‘Voor het compliment? Of voor de neukpartij?’
‘Sst,’ wees ik hem blozend terecht.
Zijn zware fluweelzachte lach deed iedere vrouw binnen gehoorafstand het hoofd omdraaien, en een paar mannen ook. Hij legde zijn hand die ik nog steeds vasthield op mijn rug, trok me naar zich toe en gaf me een smakzoen.
‘Gideon!’ Zijn moeder kwam met stralende ogen en een brede glimlach op haar mooie gezicht op ons af schrijden. ‘Wat fijn dat je er bent.’
Ze stond op het punt hem te omhelzen, maar zijn houding veranderde meteen en de sfeer om hem heen zinderde van een onzichtbaar krachtveld waar ik ook binnen viel.
Elizabeth bleef meteen staan.
‘Moeder,’ begroette hij haar even vriendelijk als een wolf met hondsdolheid. ‘Daar moet je Eva voor bedanken. Ik kom haar hier weghalen.’
‘Maar ze heeft het reuze naar haar zin. Ja toch, Eva? Blijf dan om haar een plezier te doen.’ Elizabeth keek me smekend aan.
Ik gaf Gideon een kneepje in zijn hand. Hij kwam op de eerste plaats, daar kon niet aan getornd worden, maar ik wilde wel erg graag weten waarom hij kil deed tegen zijn moeder, terwijl zij dol op hem leek te zijn. Ze keek hem liefdevol aan, gretig zijn gezicht, dat vaag aan haar deed denken, in zich opnemend. Hoe lang was het geleden dat ze hem had gezien?
Toen vroeg ik me opeens af of ze wellicht te veel van hem hield...
Vol walging verstarde ik.
‘Ja, zet Eva maar onder druk,’ zei Gideon die met zijn knokkels over mijn gespannen rug streek. ‘Je hebt je zin gekregen, je hebt haar ontmoet.’
‘Kom van de week anders met z’n tweetjes eten.’
Hij trok zijn wenkbrauwen omhoog. Toen verplaatste hij zijn blik en ik keek ook die kant op. Daar kwam Cary arm in arm met een zeer bekende popzangeres een doolhof uit gelopen. Gideon wenkte hem naar zich toe.
‘Nee, Cary moet hier blijven!’ wierp Elizabeth tegen. ‘Hij vrolijkt de hele boel op.’
‘Ik dacht al dat je hem wel zou mogen.’ Gideon liet zijn tanden zien in iets wat te grimmig was om een glimlach te zijn. ‘Maar hij is wel Eva’s vriend, moeder. En dus ook mijn vriend.’
Ik was enorm opgelucht toen Cary bij ons kwam staan, door zijn vlotte manier van doen werd de spanning doorbroken.
‘Ik zocht je al,’ zei hij. ‘Ik wil eigenlijk naar huis. Dat telefoontje waar ik op zat te wachten, is gekomen.’
Zijn ogen straalden en ik wist dat Trey de beller was geweest. ‘Ja, we zijn zover.’
Cary en ik gingen afscheid nemen. Gideon bleef als een bezitterige schaduw naast me lopen, uiterlijk rustig maar duidelijk afstandelijk.
We liepen weer terug naar het huis toen ik in mijn ooghoek Ireland naar Gideon zag staren. Ik bleef staan en keek hem aan. ‘Ga je zusje halen zodat we gedag kunnen zeggen.’
‘Pardon?’
‘Ze staat daar links.’ Ik keek naar rechts zodat het jonge meisje van wie ik vermoedde dat ze haar oudste broer aanbad niet zou vermoeden dat het van mij kwam.
Hij wenkte Ireland met een kort handgebaar. Ze kwam op haar gemakje naar ons toe slenteren, haar knappe gezichtje voorzien van een uiterst verveelde blik. Ik keek Cary hoofdschuddend aan, zo lang was dat voor ons nog niet geleden.
‘Hé,’ zei ik, Gideon bij de pols vastpakkend. ‘Zeg haar dat je het jammer vindt dat je niet even met haar kon kletsen en dat ze je maar een keer moet bellen.’
Gideon keek me bevreemd aan. ‘Waar zouden we over moeten kletsen, dan?’
Ik wreef over zijn gespierde armen en zei: ‘Laat dat kletsen maar aan haar over.’
Hij keek stuurs. ‘Ze is een tiener. Die kletst me de oren van het hoofd, lekker dan.’
Ik ging op mijn tenen staan en fluisterde: ‘Als je het doet, houd je er een van mij tegoed.’
‘Wat ben jij van plan?’ Hij keek me even onderzoekend aan en gaf me toen brommend een harde kus. ‘Zeg maar niets, maar ik houd er meerdere van je tegoed. Hoeveel, dat hoor je nog wel.’
Ik knikte. Cary draaide zijn wijsvinger rond om aan te geven dat ik Gideon om mijn vinger kon winden.
Wel zo eerlijk, dacht ik, aangezien ik ook alles voor Gideon over had.
Tot mijn verbazing kreeg Gideon van een parkeerwacht de sleutels van de Bentley aangereikt. ‘Heb je zelf gereden? Waar is Angus, dan?’