‘Waar zou het fout kunnen gaan?’
‘Dat heb je zelf al gezegd. Tommy heeft kennelijk slecht op de medicatie gereageerd. Zoals we weten uit de incidentenrapporten kreeg hij het met anderen aan de stok. Dat hij aan stemmingswisselingen leed, moet in zijn dagboek hebben gestaan. Degene die hem ondervraagd heeft tijdens zijn bezoekjes aan de kliniek moet meteen hebben geweten dat er iets mis was.’
‘En als zo iemand wilde verbergen dat Tommy problemen had?’
‘Dan vult hij leugens in op het dossierformulier. Dat wordt op de computer ingevoerd en rechtstreeks naar het farmaceutische bedrijf gestuurd. Niemand komt te weten dat er iets niet klopt, tenzij het dossier vergeleken wordt met het bronmateriaal, dat in een doos naar het archief gaat zodra het onderzoek is beëindigd.’
‘Is het onderzoek naar de knoppen als Tommy op tilt zou zijn geslagen?’
‘Dat hoeft niet. De arts zou zijn geval kunnen aanmerken als een schending van het protocol. Dat betekent dat hij niet aan de richtlijnen voldeed voor het deelnemen aan het onderzoek. Waaraan hij met zijn beperking al helemaal niet mocht meedoen.’
‘En Allison?’
‘Zij zou zijn gediskwalificeerd op grond van haar zelfmoordpoging, maar als ze daar geen melding van had gemaakt, zou niemand ervan weten.’
‘Wie krijgt het op zijn bord als blijkt dat Tommy aan het onderzoek heeft meegedaan?’
‘Niemand eigenlijk. Je kunt tegenover de ethische commissie altijd aanvoeren dat je niet op de hoogte was. Volgens de wet moet er bij elk onderzoek een interne raad van toezicht zijn die de ethische normen toetst. Meestal zitten daar mensen uit de gemeenschap in. Artsen, advocaten, plaatselijke zakenlieden. En om de een of andere reden altijd een pastoor of een dominee.’
‘Wordt de ethische commissie ook door het farmaceutische bedrijf betaald?’
‘Iedereen wordt door het farmaceutische bedrijf betaald.’
‘En Tommy? Wanneer krijgt hij zijn geld?’
‘Wanneer het onderzoek is afgerond. Als de deelnemers vooruit betaald kregen, zouden de meesten niet terugkomen.’
‘Dus als het onderzoek zo goed als voltooid was, werd Tommy bijna uitbetaald. Evenals Allison. En Jason Howell misschien.’
Sara wilde er niet aan denken wie van hen het meest door geld werd gedreven in al deze ellende. ‘Je moet niet vreemd opkijken als ze voor deelname aan een onderzoek van drie maanden elk op twee- tot vijfduizend dollar konden rekenen.’
Will reed het parkeerterrein van de kliniek op en zette de auto aan de kant. ‘Wat is dus het probleem? We hebben artsen die bergen geld verdienen. Deelnemers die worden betaald. Tommy had niet aan het onderzoek mogen deelnemen, maar het is ook weer niet zo dat door hem alles in de soep draaide. Waarom zou iemand hiervoor twee mensen ombrengen?’
‘We moeten achterhalen hoeveel andere deelnemers hetzelfde soort stemmingswisselingen als Tommy vertoonden. Allison was depressief. Dat lees je in haar dagboek. Tommy had driftbuien en maakte ruzie, terwijl hij daar vroeger nooit last van had. Hij heeft zelfmoord gepleegd in de cel. Niet dat ik Lena wil vrijpleiten, maar het is mogelijk dat hij suïcidaal was door de medicatie. Als je bij een onderzoek een hele verzameling negatieve bijverschijnselen ontdekt, wordt de zaak meteen stopgezet.’
‘Het is dus in het belang van de arts dat zich geen negatieve bijverschijnselen voordoen. Tenminste, als die test hem veel geld oplevert.’