‘Ik denk niet dat ik daar op dit moment de aangewezen persoon voor ben.’
‘Heb je ruzie met hem gehad?’
‘Nee, maar het is...’ Langzamerhand kreeg Sara’s brein weer vat op haar. Het was bijna drie uur ’s nachts. Ze kon geen enkele reden bedenken waarom Darla hier moest zijn. ‘Wat is er aan de hand?’
‘Mijn auto heeft er de brui aan gegeven.’ Voor de derde keer wierp Darla een blik over haar schouder. Ze keek niet in de richting van de kliniek, maar naar het politiebureau. ‘Kun je me een lift naar mijn vaders huis geven?’
Sara voelde haar lichaam reageren op een gevaar dat ze niet goed kon thuisbrengen. Haar hart sloeg over. Haar mond was kurkdroog. Dit klopte niet. Dit klopte van geen kant.
Met een knik gaf Darla aan dat Sara voor haar uit naar het parkeerterrein moest lopen. ‘Kom.’
Sara legde haar hand in haar nek. Ze dacht aan Allison Spooner bij het meer, en hoe haar hoofd tegen de grond werd gedrukt terwijl het mes door haar nek sneed. ‘Wat heb je gedaan?’
‘Ik moet hier weg, nou goed?’
‘Waarom?’
Darla’s toon werd scherp. ‘Geef me je autosleutel, Sara. Hier heb ik geen tijd voor.’
‘Wat heb je met die jongelui gedaan?’
‘Hetzelfde wat ik met jou ga doen als je me die stomme sleutel niet geeft.’ Ter hoogte van Darla’s middel blonk iets, en het volgende moment had ze een mes in haar hand. Het lemmet was zo’n tien centimeter lang en eindigde in een dodelijke punt. ‘Ik wil je geen pijn doen. Geef me die sleutel nou.’
Sara week terug. Haar voet zonk weg in de zanderige oever. Paniek greep haar bij de keel. Ze had gezien wat Darla kon aanrichten met dat mes. Ze wist dat de vrouw over lijken ging.
‘Geef me de sleutel.’
Achter zich hoorde Sara het geraas van de aanzwellende rivier. Waar bleef Will? Waarom duurde het zo lang? Ze keek naar links en naar rechts, maar wist niet of ze ervandoor zou gaan.
‘Zou ik niet doen.’ De vrouw had haar gedachten geraden. ‘Ik doe je geen pijn. Ik wil alleen die sleutel.’
‘Die heb ik niet,’ fluisterde Sara.
‘Niet liegen.’ Darla keek weer naar het politiebureau. Ze had niet één keer naar de kliniek gekeken. Of ze had Will en Jared al uitgeschakeld, of ze wist niet dat ze binnen waren. ‘Doe nou niet zo dom, schat. Je hebt gezien waartoe ik in staat ben.’
‘Wat gebeurt er als ik je de sleutel geef?’ vroeg Sara bevend.
Met een paar stappen verkleinde Darla de afstand tussen Sara en zichzelf. Het mes lag vast in haar hand. Ze was nog geen meter van Sara verwijderd en kon moeiteloos toeslaan. ‘Dan ga jij lopend naar je pappie en mammie en ik ben pleite.’
Heel even voelde Sara opluchting, maar toen drong de waarheid met een schok tot haar door. Zo werkte het niet. Ze wisten allebei dat Sara niet naar huis zou gaan. Ze zou de straat oversteken naar het politiebureau en alles vertellen wat er gebeurd was. Nog voor Darla de stadsgrens had bereikt, zou ze door alle patrouillewagens van het district zijn ingesloten.
‘Geef op die sleutel,’ herhaalde de vrouw. Onverwacht liet ze het mes door de lucht zwiepen. Het metaal zoefde langs Sara’s gezicht. ‘Nu, verdomme!’