Home>>read Verslaafd aan jou free online

Verslaafd aan jou(44)

By:Sylvia Day


    Hij zag er nog steeds goed uit na onze wildenthousiaste neukpartij in zijn limousine. Hij leek zelfs een totaal andere persoon. Hij was weer de man geworden die ik in de hal van het Crossfire had ontmoet: hij had alles onder controle en straalde een rustige macht uit.

    Hij begon te vertellen: ‘In Noord-Amerika is een op de vier vrouwen en een op de zes mannen als kind seksueel misbruikt. Kijk maar eens goed om u heen. Iemand aan uw tafel heeft het zelf meegemaakt of kent iemand die het heeft meegemaakt. Dat is de onaanvaardbare waarheid.’

    Ik hing aan zijn lippen. Gideon was een voortreffelijk redenaar en zijn warme, vibrerende bariton was bezwerend, maar het was het onderwerp dat zo’n gevoelige snaar raakte. Zijn hartstochtelijke en soms schokkende betoog raakte me. Ik begon te ontdooien, en mijn verbijsterde woede en beschadigde zelfvertrouwen maakten plaats voor ontzag. Ik begon hem in een ander licht te zien en werd onderdeel van het ademloos luisterende publiek. Hij was niet de man die me zojuist gekwetst had; hij was gewoon een goede spreker die een onderwerp aansneed dat veel voor me betekende.

    Toen hij klaar was, stond ik op en applaudisseerde, waarmee ik zowel hem als mezelf verraste. Gelukkig sloten anderen zich al snel aan bij mijn staande ovatie en om me heen hoorde ik bescheiden uitgesproken complimenten die absoluut verdiend waren.

    ‘U boft maar, jongedame.’

    Ik draaide me om en keek de vrouw aan die me had aangesproken, een prachtige roodharige vrouw die begin veertig leek. ‘We zijn gewoon... vrienden.’

    Haar serene glimlach sprak me op een of andere manier toch tegen.

    Mensen begonnen van hun tafeltjes op te staan. Ik stond op het punt mijn handtasje te pakken en naar huis te gaan toen er een jongeman naar me toe kwam. Zijn woeste kastanjebruine haar was jaloersmakend en zijn grijsgroene ogen waren zacht en vriendelijk. Hij zag er goed uit en hij had een leuke, jongensachtige glimlach. Ik lachte terug, mijn eerste glimlach sinds het ritje in de limousine.

    ‘Hé, hallo,’ zei hij.

    Hij leek me te kennen, wat me in de ongemakkelijke positie bracht dat ik net moest doen alsof ik precies wist wie hij was. ‘Hallo.’

    Hij lachte, en het geluid was licht en charmant. ‘Ik ben Christopher Vidal, Gideons broer.’

    ‘Och, natuurlijk.’ Mijn gezicht werd warm. Ik kon niet geloven dat ik zo met mijn zelfmedelijden bezig was geweest dat ik de connectie niet meteen had gezien.

    ‘Je bloost.’

    ‘Sorry.’ Ik lachte een beetje onbeholpen. ‘Ik wist niet zo goed hoe ik moest zeggen dat ik een artikel over je heb gelezen zonder dat dat een beetje onhandig overkomt.’

    Hij moest lachen. ‘Het is wel vleiend dat je dat hebt onthouden. Als het maar niet het artikel uit Page Six was.’

    De roddelrubriek was berucht om zijn sappige verhalen over de New Yorkse beroemdheden en sociale kringen. ‘Nee hoor,’ zei ik haastig. ‘Het was vast Rolling Stone.’

    ‘Daar zou ik wel mee kunnen leven.’ Hij strekte zijn arm naar me uit. ‘Heb je zin om te dansen?’

    Ik keek naar waar Gideon stond, onder aan de trap naast het podium. Hij werd omgeven door mensen die dolgraag met hem wilden praten, onder wie veel vrouwen.

    ‘Je ziet dat hij nog wel een tijdje bezig is,’ zei Christopher, en ik hoorde aan zijn stem dat hij het wel grappig vond.

    ‘Inderdaad.’ Ik stond op het punt om weg te kijken toen ik de vrouw die naast Gideon stond, herkende. Het was Magdalene Perez.

    Ik pakte mijn handtasje en perste er een glimlach uit voor Christopher. ‘Lijkt me heerlijk.’

    Gearmd liepen we naar de balzaal en stapten de dansvloer op. De band begon met de eerste noten van een wals en we bewogen ons soepel en natuurlijk op de muziek. Hij kon goed dansen, en leidde me zelfverzekerd.

    ‘Zo. Waar ken jij Gideon eigenlijk van?’

    ‘Ik ken hem niet goed, hoor.’ Ik knikte naar Cary die met een forse blondine langsgleed. ‘Ik werk in het Crossfire. Daar zijn we elkaar weleens tegengekomen.’

    ‘Werk je voor hem?’

    ‘Nee, ik ben assistent bij Waters Field and Leaman.’

    ‘Aha.’ Hij grijnsde. ‘Het reclamebureau.’

    ‘Ja.’

    ‘Gideon moet je wel heel erg zien zitten als hij je alleen maar af en toe tegenkomt en je nu al meesleept op een date als deze.’