden ze dan weer terug zijn in die lift, en dat mocht natuurlijk niet gebeuren. Dat besluit had hij al genomen.
Betrokken raken bij Emily was een heel slecht idee… wat uiteraard niet wegnam dat hij hier een zekere verantwoordelijkheid had.
‘Weet je nog wat ik zei na je afspraak met Archer? Over verantwoordelijkheid?’ Kijk, dat klonk heel kalm. Waarom ook niet? Dat haar blos zich verdiepte, waardoor zijn fantasie overuren begon te maken, betekende immers nog niet dat hij niet kalm kon praten? ‘Ik stelde je ook aan hem voor, en moet je zien wat er gebeurde. Vooruit, Em. Vertel het me nu maar.’
Met een zucht leunde ze naar achteren, steunend op de rand van zijn bureau. Daardoor kwamen haar borsten naar voren. Niet dat hij die kon zien, want ze droeg weer zo’n bovenmaats vormeloos jasje. Het kostte hem echter geen enkele moeite zich voor te stellen dat ze werden opgetild, naar hem toe. Naar zijn handen. Zijn mond…
Fronsend rechtte hij zijn schouders. ‘Wat heeft hij gedaan? Als die schoft zijn boekje te buiten –’
‘We hebben gekust,’ flapte ze eruit.
Jennett had haar gekust! Jake balde zijn handen tot de knokkels ervan wit werden. Nou ja, en wat dan nog? Een kus stelde niets voor, en ze mocht kussen wie ze wilde. Verdorie, ze had het recht zuchtend in de armen van een man te liggen, haar lippen onder de zijne te openen, zijn tong te verwelkomen…
Met een gesmoorde vloek griste hij zijn colbert van de rugleuning van de stoel en begon naar de deur te benen.
Geschrokken sneed Emily hem de pas af. ‘Jake? Waar ga je naar toe?’
‘Naar Jennett. Ik vermoord die vent! Ik weet niet waarom je hem probeerde te beschermen toen je zei dat hij je niet had besprongen, maar –’
‘Dat heeft hij ook niet. Ik… ik kuste hem!’
Jake verstarde. ‘Jij kuste hem? Maar je zei net –’
‘Ik weet wat ik zei,’ mompelde ze blozend. ‘Dit is zo gênant!’