Ik zette mijn kin op mijn hand en keek toe hoe Parker met een vrouw de vloer op kwam. Hij was een goede instructeur. Hij was geduldig en grondig, en hij legde alles zo uit dat je het gemakkelijk begreep. Zijn studio stond in een ruige buurt, maar ik vond dat het wel paste bij waar hij les in gaf. Rauwer dan een groot, verlaten pakhuis kon je het niet krijgen.
‘Die Parker is wel erg lekker,’ mompelde Cary.
‘En hij draagt een trouwring.’
‘Ik heb het gezien. De besten worden er altijd het eerst uitgepikt.’
Parker kwam na de les bij ons zitten. Zijn donkere ogen straalden en hij lachte breed. ‘Hé, wat vind je ervan, Eva?’
‘Waar moet ik tekenen?’
Hij glimlachte zo sexy dat Cary mijn hand pakte en het bloed er haast uit kneep.
‘Deze kant op.’
De vrijdag begon fantastisch. Mark liep het hele proces van informatie verzamelen voor een offerteaanvraag met me door, en hij vertelde me wat meer over Cross Industries en Gideon Cross, waarbij hij erop wees dat Cross en hij even oud waren.
‘Ik moet mezelf daar steeds weer aan herinneren,’ zei Mark. ‘Je vergeet algauw dat hij zo jong is als hij vlak voor je staat, vind je niet?’
‘Ja,’ beaamde ik, stiekem teleurgesteld dat ik Cross twee dagen niet zou zien. Hoe ik mezelf ook voorhield dat het niet uitmaakte, ik vond het toch jammer. Ik had me niet gerealiseerd hoe spannend ik het idee vond dat we elkaar elk moment tegen konden komen, totdat die mogelijkheid er niet meer was. Het was gewoon zo’n heerlijk gevoel om bij hem in de buurt te zijn. Plus dat hij verdomd lekker was om naar te kijken. Ik had dat weekend niets wat zelfs maar half zo opwindend was om naar uit te kijken.
Ik was aantekeningen aan het maken in Marks kantoor, toen ik de telefoon op mijn bureau hoorde gaan. Ik verontschuldigde me en haastte me om op te nemen. ‘Met het kantoor van Mark Garrity...’
‘Eva liefje. Hoe gaat het?’
Ik liet me in mijn stoel zakken bij het geluid van de stem van mijn stiefvader. Stanton klonk voor mij altijd als oud geld: beschaafd, gezaghebbend en arrogant. ‘Richard. Is alles goed? Gaat het goed met mam?’
‘Ja, alles is prima. Je moeder is geweldig, zoals altijd.’
Zijn toon werd altijd zachter als hij over zijn echtgenote sprak, en daar was ik dankbaar voor. Ik was hem trouwens dankbaar voor een heleboel dingen, maar dat was soms moeilijk te rijmen met het gevoel van ontrouw: ik wist dat mijn vader zich onbehaaglijk voelde over het enorme verschil in inkomen.
‘Mooi,’ zei ik opgelucht. ‘Daar ben ik blij om. Hebben jullie mijn bedankje ontvangen voor de jurk en Cary’s smoking?’
‘Ja, en het was heel attent van je, maar je weet dat je ons niet hoeft te bedanken voor dat soort dingen. Een momentje.’ Hij sprak met iemand, waarschijnlijk zijn secretaresse. ‘Eva liefje, ik zou graag met je lunchen vandaag. Ik stuur Clancy om je op te halen.’
‘Vandaag? Maar we zien elkaar morgenavond. Kan het niet wachten tot dan?’
‘Nee, het moet vandaag.’
‘Maar ik heb maar een uur om te lunchen.’
Een klopje op mijn schouder deed me omdraaien, en ik zag Mark bij mijn hokje staan. ‘Neem maar twee uur,’ fluisterde hij. ‘Dat heb je wel verdiend.’
Ik zuchtte en vormde een geluidloos ‘dank je’ met mijn mond. ‘Is twaalf uur oké, Richard?’
‘Perfect. Ik kijk ernaar uit om je te zien.’
Ik had zelf geen reden om uit te kijken naar privégesprekjes met Stanton, maar ik vertrok gehoorzaam vlak voor twaalf uur, en zag dat een limousine me op stond te wachten bij de stoep. Clancy, Stantons chauffeur en bodyguard, hield het portier voor me open toen ik hem groette. Toen ging hij achter het stuur zitten en reed richting het centrum. Om tien voor halfeen zat ik aan een vergadertafel in Stantons kantoor, tegenover een prachtig verzorgde lunch voor twee personen.
Stanton kwam vlak nadat ik was aangekomen binnen. Hij zag er verzorgd en gedistingeerd uit. Zijn haar was spierwit en zijn gezicht was getekend, maar toch was hij nog erg knap. Zijn ogen hadden de kleur van afgedragen blauwe spijkerstof, en ze waren scherp en intelligent. Hij was slank en atletisch gebouwd, omdat hij er altijd de tijd voor had genomen om te sporten, zelfs al voordat hij zijn trofee, mijn moeder, in de wacht sleepte.