Ik stond op toen hij naar me toe kwam, en hij boog zich voorover om me een kus op mijn wang te geven. ‘Je ziet er prachtig uit, Eva.’
‘Dank je.’ Ik leek op mijn moeder, die ook blond van zichzelf was. Maar mijn grijze ogen had ik van mijn vader.
Stanton ging in een stoel aan het hoofd van de tafel zitten, zich ervan bewust dat die belangrijke achtergrond, de skyline van New York, achter hem te zien was, en hij maakte gebruik van het indrukwekkende effect.
‘Ga eten,’ zei hij, met de autoriteit waarmee alle mannen met macht zo gemakkelijk spreken. Mannen als Gideon Cross.
Was Stanton net zo gedreven toen hij zo oud was als Cross?
Ik pakte mijn vork en begon aan een salade met kip, cranberry’s, walnoten en feta. Het was heerlijk en ik had honger. Ik was blij dat Stanton niet meteen begon te praten, zodat ik van het eten kon genieten, maar het was van korte duur.
‘Eva liefje, ik wou het even hebben over je interesse in Krav Maga.’
Ik verstijfde. ‘Pardon?’
Stanton nam een slokje van het gekoelde water en leunde achterover. Zijn kaken waren op elkaar geklemd en ik wist al dat ik niet echt iets leuks zou horen. ‘Je moeder was behoorlijk overstuur toen je gisteravond naar die studio in Brooklyn ging. Het duurde even voor ze gekalmeerd was en ik haar ervan wist te overtuigen dat ik kon regelen dat je je liefhebberijen op een veilige manier kon beoefenen. Ze wil niet...’
‘Wacht even.’ Ik legde voorzichtig mijn vork neer. Mijn eetlust was als sneeuw voor de zon verdwenen. ‘Hoe wist ze waar ik was?’
‘Ze heeft je mobieltje getraceerd.’
‘Nou ja, zeg,’ fluisterde ik en ik zakte achterover in mijn stoel. De terloopsheid waarmee hij het zei, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, maakte me misselijk. Mijn maag draaide zich om, plotseling meer geïnteresseerd in het weigeren van mijn lunch dan het verteren ervan. ‘Daarom stond ze erop dat ik een van je bedrijfstelefoons gebruikte. Het had niks te maken met geld uitsparen.’
‘Dat had er natuurlijk ook wel mee te maken. Maar daarnaast geeft het haar wat gemoedsrust.’
‘Gemoedsrust? Haar volwassen dochter bespioneren? Het is niet gezond, Richard. Dat moet je toch inzien? Gaat ze nog steeds naar dokter Petersen?’
Hij had het fatsoen om ongemakkelijk te kijken. ‘Ja, natuurlijk.’
‘Vertelt ze hem wat ze doet?’
‘Dat weet ik niet,’ zei hij stijfjes. ‘Dat zijn Monica’s persoonlijke zaken. Daar bemoei ik me niet mee.’
Nee, dat deed hij inderdaad niet. Hij vertroetelde haar, verwende haar, verpestte haar. En liet toe dat haar obsessie over mijn veiligheid met haar op de loop ging. ‘Ze moet het loslaten. Ik heb het toch ook losgelaten?’
‘Je was een onschuldig kind, Eva. Ze voelt zich schuldig dat ze je niet heeft beschermd. We moeten haar een beetje speelruimte geven.’
‘Speelruimte? Ze stalkt me!’ Mijn hoofd gonsde. Hoe kon mijn moeder zomaar zo’n inbreuk op mijn privacy maken? Waarom? Ze maakte zichzelf gek, en mij met haar. ‘Hier moet een einde aan komen.’
‘Het is heel eenvoudig op te lossen. Ik heb al met Clancy gesproken. Hij rijdt je erheen wanneer je naar Brooklyn wilt. Alles is geregeld. Het wordt allemaal veel gemakkelijker voor je.’
‘Probeer het nou niet zo te draaien alsof je het voor mij doet.’
Mijn keel brandde en mijn ogen prikten van de niet-gehuilde tranen van frustratie. Ik haatte het hoe hij sprak over Brooklyn, alsof het een derdewereldland was. ‘Ik ben een volwassen vrouw. Ik neem zelf mijn beslissingen. Daar heb ik verdomme recht op!’
‘Niet zo’n toontje tegen me aanslaan, Eva. Ik zorg gewoon voor je moeder. En voor jou.’
Ik duwde mijn stoel achteruit. ‘Jij zorgt ervoor dat ze dit kan doen. Jij houdt haar ziek en je maakt mij ook ziek.’
‘Ga zitten. Je moet wat eten. Monica maakt zich zorgen dat je niet gezond genoeg eet.’
‘Ze maakt zich overal zorgen over, Richard. Dat is het hele probleem.’ Ik liet mijn servet op tafel vallen. ‘Ik moet weer aan het werk.’
Ik draaide me om en liep naar de deur om zo snel mogelijk weg te komen. Ik nam mijn tasje in ontvangst van Stantons secretaresse en liet mijn mobieltje op haar bureau liggen. Clancy, die op me had gewacht bij de receptie, volgde me, en ik wist al dat ik niet hoefde te proberen hem af te poeieren. Hij nam van niemand anders dan Stanton orders aan.