Dit was echter niet het moment om bij haar eigen gebroken dromen stil te staan. Ze wees naar de twee stoelen aan de andere kant van het bureau. ‘Gecondoleerd met uw verlies.’
Sheila ging op het randje van een van de stoelen zitten, met haar tas op schoot. ‘Is ze verkracht? Vertel het maar. Ze is verkracht, hè?’
‘Nee, ze is niet verkracht.’
De vrouw keek verward. ‘Heeft dat vriendje haar vermoord?’
‘Nee, mevrouw.’
‘Weet u dat zeker?’
‘Ja.’ Lena ging naast haar zitten. Ze hield haar hand op haar schoot. De huid gloeide nog erger dan eerst. Elke hartslag klopte in haar vingers.
‘Hij heet Jason Howell,’ zei Sheila. ‘Ze gaat al een paar jaar met hem om. De laatste tijd boterde het niet zo tussen hen. Ik weet niet wat er speelde. Ze waren het ergens over oneens. Allison was er kapot van, maar ik zei dat ze hem moest laten gaan. Geen vent is dat soort ellende waard.’
Lena bewoog haar hand. ‘Ik ben net terug van de hogeschool, mevrouw McGhee. Jason Howell is dood. Hij is gisteravond vermoord.’
Ze schrok al even erg als Lena toen die het nieuws van Marty had gehoord. ‘Vermoord? Hoezo?’
‘We denken dat hij door dezelfde man is vermoord die uw nichtje heeft gedood.’
‘O...’ Verward schudde ze haar hoofd. ‘Wie vermoordt er nou twee studenten? Die hebben geen cent te makken.’
‘Dat proberen we uit te vinden.’ Lena zweeg even om de vrouw tot zichzelf te laten komen. ‘Weet u toevallig iemand in Allisons leven, een naam die ze weleens noemde, misschien iets waarbij ze betrokken was geraakt en niet kon...’
‘Dat klopt van geen kant. Wat zou Allison een ander nou aandoen? Ze heeft nog nooit iemand kwaad gedaan.’
‘Had ze het weleens over haar vrienden? Iemand die ze kende?’
‘Alleen die Tommy. Die is achterlijk, en hij heeft een oogje op haar.’ Het besef drong langzaam tot haar door. ‘Hebt u al met hem gesproken?’
‘Ja. Hij is buiten verdenking gesteld.’
Sheila’s vingers spanden zich om het tasje op haar schoot. ‘En de huiseigenaar? Die vriendin van hem was nogal jaloers.’
‘Die zaten allebei in Florida toen de misdaad werd gepleegd.’
Haar ogen werden vochtig, maar haar wangen bleven droog. Blijkbaar probeerde ze te bedenken wie het verder gedaan kon hebben. Ten slotte gaf ze het op; ze zoog wat lucht naar binnen en blies die weer uit. Ze liet haar schouders hangen. ‘Er klopt helemaal niks van. Helemaal niks.’
Lena zweeg wijselijk. Ze werkte nu vijftien jaar bij de politie en had nog geen moordzaak meegemaakt die wel klopte. Mensen doodden altijd om de domste redenen. Het was een deprimerende gedachte dat het leven zo weinig waarde had.
Sheila opende haar tas. ‘Mag ik hier roken?’
‘Nee. Wilt u even naar buiten?’
‘Veels te koud.’ Bijtend op haar duimnagel keek ze naar de muur. Haar overige nagels waren tot op het leven afgekloven. Lena vroeg zich af of Allison die gewoonte van haar tante had overgenomen. Het meisje had akelig korte nagels gehad.