Ik wil haar onderbreken, maar ik hou me in. Hoe bedoelt ze, een officiële klacht? Wat is dit voor onzin? Sinds wanneer hebben Mortimer and Sheedy een officiële klachtenprocedure? Ik voel dat ik rood aanloop. Ik neem een slok uit mijn flesje Evian en probeer kalm te lijken.
‘Je weet dat we dol op je zijn, maar we moeten dit serieus nemen. Er is veel spanning tussen jullie en daardoor heerst er hier een verschrikkelijke sfeer.’
Melanie zwijgt alsof ze verwacht dat ik iets ga zeggen.
‘Waar heeft ze dan over geklaagd?’ vraag ik en ik weet dat het er agressiever uitkomt dan ik wilde. Melanie aarzelt en ik heb een beetje met haar te doen. Ik zou het niet nog moeilijker voor haar moeten maken dan het al is. Ik probeer wat vriendelijker te kijken, maar mijn gezicht werkt niet mee. Joshua, die duidelijk het wachten beu is, besluit om to the point te komen.
‘Lorna denkt dat jij haar e-mail bekijkt als ze niet op kantoor is en dat je persoonlijke dingen uit die mails doorvertelt aan anderen.’
Wow. Dat had ik dus niet verwacht. Dat is echt ontzettend laag van haar. Oké, als ze het zo wil spelen.
‘Wat?’ Ik doe mijn best gekwetst-verbijsterd te kijken (en ik dank de Heer voor mijn driejarige toneelcursus). Ze kijken een tikje verward nu ik niet met een bekentenis kom. Meestal ben ik maar al te graag bereid om mijn tekortkomingen op te biechten.
Melanie glimlacht zenuwachtig. ‘Ze zei dat die vriend van jou met wie zij iets heeft, Alex, het haar heeft verteld.’
‘Alex en ik hebben een poos geleden ruzie gehad,’ zeg ik, en ik doe mijn best oogcontact te houden. Ik dwing mezelf om niet naar links en omlaag te kijken, want dat betekent geloof ik dat je liegt. Of was het nou rechts en omlaag? Hoe dan ook, ik probeer om mijn blik zo strak mogelijk te houden en zeg: ‘Hij kan ontzettend vals zijn. Ik neem aan dat dit zijn manier is om me terug te pakken. Hoewel ik eerlijk gezegd dit soort wraakzucht niet achter hem had gezocht.’
‘Dus het is niet waar?’ zegt Joshua, en hij lijkt opgelucht.
‘Nee! Natuurlijk niet. Zoiets zou ik nooit doen.’
‘Nou, dat is dan hopelijk opgelost. Het spijt me dat we je zo voor het blok hebben gezet, maar Lorna was zo vreselijk over haar toeren en we zijn verplicht om te proberen iedereen tevreden te houden,’ zegt Joshua doodleuk.
‘Heelt ze ook gezegd wat voor privédingen ik zogenaamd heb bekeken?’ Ik kan het niet helpen. Het idee dat een van hen nu zou moeten zeggen: ‘O, nou, ze zei dat jij je vrienden hebt verteld dat ze haar clitoris haar “boontje” noemt,’ is te leuk.
Geen van beiden neemt de moeite die vraag te beantwoorden, maar Melanie zegt: ‘Wat verschrikkelijk. Hij lijkt me bepaald geen aardige man.’
‘Ik geloof dat ze uit elkaar zijn,’ zeg ik. ‘Ik denk dat dat ook de reden is waarom Lorna er de laatste tijd zo ongelukkig uitziet. Dat heeft dus niets te maken met haar en mij.’ Ik probeer dit op zo’n manier te brengen dat erin doorklinkt dat Lorna misschien ietsje minder rationeel is dan normaal en dat ze wat eerder geneigd is om zelf ook wild om zich heen te slaan met beschuldigingen. Joshua, die het nooit zo fijn vindt als het gesprek een persoonlijke wending neemt, loopt naar zijn kantoor. Dit boek is dicht, wat hem betreft. Maar Melanie is nieuwsgierig en wil de dirty details, die ik haar niet wil geven.
‘Zoals ik al zei,’ zeg ik als ze aandringt, ‘Alex en ik kunnen het momenteel ook niet echt goed met elkaar vinden, en dit heb ik ook maar via Dan gehoord. Ik heb geen idee wat er is gebeurd.’
‘Nou, mij dunkt dat dit maar het beste is,’ zegt ze, en dan kan ze tot haar opluchting weer aan het werk. Godzijdank zijn mijn bazen niet zo heetgebakerd, en zijn ze goed van vertrouwen, en willen ze allebei zo graag dat alles weer goed is in hun eigen kleine wereldje, en godzijdank hebben ze het speurderstalent van… enfin, van twee impresario’s die het verder eigenlijk geen bal kan schelen. Ik baal er wel van dat ik recht in hun gezicht heb moeten liegen. En zo goed kan ik niet liegen. Nooit gekund. En ik wil ook helemaal niet goed kunnen liegen. Ik heb ook nooit mijn best gedaan om die vaardigheid te ontwikkelen. Goede voornemens – leren breien, Italiaans leren en leren bedriegen. Maar ja, het is nu een kwestie van survival of the fittest.
Een paar minuten later komt Lorna vol zelfvertrouwen binnen, tien minuten later dan normaal. Als ze door de deur van de receptie komt weet ik zeker dat ik haar in mijn richting zie grijnzen, en dus wacht ik met ingehouden adem terwijl zij zich opsluit met Melanie. Na een paar seconden hoor ik iemand schreeuwen, en aan de licht hysterische toon te oordelen zou ik zeggen dat het Lorna is. Ik kan niet verstaan wat ze zegt, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. Een paar minuten later hoor ik een deur dichtslaan en komt ze voorbij stormen. Lafaard die ik ben, pak ik de telefoon en doe net of ik midden in een gesprek zit, tot ze veilig en wel in haar eigen kantoortje zit. Die slag is aan mij.