‘En in de rest van het gebied?’
‘In Heartsdale woont het welgestelde volk. Rijke mensen kunnen hun verslaving veel beter verbergen.’ Ze minderde vaart voor het stoplicht op Main Street. ‘Avondale valt wel mee: daar zit de middenklasse, met werkende moeders die speed roken nadat ze de kinderen naar bed hebben gebracht. De echte problemen vind je in Madison. Grote armoe. Veel werklozen, en alle schoolkinderen krijgen gratis lunch. De speed is in handen van een paar kleine gangs. Meestal vermoorden ze elkaar in plaats van gewone burgers. De politie heeft te weinig geld voor undercoveroperaties. We proberen ze zo veel mogelijk te pakken, maar het zijn net kakkerlakken. Als je er een doodmaakt, komen er tien voor in de plaats.’
‘Zou Tommy misschien in drugs hebben gehandeld?’
Haar lach was ongeveinsd. ‘Dat is zeker een grapje?’
‘Nee.’
‘Geen denken aan.’ Vol overtuiging schudde ze haar hoofd. ‘Als dat zo was, zou mevrouw Barnes nog eerder aan de telefoon hebben gehangen dan zuster Darla. Daarvoor werd hij door te veel mensen nauwlettend in de gaten gehouden.’
‘En Allison? Zou zij gebruikt hebben?’
Nu moest Lena even nadenken. ‘We hebben niets kunnen vinden wat haar met drugs in verband brengt. Ze kon amper rondkomen en woonde in een krot van een huis. Ze haalde goede cijfers. Ze miste geen college. Als ze in drugs handelde, pakte ze het verkeerd aan, en als ze gebruikte, wist ze dat goed te verbergen.’
‘Dat lijkt allemaal te kloppen.’ Hij veranderde van onderwerp. ‘Het komt wel heel goed uit dat Jason Howell al dood was voor we met hem konden praten.’
Lena tuurde naar het rode licht en overwoog om gewoon door te rijden. ‘De moordenaar zal wel bang zijn geweest dat hij zou doorslaan.’
‘Wie weet.’
‘Heeft Sara nog iets gevonden?’
‘Niks bijzonders.’
Ze keek Will even aan. Hij was een meester in het verhullen.
‘We zullen zien wat die secties opleveren,’ zei hij schouderophalend.
Het licht sprong eindelijk op groen. Ze gaf een ruk aan het stuur. De achterwielen slipten toen ze gas gaf. ‘Hoor eens, ik weet dat u met haar naar bed gaat.’
‘O?’ Will lachte verbaasd.
‘Dat is niet erg, hoor,’ zei ze, ook al was het met pijn in haar hart. ‘Ik heb Jeffrey gekend. Ik heb het grootste deel van mijn loopbaan met hem samengewerkt. Hij was niet zo’n type dat met zijn gevoelens te koop liep, maar wat Sara aanging wist iedereen hoe het ervoor stond. Hij zou haar graag een ander hebben gegund. Sara is niet iemand die goed alleen kan zijn.’
Een paar tellen lang zweeg hij. ‘Aardig van u om dat te zeggen.’
‘Tja, hoewel ik niet denk dat ze ooit iets aardigs over mij zal zeggen.’ De regen geselde de auto en Lena zette de ruitenwissers in de hoogste stand. ‘Ze zal u wel allerlei verhalen hebben verteld.’
‘Wat zou ze me dan moeten vertellen?’
‘In elk geval niks goeds.’
‘En, klopt dat?’
Nu was het Lena’s beurt om te lachen. ‘U stelt altijd vragen waarop u het antwoord al weet.’ Haar mobiel ging en de openingsakkoorden van ‘Barracuda’ van Heart weergalmden door de auto. Ze keek wie het was. Frank. Ze liet de oproep door de voicemail overnemen.