‘Dus jij hebt achter hun rug om van alles uitgespookt? Je hebt de Entertainment Controller gebeld?’
Ik knik met tegenzin. ‘Ik moest wel. Ik vond het zo rot voor je. Ik vond dat jij was gebruikt door mijn vriend – mijn voormalige vriend – en dus, ja, ik heb geprobeerd om je te helpen.’
Ze gaat staan, en het vuur staat weer in haar ogen te lezen. ‘Nou, laten we dan maar eens zien of zij echt vinden dat je hebt geholpen, of dat ze vinden dat je je volkomen onprofessioneel hebt opgesteld. Jij hebt geprobeerd om zelf hogerop te komen, en daarbij heb je hun reputatie en de mijne op het spel gezet. Nou, dan snappen zij natuurlijk heus wel dat je het allemaal voor een hoger doel hebt gedaan. Ze zullen echt niet denken dat je het alleen maar hebt gedaan omdat je het wel lekker vond om eens zoveel macht te hebben.’
De oude Lorna herrijst voor mijn ogen uit de as. Dat slappe arme-ik type is aan de kant geschoven en het valse kreng is weer helemaal terug. Maar ik ben niet van plan om me door haar een oor aan te laten naaien.
‘Hoe bedoel je, was het lekker om zoveel macht te hebben. Ik zeg toch dat ik deed alsof ik jou was? En ik heb ook tegen niemand gedaan alsof ik jouw cliënten vertegenwoordigde, dus ik zou niet weten hoe ik hier zelf beter van had kunnen worden. Ik heb steeds tegen iedereen gezegd dat ik eerst met jou ging overleggen, terwijl jij ondertussen al mijn pogingen om met je in contact te komen negeerde omdat je zo opging in jezelf en je eigen problemen.’
‘Iedereen’ Wie is iedereen? Wat heb je tegen iedereen gezegd?’
Oké, dus nu moet ik haar ook de rest opbiechten, al die dingen die ik eigenlijk had willen bewaren voor als ze weer op kantoor was, waar ik haar misschien nog in de waan had kunnen laten dat zij het zelf allemaal had geregeld, voor ze ziek werd.
‘Jasmine wordt vaste gast op een vaste avond bij London at Six, Samuel heeft een rolletje in Nottingham General, zijn tweede zelfs, Kathryn heeft een auditie voor Nurses, en Mary heeft auditie gedaan bij Reddington Road. Die rol heeft ze niet gekregen, maar nu mag ze ook op voor Marlborough Murder Mysteries, en dat is nog veel beter. Ik kon je niet bereiken, dus ik heb het zelf allemaal moeten regelen, ja.’
Ze kijkt me ongelovig aan. ‘Jij hebt deals voor hen gesloten? Voor Jasmine en Samuel?’
‘Ik moest wel. Als ik steeds maar om advies zou hebben gevraagd, dan zouden Joshua en Melanie doorhebben dat ik geen contact met jou had. Godsamme, Lorna, ik dacht dat ik het goed deed.’
Ze staat op. ‘Oké, ga nu maar weg. Zeg maar tegen Joshua en Melanie dat ik vanmiddag weer terug ben. Ik moet naar kantoor om deze puinhoop recht te trekken.’
Het heeft geen zin om ruzie te maken. Ik ben hier gekomen om te proberen haar weer aan het werk te krijgen, en daar ben ik in geslaagd. Ik heb haar precies datgene gegeven wat ze nodig had om haar van de bank te trekken en naar kantoor te bewegen – munitie tegen mij.
‘Lorna,’ zeg ik als ik opsta en naar de deur loop. ‘Ik weet wel dat wij elkaar niet mogen, maar denk alsjeblieft eerst even na voordat je iets zegt. Dan zul je inzien dat ik jou alleen maar heb willen helpen, omdat ik niet wilde dat je je baan zou kwijtraken.’ Ik hoor een geluid en realiseer me dat ze de douche heeft aangezet. Ze luisterde al niet eens meer naar me.
Moedeloos ga ik terug naar kantoor. Ik overweeg zelfs om maar naar huis te gaan en onder te duiken, maar dan zou ik net zo slap zijn als Lorna, dus besluit ik toch maar om mijn lot onder ogen te zien, wat dat lot ook maar mag worden. Kay is bezorgd om mij en blijft maar zeggen hoe erg het haar spijt dat zij voorstelde dat ik naar Lorna moest gaan.
‘Het zou toch ooit wel een keer uitkomen,’ zeg ik. ‘En dan is dat nu maar vast gebeurd.’
Ik overweeg om Lorna de pas af te snijden en zelf Melanie mijn kant van het verhaal te gaan vertellen voor Lorna hier is, maar ik zou eigenlijk niet weten waar ik moest beginnen. Kay vertelt hen het goede nieuws dat Lorna weer terugkomt en ik ruim wat spullen op in haar kantoor en wacht af wat er gaat gebeuren.
‘Lorna zal je wel dankbaar zijn als ze ziet hoe jij alles voor haar hebt geregeld toen ze weg was,’ zegt Melanie als ze door de receptie loopt, en ik moet bijna lachen, zo belachelijk klinkt dat. ‘Het doet me deugd, want ik weet wel dat jullie het niet altijd even goed met elkaar kunnen vinden.’
Rond halfeen komt Lorna binnen zeilen. Ze wordt door Joshua en Melanie verwelkomd als de verloren zoon. Ze zijn een en al: ‘We maakten ons toch zo’n zorgen’ en ‘Weet je wel zeker dat je het al aankunt?’
‘Wil je me even de dossiers van al mijn cliënten brengen,’ zegt ze tegen Kay, zonder haar zelfs maar te begroeten. ‘Ik moet weten wat er allemaal is gebeurd tijdens mijn afwezigheid.’ Ze werpt mij een veelbetekenende blik toe als ze dit zegt en ik baal omdat ik daarbij rood aanloop. Ik moet voor ogen houden dat ik niets heb misdaan. Of althans, in technische zin misschien wel, maar ik deed het voor de goede zaak. Dat is een belangrijk verschil. Er zijn dus verzachtende omstandigheden.