‘Luke. Hij zit midden in een scheiding, vandaar dat hij ook alleen naar de ouderavond was. Kennelijk trekken ze het niet om samen in dezelfde ruimte te zijn. Hij heeft een zoontje van tien, en hij doet iets financieels, maar wat, begrijp ik nog niet helemaal.’
‘En toen?’ vraag ik. ‘Kom op, laat mij ook eens meegenieten. Dus hij vertelde waar meneer Leach zat, en wat gebeurde er toen?’
‘Hij vroeg of ik zin had om daarna iets te gaan drinken, en ik zei ja.’
‘Echt waar?’
Ik heb Isabel nooit als single gekend. Tenminste, een paar maanden maar, en dat is al ruim twintig jaar geleden. Ik kan me niet voorstellen dat zij ja zegt tegen een borrel met een knappe vent die ze pas net heeft ontmoet.’
‘Ik dacht: wat is het ergste dat me kan gebeuren? De leraren op school leken hem allemaal te kennen. Als hij dus een maniak zou blijken te zijn, dan zou het hem niet meevallen om de sporen uit te wissen. Dus gingen we naar een kroeg aan het kanaal, en het was heel leuk. En toen vroeg hij of ik nog een keer wilde afspreken, en ik zei oké.’
‘En?’ vraag ik vol verwachting.
‘En de tweede keer gingen we uit eten. La Petite Maison.’
‘Daar wil ik altijd al een keer naartoe,’ zeg ik jaloers. ‘En verder?’
Ze kijkt een beetje koket, een blik die ik niet ken van Isabel.
‘Verder… niks.’
Ik gil en een stel aan een tafeltje verderop kijkt misprijzend om. ‘Niet waar! Dat heb je toch niet echt gedaan!’
‘Sst,’ zegt ze, en ze kijkt naar de mensen alsof die weten waar wij het over hebben. ‘Nee, dat hebben we niet gedaan. Maar hij heeft me wel gezoend, en toen hebben we nog even in zijn auto gezeten. Je weet wel…’
‘Izz!’ zeg ik. ‘Op je tweede afspraakje? En ik neem aan dat hij de eerste is sinds Alex?’
‘Ja natuurlijk,’ zegt ze verontwaardigd.
‘Hoe was het? Nee, dat kan ik je natuurlijk niet vragen, je bent mijn vriendin. Vertel het maar niet.’
‘Dat was ik ook niet van plan. Maar goed, hij heeft me thuisgebracht en dat was het verder.’
‘En de volgende keer…? Ik neem aan dat er een volgende keer is?’
Ze glimlacht. ‘Ik zie hem maandag weer. Hij moet morgen een paar dagen weg voor zaken. Hij is veel weg voor zijn werk. Voornamelijk Zwitserland en Brussel. En New York. Dus ik hoop dat ik er op zijn minst een paar leuke vakanties aan overhou.’
‘Dus, maandag?’
‘Maandag gaan we weer uit eten, en dan hoop ik dat hij met me mee naar huis gaat, ja.’
‘O, mijn god! Hartstikke gaaf voor je,’ zeg ik, en ik meen het. Als Isabel een nieuwe man heeft, dan overweegt ze dus helemaal niet meer om Alex terug te nemen.
‘Ik hou je op de hoogte,’ zegt ze. ‘Hoewel het waarschijnlijk allemaal al voorbij is als ik je de volgende keer zie. Dan is hij me vast alweer zat en heeft hij iemand anders aan de haak…’
‘Denk positief,’ zeg ik. ‘Er moeten toch nog goede mannen zijn, en misschien is Luke er daar wel eentje van.’
‘Ik dacht altijd dat Alex er ook een was,’ zegt Isabel, en ze kijkt peinzend in haar glas. ‘Ik zou nooit zo lang met hem getrouwd zijn gebleven als ik dat niet had gedacht. Als ik niet had gedacht dat we het op de een of andere manier weer goed konden maken. Als ik niet had geloofd dat hij dat even graag wilde als ik.’
‘Ach, nou ja, we maken allemaal zo onze fouten,’ zeg ik en ik pak onze glazen en loop naar de bar om ze nog eens te laten vullen.
Als ik uit de metro kom en Caledonian Road op slinger merk ik dat ik dit niet meer zo goed kan hebben als vroeger. Isabel en ik doen altijd één keer per maand een borrel. Vroeger lieten we de kinderen achter bij hun vaders, en dan doken wij een paar uur de kroeg in om stoom af te blazen. Meestal stop ik na drie glazen, omdat ik niet zeker weet of ik anders nog wel heelhuids thuiskom, en omdat ik tegenwoordig zo’n beetje probeer om me aan de van overheidswege aanbevolen richtlijn voor alcoholconsumptie te houden. Maar vanavond heb ik mezelf er eentje extra gegund, omdat we zoveel bij te kletsen hadden. Ik ben niet echt dronken, maar om nu te zeggen dat ik een helder hoofd heb, dat ook weer niet. Dan zal nu de kinderen wel eten hebben gegeven en naar bed hebben gedelegeerd, dus ik hoef alleen nog maar te proberen om wakker te blijven om hem gezelschap te houden en nog een uurtje televisie met hem te kijken. Ik heb zelf nog niet gegeten, maar daar heb ik ook geen zin meer in. Misschien dat ik nog een glaasje wijn neem, denk ik overmoedig als ik de hoek om sla en onze straat in loop.
Ik ga naar binnen en loop direct door naar de zitkamer. Ik doe heel zachtjes, om de kinderen niet wakker te maken. Dan vindt het altijd grappig als ik aangeschoten ben, dus probeer ik het niet eens meer te verhullen. Maar vanavond zie ik dat hij niet erg geamuseerd lijkt, en dat werkt op slag ontnuchterend.