Toen werd ik even nerveus. Het is lang geleden sinds ik wist wat hij ging doen. Maar ik slaagde erin mijn stem niet te laten trillen toen ik antwoordde: ‘Er is meer waar dit vandaan komt. Maar dat krijg je pas als we met elkaar hebben gepraat. En dan moet je beter in vorm zijn dan nu. Ik ben de hele dag thuis.’
Toen draaide hij zich op zijn hakken om en sloeg de deur met een klap achter zich dicht. Het ging zoals ik had verwacht. In de vorm waarin hij verkeerde, had hij meer belangstelling voor een shot dan om het huis ondersteboven te keren op zoek naar de rest.
Nu ga ik proberen wat te slapen.
11 augustus vervolg
Al om drie uur stond hij weer aan de deur. Toen zag hij er wat beter uit, maar even mager en onverzorgd. Zijn zwarte haar zag eruit alsof het al een paar weken niet was gewassen.
Ik dacht trouwens dat een kwart het wat langer vol zou houden, maar hij zei alleen maar dat hij een ‘oppepper’ had genomen en dat hij er klaar voor was om te praten ‘als ik dan per se ergens met hem over wilde praten’.
Ik vertelde hem over mijn plannen, en dat ik hem de vijf dagen die dat duurde van drugs zou voorzien.
Hij keek alsof hij me maar maf vond. En dat ben ik ook vast wel. Maar hij was bereid er tot de volgende dag over na te denken. Toen begon zijn blik weer te fladderen en ik besloot hem voor te zijn. Ik heb er niks aan als hij het huis met de grond gelijkmaakt, twintig dagen voordat de nieuwe eigenaar erin komt.
‘Ik heb hier niet meer, dus vergeet dat maar. Het zou gekkenwerk zijn om thuis iets te verstoppen waar jaren gevangenisstraf op staat.’
Hij leek erin te trappen. Ik bood hem ook aan om mijn badkamer te gebruiken, maar toen schudde hij alleen maar zijn hoofd.
Het mysterie van de verdwenen dagboeken lijkt trouwens te zijn opgelost. Ik heb de inboedel nu grotendeels ingepakt en opgeslagen zonder dat ik ze heb gevonden. Dus ik vroeg het Jakob, nu hij er toch was. Maar helaas pas nadat hij zijn kwartje had gehad.
‘Die heb ik jaren geleden al verpand,’ zei hij. Toen ging hij weg.
Verpand? Kun je dagboeken verpanden, dan?
13 augustus
Gisteren is hij toch niet gekomen. Hij heeft zeker ergens anders iets te pakken gekregen. Ik realiseer me nu dat ik weer naar de Plaat moet om meer te krijgen als ik zijn verbruik wil bijhouden.
14 augustus
Weer een dag zonder dat ik iets van hem heb gehoord. Ik heb mezelf jaren geleden al gedwongen me niet meer druk te maken omwille van Jakob, maar nu klopt het hart me toch in de keel. Ik durf niet eens te denken aan de ironie dat hij een overdosis zou nemen nadat hij drugs heeft gekregen van zijn vader. Hoe zou ik daarna nog naar Mariannes graf kunnen gaan?
16 augustus
Goddank! Vandaag kwam hij, zij het dat hij er nog beroerder aan toe was dan de eerste nacht. Hij zei niets, hield alleen zijn hand op. Ik gaf hem nog een zakje. Toen verdween hij. Het is een beetje beangstigend om een zoon van twintig te hebben die je zo aan een hond doet denken.
17 augustus
Eindelijk een beetje contact. Hij had duidelijk weer een oppepper genomen. Vertelde dat hij bij de M3-kliniek was geweest om af te kicken, maar dat hij na anderhalve dag was weggelopen. Hij zei dat zijn motivatie om ervan af te komen was dat hij heroïne kreeg van zijn vader. Het kan zijn dat hij grijnsde terwijl hij dat zei. Nog een vooruitgang: hij accepteerde het aanbod om de badkamer te gebruiken. Het kan zijn dat hij teleurgesteld was toen hij ontdekte dat het medicijnkastje leeg was, maar hij zei niets. Hij was in elk geval een stuk schoner toen hij eruit kwam.
Hoe dan ook, hij beloofde mee te gaan als we 2 september vertrekken, als ik hem geld geef. Een gok, maar hij krijgt maar drieduizend kronen per week. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik geen geld thuis zal hebben, dus aan zoiets hoeft hij niet te denken.
19 augustus
Vandaag was ik weer aan het graf en heb ik Marianne alles verteld. Ze was duidelijk sceptisch, maar ik denk toch dat ze begrijpt waarom ik het moet doen.
1 september
Het geld van de verkoop van het huis is overgemaakt en alle spullen zijn weggegooid, opgeslagen of verkocht. Alles is klaar. Vannacht slaap ik in het Continental. De vraag is: zal hij er morgen zijn?
9
Oslo, dinsdag 4 augustus 2009
Halvor Heming stond te wachten tot de koffieautomaat klaar was voor weer een dag hard werken. Hij begreep dat het nogal optimistisch was om te hopen dat het antwoord op de zaak waaraan ze werkten, zou komen uit een van de rapporten in zijn postvakje of in het pakket dat op zijn bureau zou liggen. Als dat zo was, was het misschien mogelijk geweest om langzaam op gang te komen na de zomervakantie, zoals in de meeste andere beroepen. Dan had hij misschien wat tijd gehad om na te denken over de vraag hoe hij zijn team moest organiseren. Misschien had hij Bastian dan naar die cursus verhoortechnieken kunnen sturen waar hij al zo lang van droomde, had Merete stage kunnen lopen bij de forensisch arts, had Kristine kunnen…