‘Volgens mij rommelen wij zo heel aardig aan,’ zegt Joshua, en ik weet dat ze de juiste beslissing gaan nemen. Juist voor mij, in elk geval. In werkelijkheid zou de bezem inderdaad wel eens flink door Mortimer and Sheedy mogen worden gehaald. Het kan waarschijnlijk allemaal een stuk efficiënter, en we zouden meer kunnen verdienen – alleen zou het dan lang zo fijn niet zijn om hier te werken.
‘Laten we Kay een proeftijd van een maand geven,’ zegt hij. ‘Lorna, wil jij haar bellen met het goede nieuws?’
Ik slaak een zucht van verlichting. Joshua kan een arrogante ouwe patriarch zijn, maar dat is soms precies wat je nodig hebt.
Als ik de kamer uit loop schenkt Lorna me een blik waar zo’n intense weerzin uit spreekt dat ik er bijna van ineenkrimp. Terug op de receptie denk ik na over wat er allemaal is gebeurd. Het verbaast me eerlijk gezegd dat Lorna Alex heeft gedumpt. Ik wist wel dat ik haar had geraakt, en ik wist geloof ik ook wel – en ik hoopte het toen eerlijk gezegd zelfs – dat mijn onthulling wel wat problemen tussen hen zou geven maar ik had nooit gedacht dat ze het in zich had om zelf een eind aan een relatie te maken. Ik nam altijd aan dat al die keren dat ze hier met rode ogen rondliep werden veroorzaakt door de man die ze op dat moment aan de haak had. Dat die zich uit de voeten had gemaakt voor het te laat was. Misschien had ze wel nooit zulke sterke gevoelens voor Alex als ze voorgaf. Als we van het gebruikelijke patroon mogen uitgaan, dan zal ze een paar dagen huilerig blijven, en dan gaat ze weer door naar de volgende. En hopelijk komt Kay vanaf volgende week om als menselijke buffer tussen ons te fungeren; dan wordt het hier vast snel weer zoals het was.
Alex is een totaal ander verhaal. Ik weet niet of onze vriendschap ooit nog kan worden wat het was, en ik weet ook niet of ik dat nog wel wil. Ik weet niet eens of ik het nog wel een kans wil geven. Ik heb de afgelopen maanden trekjes van hem gezien die mij helemaal niet aanstaan. Trekjes waarin ik hem nauwelijks nog herken. Hij lijkt in bijna niets meer op die grappige, onstuitbare grappenmaker die altijd overal voor in was, en met wie ik zo lang zo close ben geweest. Ik weet dat hij kwaad is, en ik begrijp ook waarom. Ik heb doorverteld dat hij heeft geprobeerd me te verleiden, en ik weet zeker dat hij dacht dat ik dat voor altijd geheim zou houden. Hij komt er wel overheen. Maar of ik ooit over het feit heen kom dat hij het überhaupt in zijn hoofd haalde om me te versieren, en over de manier waarop hij me sindsdien heeft behandeld, dat is een tweede. Laat staan de manier waarop hij Isabel heeft behandeld. De dingen die hij tegen me heeft gezegd zal ik nooit vergeten; zijn kinderachtige, opzettelijke wraak door Lorna mee uit te vragen, alle verhalen die hij haar heeft verteld, en de manier waarop hij mijn baan in feite op het spel heeft gezet.
Ik weet niet, misschien was onze vriendschap wel nooit echt zo diep, als hij in staat is om me zo te kwetsen. Nu het allemaal achter de rug is, ben ik een beetje de kluts kwijt door alles. Ik zou wel een potje willen janken. Het is net alsof ik het al die tijd heb opgekropt en ik het nu de vrije loop kan laten. Maar ik word niet zo iemand die aan haar bureau gaat zitten sniffen tot er iemand langskomt die vraagt of het wel goed met haar gaat. Tenminste, dat wil ik proberen. Het is alleen makkelijker gezegd dan gedaan.
15
DAN GAAT VANAVOND MET ALEX naar de kroeg. Dat kondigt hij aan als ik de deur binnenkom. ‘Het is uit tussen hem en Lorna,’ zegt hij. ‘Hij klinkt beroerd. Vind je het erg?’
‘Tuurlijk niet.’ Ik kus hem op zijn wang om te demonstreren dat ik het echt niet erg vind.
‘Waarom ga je anders niet mee?’ vraagt Dan. ‘jij bent er altijd zo goed in om Alex op te vrolijken. Hij vindt het hartstikke fijn om je te zien.’
Dat kon wel eens tegenvallen, denk ik, maar ik zeg: ‘En de kinderen dan? Het is veel te kort dag om nu nog een oppas te regelen.’ Ik probeer teleurgesteld te klinken. Maar ik ben ook bang dar Alex zijn hart gaat uitstorten bij Dan. Joost mag weten welke versie van de werkelijkheid hij hem op de mouw speldt als hij te veel drinkt. Maar ik hoop ergens ook dat het hierbij blijft. Dat hij zijn verdriet om Lorna gaat verdrinken en dat hij dan weer door kan. Lorna is voorgoed uit beeld, en Alex en ik kunnen eens rustig de schade opnemen.
Zoe, William en ik kijken een poosje naar de televisie, maar ik merk dat ik me moeilijk kan concentreren. Tegen de tijd dat Dan weer thuiskomt, sta ik nog net niet te stuiteren in de zitkamer, zo benieuwd ben ik.
‘En,’ vraag ik, ‘hoe ging het met hem?’
‘Hij heeft er kennelijk een flinke knauw van gekregen,’ zegt Dan, die wat van een kliekje pasta snoept. ‘Volgens mij vond hij haar echt leuk.’
Ik snuif. Gelukkig hoort Dan het niet. Ik aarzel over mijn volgende vraag, maar ik moet het weten, dus waag ik het erop.