Will keek opgelaten, zoals elke man zou kijken die van een overdreven beleefde drieënzestigjarige vrouw opdracht kreeg in haar hal zijn kleren uit te trekken. Toch deed hij wat ze zei en trok zijn trui over zijn hoofd uit. Eronder droeg hij een zwart T-shirt met lange mouwen. Het kroop omhoog toen hij zijn armen hief, en zonder erbij na te denken pakte Sara het vast en hield het tegen.
Cathy keek haar scherp aan, alsof ze Sara op stelen had betrapt.
‘Mama,’ zei ze terwijl het klamme zweet haar uitbrak. ‘Ik moet je echt even spreken.’
‘Dat komt later wel, schat.’ Cathy nam Will bij de arm en voerde hem mee de gang door. ‘Ik begrijp van mijn dochter dat je uit Atlanta komt.’
‘Ja, mevrouw.’
‘Uit welk deel? Ik heb een zus die in Buckhead woont.’
‘Eh.’ Hij keek achterom naar Sara. ‘Ik woon in Poncey-Highlands, dat is vlak bij...’
‘Ik weet precies waar dat is. Dan woon je bij Sara in de buurt.’
‘Inderdaad.’
‘Mam...’
‘Later, schat.’ Met een ondoorgrondelijk lachje naar Sara nam ze Will mee de eetkamer in. ‘Dit is Tessa, mijn jongste dochter. Hareton Earnshaw is de zoon van mijn broer.’
Hare nam hem met onverholen nieuwsgierigheid op. ‘Tjonge, wat een lang end ben jij.’
‘Let maar niet op hem,’ zei Tessa terwijl ze Will de hand schudde. ‘Aangenaam.’
Toen Will aanstalten maakte om op de dichtstbijzijnde stoel plaats te nemen, kreeg Sara bijna een hartstilstand van schrik. Jeffreys plek.
Gelukkig was Cathy niet geheel zonder gevoel. ‘Als jij nou eens aan het hoofd van de tafel gaat zitten,’ opperde ze, en met zachte hand dirigeerde ze hem in de juiste richting. ‘Ik kom zo terug met je eten.’
Sara zeeg neer op de stoel naast Will. Ze legde haar hand op zijn arm. ‘Het spijt me vreselijk.’
‘Wat spijt je vreselijk?’ vroeg hij met geveinsde verbazing.
‘Bedankt dat je het spelletje meespeelt, maar we hebben niet veel tijd voor...’ Sara trok snel haar hand weg. Haar moeder was alweer terug met een bord vol eten.
‘Ik hoop dat je van gebraden kip houdt.’
‘Zeker, mevrouw.’ Will keek naar het volle bord. Er was genoeg voor de halve stad.
‘Zoete thee?’ vroeg Cathy. Sara wilde opstaan, maar met een knik droeg haar moeder Tessa op om een glas te pakken. ‘Waar ken je mijn dochter eigenlijk van?’
Will stak zijn vinger op en werkte eerst een hap sperziebonen weg. ‘Ik heb dokter Linton in het ziekenhuis ontmoet.’
Sara had hem wel willen zoenen voor zijn merkwaardige gehechtheid aan goede manieren. ‘Mama, ik heb een collega van agent Trent behandeld,’ legde ze uit.
‘O ja?’
Will knikte en nam een flinke hap kip. Sara wist niet of hij trek had of wanhopig op zoek was naar een reden om niet te hoeven praten. Ze keek even naar Hare. Voor het eerst in zijn ellendige leven deed die er het zwijgen toe.