Volle maan!

Hoofdstuk 1





“Je bent te laat.” Connor keek haar misprijzend aan.

“Nou en?” Vanda Barkowski negeerde de Schot en liep de foyer van Romatech Industries binnen. “Ik ben geen haremmeisje meer. Ik doe waar ik zin in heb, of de grote meester dat nu leuk vindt of niet.”

Connor trok zijn wenkbrauwen op. “Je hebt een week geleden een officiële dagvaarding ontvangen. Daarop stond dat de zitting vanavond om tien uur zou beginnen.” Hij deed de voordeur achter haar dicht en tikte een code in op het beveiligingspaneel.

Ja, die dagvaarding had haar de hele week beziggehouden, al had ze dat aan niemand laten merken. Hóé diep zat ze precies in de nesten?

In die brief had ook gestaan dat ze onder geen enkele voorwaarde naar Romatech mocht teleporteren, omdat anders het alarm zou afgaan en ze de zitting zou verstoren. Daarom was ze in haar zwarte Corvette van de nachtclub in Hell’s Kitchen naar White Plains gereden. Ze had een omweg via Queens gemaakt om nieuwe kostuums voor de strippers op te halen en bovendien was het razend druk geweest op de weg. En nu was ze niet alleen te laat, maar ook behoorlijk opgefokt.

Vanda haalde diep adem en haalde een hand door haar korte, paars geverfde haren. “Ik ben maar een paar minuten te laat.”

“Drie kwartier”, zei Connor streng.

Ze haalde haar schouders op. “Wat is drie kwartier nou voor zo’n ouwe knar als jij?”

“Vijfenveertig minuten.”

Ze zag zijn ogen glinsteren en had het gevoel dat hij haar stilletjes uitlachte. Daardoor werd ze nog bozer dan ze al was. Ze liet zich niet belachelijk maken, door níémand. Ze was een sterke vrouw en verdiende respect. En bovendien had hij beledigd moeten zijn toen ze hem een ‘ouwe knar’ had genoemd. Connor Buchanan zag er geen dag ouder uit dan dertig. Als hij het haar de afgelopen jaren niet zo moeilijk had gemaakt, zou ze hem erg aantrekkelijk hebben gevonden.

Vanda trok de zwarte gevlochten zweep om haar slanke middel wat strakker aan. “Luister, ik ben nu een zakenvrouw. Ik ben te laat, omdat ik de club moest openen en onderweg nog een aantal spullen moest oppikken. En ik moet zo snel mogelijk weer aan het werk.” Ze had afgesproken dat ze de nieuwe kostuums voor de maand augustus om halftwaalf aan haar strippers zou geven.

Connor was duidelijk niet onder de indruk. “Roman is de leider van je orde en dus nog steeds je meester. Als hij je ontbiedt, hoor je op tijd te zijn.”

Ze snoof. “Ik sta te trillen op mijn benen van angst.”

Connor beende naar een tafel. Zijn rood met groen geruite kilt golfde om zijn knieën. “Ik moet je handtas doorzoeken.”

Vanda trok met haar mond. “Moet dat? Ik ben al te laat.”

“Ik controleer élke tas”, zei de Schot onverbiddelijk.

Ze zuchtte. Connor leefde de regels altijd tot op de letter na. Hoe vaak had hij haar wel niet vermaand omdat ze had geflirt met de bewakers in Romans huis? Nou ja, eigenlijk had ze maar met één bewaker geflirt. Een sterveling, die net als Connor werkte voor MacKay Security & Investigation. Een razend knáppe sterveling. Helaas was het de bewakers streng verboden om zich in te laten met de personen die ze moesten beschermen en dus had al dat geflirt nergens toe geleid. Maar Connor had goede redenen om de regels strikt na te leven. De Ontevredenen hadden al drie succesvolle bomaanslagen op Romatech gepleegd.

Vanda zuchtte nog een keer. “Ik heb geen bom bij me. Dacht je nou echt dat ik mezelf zou opblazen? Zo gek ben ik nu ook weer niet.”

De Schot keek haar geamuseerd aan. “Hóé gek je bent zal tijdens de zitting wel besloten worden.”

Verdraaid. Ze zat écht diep in de nesten. “Het zal wel.” Ze smeet haar grote handtas op tafel. “Je gaat je gang maar.”

Ze kreeg het warm terwijl Connor in haar tas rommelde. Als ze dit had geweten, zou ze haar tas in de auto hebben laten liggen.

“Wat is dit?” Connor haalde iets uit haar tas wat nog het meest leek op een gevulde gele sok met een koperen tuit op het eind.

“Een danskostuum”, antwoordde ze met tegenzin. “Voor Freddie de Brandweerman. Dat is zijn persoonlijke brandweerslang.”

Connor liet het ding op tafel vallen alsof hij zijn vingers had gebrand en ging verder met het doorzoeken van haar tas. Even later hield hij haar een vleeskleurige tangaslip voor. Het kledingstuk was afgewerkt met namaakklimop. “Ik durf het bijna niet te vragen, maar…” Hij trok zijn wenkbrauwen op.

“Het thema voor augustus is ‘junglekoorts’. Een van de dansers brengt een ode aan Tarzan. Hij slingert aan een liaan over het podium terwijl hij stript.”

Connor liet de slip hoofdschuddend op tafel vallen en trok vervolgens een lang touw met namaakbladeren uit haar tas. “Dit is zeker de bewuste liaan?”