‘Allison was kwaad op een van haar leraren omdat die haar een slecht cijfer had gegeven,’ zei Sheila.
‘Weet u nog hoe hij heette?’
‘Williams. Ze had nog nooit een zes gehaald. Ze was er behoorlijk overstuur van.’
‘We zullen het meenemen,’ zei Lena, maar ze had al met Rex Williams gesproken en die had vanaf zaterdagmiddag met zijn gezin in New York gezeten. Een telefoontje naar Delta Air Lines had zijn alibi bevestigd. ‘Had Allison een auto?’
Ze sloeg haar blik neer. ‘Die was van haar moeder geweest. Ze liet hem op Judy’s naam staan, want dan was de verzekering goedkoper.’
‘Weet u wat voor merk en model?’
‘Geen idee. Het was een oude brik, en hij viel van roest zowat uit elkaar. Ik wil het wel even uitzoeken als ik weer thuis ben.’ Ze klemde haar tasje nog steviger vast, alsof ze wilde vertrekken. ‘Zal ik dat gelijk doen?’
‘Nee,’ antwoordde Lena. Ze wist vrijwel zeker dat Allison in een rode Dodge Daytona had gereden. ‘Belde u vaak met uw nichtje?’
‘Eens per maand. We werden wat hechter nadat haar moeder was overleden.’ Haar gezicht betrok. ‘Nu ben ik als enige overgebleven.’ Ze slikte. ‘Ik heb een zoon in Holman die de hele dag kentekenplaten staat te stansen. Ongeveer het enige wat hij ooit goed heeft gedaan in zijn leven.’
Ze doelde op Holman State Prison in Alabama.
‘Waarvoor zit hij?’ vroeg Lena.
‘Voor dommigheid.’ Haar woede was zo tastbaar dat het Lena moeite kostte om niet terug te deinzen op haar stoel. ‘Hij wilde een drankwinkel beroven met een waterpistool. Die jongen zit al langer ín de gevangenis dan erbuiten.’
‘Hoort hij bij een bende?’
‘Tja, wie zal het zeggen? Ik in elk geval niet. Ik heb hem niet meer gesproken sinds hij de bak in ging. Ik bemoei me er niet meer mee.’
‘Was hij hecht met Allison?’
‘De laatste keer dat ze elkaar hebben gezien was toen ze een jaar of dertien, veertien was. Ze waren aan het zwemmen en hij duwde haar onder water tot ze moest kotsen. Dat huftertje is geen haar beter dan zijn vader.’ Ze begon in haar tas te rommelen, maar herinnerde zich kennelijk dat ze niet mocht roken. Ze haalde een pakje kauwgom tevoorschijn en stopte twee stukjes in haar mond.
‘En Allisons vader?’
‘Die woont ergens in Californië. Die zou haar niet herkennen als hij haar op straat tegenkwam.’
‘Ging ze naar een therapeut hier op de hogeschool?’
Sheila keek haar scherp aan. ‘Hoe weet u dat nou? Heeft de therapeut het soms gedaan?’
‘We weten niet wie het gedaan heeft,’ benadrukte Lena. ‘We bekijken het vanuit alle invalshoeken. Weet u hoe die therapeut heet?’
‘Een of andere jodin.’
‘Jill Rosenburg?’ Lena kende haar van een andere zaak.
‘Zoiets. Denkt u dat zij het gedaan kan hebben?’
‘De kans lijkt me klein, maar we gaan met haar praten. Waarom bezocht Allison dokter Rosenburg?’