Op haar perfect opgemaakte gezicht stond louter afgrijzen te lezen. Twee perfecte tranen welden op in haar ogen en biggelden haast artistiek omlaag. ‘Jij en dit… dit schepsel? Dat meen je niet.’
‘Fout.’ Glimlachend keek hij neer op Emily. ‘Dat meen ik wel degelijk.’
Emily’s protesten werden niet gehoord, omdat Jake haar alweer in zijn armen had getrokken zodat hij haar kon kussen, innig en vol vuur, tot haar tenen omhoog krulden in haar te strakke laarzen.
Hoofdstuk 4
Emily verwachtte geen grote opkomst. Ja, wie ging er op een ijskoude avond in januari nu naar een feest in Manhattan? Alleen kneuzen die met hun ziel onder hun arm liepen, toch zeker?
Toen de liftdeuren open gleden op de veertigste verdieping van de Ascot Towers, zag het echter zwart van de mensen. Zelfs op de gang vóór de Sunset Room.
Beroemde mensen. Mensen die regelmatig op de buis verschenen of op het witte doek…
Mensen in prachtige feestkledij.
Ze keek omlaag naar haar degelijke jas en al even degelijke laarzen en trok wit weg om haar neus. ‘O, o,’ fluisterde ze.
Jake, die dat helaas opvatte als een kreetje van verrukking, begon haar naar voren te manoeuvreren. ‘Zie je nu wel?’ vroeg hij zachtjes. ‘Ben je nu niet blij dat je je door mij hebt laten ompraten?’
Nee, dat was ze niet. Dit was bijna even vreselijk als haar eindexamenbal, toen zij was verschenen in een lange zachtblauwe japon met pofmouwtjes, terwijl alle andere meisjes strakke gevalletjes van zwart satijn aan hadden gehad.
Ompraten was trouwens ook niet het woord dat zij zou hebben gekozen voor wat hij had gedaan. Hij had haar gewoon meegesleurd, hoe zij ook bleef protesteren dat ze niet wilde.
Al zag ze wel in, zij het dan schoorvoetend, waarom het nuttig kon zijn hier haar neus te vertonen. Alleen in de gang had ze al meer zakenrelaties bij elkaar gezien dan ze ooit voor mogelijk had gehouden, en haar baas scheen letterlijk iedereen te kennen –
‘Jake. Geweldig je weer eens te zien.’
‘Jou ook, Thad.’ Glimlachend keek Jake naar Emily. ‘Thad, laat me je voorstellen aan Emily Taylor, mijn directie-assistente. Emily, dit is Thaddeus Jennet.’
Emily knipperde met haar ogen; Thad bleek niemand minder dan hét gezicht van het gerenommeerde UBS-nieuws. ‘Leuk kennis met u te maken,’ prevelde ze, de hand drukkend die Thad haar toestak.
‘We zien je later wel weer,’ zei Jake, Emily bij de arm pakkend. ‘Zodra we de garderobe hebben gevonden, zodat we onze jassen eindelijk eens kunnen uittrekken.’
Haar jas uittrekken? Ze verschoot van kleur. ‘Ik wil niet naar de garderobe!’ beet ze hem wanhopig toe.
Dat ontging Jake echter, omdat hij weer iemand zag aan wie hij haar wilde voorstellen. Ditmaal betrof het de ster van een romantische komedie. Plus diens publicist. Emily zei hallo, maakte wat losse opmerkingen, en probeerde er maar niet aan te denken wat iedereen wel niet van haar denken moest.
‘Valt wel mee, vind je niet?’ fluisterde Jake, terwijl hij haar weer naar voren begon te leiden.
‘Waarom hebt u me niet verteld dat dit zo’n… zo’n chique bedoening zou zijn?’
Hij trok een wenkbrauw op. ‘Eens kijken. Eén, je hebt er niet naar gevraagd. Twee, de beslissing om jou mee te nemen, kwam een beetje uit de lucht vallen. Drie, je wilde sowieso niet gaan. Vier, zou het wat hebben uitgemaakt? Heb je ook maar iets in je kast hangen dat geschikt zou zijn geweest voor vanavond?’
‘Dat gaat u niets aan,’ zei ze nuffig.
‘Dat zei ik ook niet. Jij begon erover. Daarbij –’
‘Jake!’ Een lange beeldschone blondine wierp zich uitgelaten in Jakes armen. ‘Jake, schat van me, is het waar dat Brandi en jij…’
‘Hallo, Crystal,’ reageerde Jake grinnikend. ‘Nieuws doet kennelijk snel de ronde in deze stad.’
‘Goed nieuws wel.’ De blondine haakte haar arm door de zijne. ‘Laten we een drankje gaan halen, dan kun je me daarna vertellen hoe ik je kan helpen om over dit verlies heen te komen.’
‘Later, misschien. Ik moet mijn jas nog kwijt…’ Hij zweeg, fronste, en keek daarna naar Emily. ‘Sorry,’ prevelde hij.
‘Geeft niets,’ zei Emily liefjes, en ze stak haar hand uit. ‘Ik ben Emily Taylor, Mr. McBrides directie-assistente. Hoe maakt u het, Miss…’
‘Leuk,’ zei de blondine, om haar aandacht daarna meteen weer op Jake te vestigen. ‘Lieverd, ik ben zo blij je weer eens te zien! Het is echt veel te lang…’
De sexy stem ratelde maar door, en Emily voelde het schaamrood naar haar kaken stijgen. Ze was lucht, afgeschreven, zoals alleen een andere vrouw dat kon doen. Nou ja, en wat dan nog? Ze was hier om nuttige contacten op te doen, en dit… dit mens was in wezen onbelangrijk. Zowel voor haar carrière, als voor McBride Investments…