Home>>read Verslaafd aan jou free online

Verslaafd aan jou(18)

By:Sylvia Day


    ‘Misschien ben ik een beetje een rare wat dat betreft, maar ik moet iemand wel eerst leuk vinden voordat ik me helemaal uitkleed en zweterige dingen met hem ga doen.’

    ‘Niet raar,’ zei hij. ‘Maar ik heb gewoon geen tijd en geen zin om te daten.’

    ‘Dat geldt dan voor ons allebei. Blij dat we dat hebben opgehelderd.’

    Hij kwam naar me toe en bewoog zijn hand naar mijn gezicht. Ik dwong mezelf om niet opzij te springen of hem de genoegdoening te geven te laten zien dat ik geïntimideerd was. Zijn duim streek over een hoek van mijn mond, en ging toen omhoog naar die van hem. Hij zoog erop en bromde zachtjes: ‘Chocola en jij. Heerlijk.’

    Er ging een huivering door me heen, gevolgd door een hitsig verlangen tussen mijn benen toen ik me inbeeldde dat ik chocola van zijn dodelijk sexy lichaam likte.

    Zijn blik werd donkerder en zijn stem zachter. ‘Romantiek zit niet in mijn repertoire, Eva. Maar wel duizend manieren om je te laten klaarkomen. Ik wil ze je laten zien.’

    De lift remde af en stopte. Hij haalde de sleutel uit het paneel en de deuren gingen open.

    Ik trok me terug in een hoek en weerde hem af met een snelle polsbeweging. ‘Ik ben echt niet geïnteresseerd.’

    ‘We zullen het erover hebben.’ Cross pakte me bij mijn elleboog en trok me langzaam maar onverbiddelijk naar buiten.

    Ik ging erin mee omdat ik genoot van de kick die ik kreeg als ik bij hem in de buurt was, en omdat ik benieuwd was wat hij te zeggen had als ik hem meer dan vijf minuten de tijd gaf.

    Hij werd zo snel door de veiligheidsdeur gelaten dat hij zijn pas niet eens in hoefde te houden. Het knappe roodharige meisje achter de receptiebalie ging haastig staan, klaar om hem wat berichten te geven, maar hij schudde ongeduldig zijn hoofd. Haar mond klapte dicht en ze staarde met grote ogen naar mij toen we gehaast voorbijliepen.

    De afstand naar het kantoor van Cross was gelukkig maar kort. Zijn assistent stond op toen hij zijn baas zag naderen, maar zei niets toen hij zag dat Cross niet alleen was.

    ‘Geen telefoontjes, Scott,’ zei Cross, en hij stuurde me door de open glazen deuren zijn kantoor binnen.

    Ondanks mijn irritatie kon ik het niet helpen onder de indruk te zijn van de uitgestrektheid van het commandocentrum van Gideon Cross. Door de ramen van de vloer tot het plafond keek je aan twee zijden uit over de stad en door een glazen wand keek je uit op de rest van de kantoorruimte. De enige ondoorzichtige wand, tegenover het massieve bureau, was bedekt met flatscreens die nieuwszenders van over de hele wereld uitzonden. Er waren drie aparte zithoeken, elk ervan groter dan het hele kantoor van Mark, en een bar met kristallen, met juwelen bezette karaffen, die zorgden voor de enige kleuraccenten in een palet dat verder alleen bestond uit zwart, grijs en wit.

    Cross drukte op een knop op zijn bureau waardoor de deuren sloten. Vervolgens drukte hij op nog een andere knop waardoor de doorzichtige glazen wand in één klap van matglas werd, en we feitelijk afgeschermd waren van de blikken van zijn medewerkers. Met de prachtige hemelsblauwe reflecterende folie op de buitenramen was onze privacy gewaarborgd. Hij schudde zich uit zijn jasje en hing het over een verchroomde hanger. Toen keerde hij terug naar waar ik was blijven staan, net binnen de deuren. ‘Iets drinken, Eva?’

    ‘Nee, dank u.’ Godver. In alleen zijn vest en overhemd was hij nog lekkerder. Ik kon beter zien hoe gespierd hij was. Hoe sterk zijn schouders waren. Hoe prachtig zijn biceps en billen zich aanspanden wanneer hij bewoog.

    Hij gebaarde naar een zwartleren sofa. ‘Ga zitten.’

    ‘Ik moet terug naar mijn werk.’

    ‘En ik heb een bespreking om twee uur. Hoe sneller we dit hebben uitgewerkt, des te sneller kunnen we allebei weer aan het werk. Dus, ga zitten.’

    ‘Wat denkt u dat we gaan uitwerken?’

    Zuchtend pakte hij me als een bruidje op en droeg me naar de sofa. Hij liet me op mijn achterste vallen en ging naast me zitten. ‘Je bezwaren. Het wordt tijd dat we het er eens over hebben wat ervoor nodig is om jou onder me te krijgen.’

    ‘Een wonder.’ Ik duwde me van hem af en maakte de ruimte tussen ons in groter. Ik trok aan de zoom van mijn smaragdgroene rok en wenste dat ik vandaag een broek aan had getrokken. ‘Ik vind uw aanpak lomp en beledigend.’

    En ontzettend opwindend, maar dat zou ik nooit toegeven.