‘Zusje!’ Tessa stormde het huis uit en waggelde met haar zwangere buik de verandatrap af. ‘Waar bleef je toch? Ik ga bijna dood van de honger!’
Sara was de auto nog niet uit of haar zus sloeg haar armen om haar heen. De begroeting kreeg al snel een diepere betekenis, en Sara voelde de duisternis weer neerdalen. Dit hield ze nog geen vier minuten vol, laat staan vier dagen.
‘O, zusje, alles is veranderd,’ zei Tessa zachtjes.
‘Ik weet het.’ Sara vocht tegen haar tranen.
Tessa maakte zich los uit hun omhelzing. ‘Ze hebben een zwembad.’
Sara lachte verbaasd. ‘Ze hebben een wat?’
‘Pa en ma hebben een zwembad laten aanleggen. Met whirlpool.’
Nog steeds lachend wiste Sara de tranen uit haar ogen. Ze had er geen woorden voor, zoveel hield ze van haar zus. ‘Je houdt me voor de gek, hè?’ Als kinderen hadden Sara en Tessa eindeloos om een zwembad gezeurd.
‘En ze heeft het plastic van de bank gehaald.’
Sara keek haar zus strak aan, alsof ze wilde vragen wat daar zo grappig aan was.
‘Ze hebben de tv-kamer opnieuw ingericht, nieuwe lampen gekocht, de keuken gerenoveerd, en zelfs de potloodstreepjes overgeverfd die pa altijd op de deur tekende... Het lijkt wel of we er nooit gewoond hebben.’
Sara was bepaald niet rouwig om het verdwijnen van de potloodstreepjes, die haar lengte hadden aangegeven tot ze dertien werd en officieel tot langste persoon van de familie werd uitgeroepen. Ze graaide de hondenriemen van de passagiersstoel. ‘Wat hebben ze precies gedaan met de tv-kamer?’
‘Alle lambrisering is eruit gesloopt. Ze hebben zelfs een kroonlijst aangebracht.’ Tessa zette haar handen in haar uitdijende zij. ‘Ze hebben een nieuw tuinstel gekocht. Van dat mooie gevlochten riet, niet van dat spul dat je kont afknijpt zodra je erop gaat zitten.’ In de verte klonk een donderklap. Tessa wachtte tot het gerommel was weggestorven. ‘Het zou zo in Southern Living Magazine kunnen.’
Sara stelde zich breeduit voor het achterportier van haar suv op terwijl ze de strijd aanbond met haar twee windhonden, die ze probeerde aan te lijnen voor ze de straat op stoven. ‘Heb je mama gevraagd waarom ze alles heeft veranderd?’
Tessa klakte met haar tong toen ze de riemen van Sara overnam. Billy en Bob sprongen uit de auto en stelden zich achter haar op. ‘Ze zei dat ze eindelijk mooie spullen kon kopen nu wij het huis uit waren.’
Sara tuitte haar lippen. ‘Dat is best pijnlijk.’ Ze liep om de auto heen en opende de kofferbak. ‘Wanneer komt Lemuel?’
‘Hij wacht op de eerstvolgende vlucht, maar die bushpiloten stijgen pas op als elke kip en geit in het dorp een ticket heeft gekocht.’ Tessa was een paar weken geleden teruggekomen om in de Verenigde Staten te bevallen. Haar vorige zwangerschap was slecht afgelopen; ze had de baby verloren. Uiteraard wilde Lemuel niet dat Tessa ook maar enig risico nam, maar Sara vond het vreemd dat hij nog niet bij zijn vrouw was. Het kind werd binnen een maand verwacht.
‘Ik hoop dat ik hem nog zie voor ik weer vertrek.’
‘O, zusje, wat lief van je. Bedankt voor je leugentje.’
Sara wilde dat net met een wat minder doorzichtige leugen ontkennen toen ze een patrouillewagen langzaam door de straat zag rijden. De man achter het stuur tilde zijn pet even op toen hij Sara zag. Hun blikken kruisten elkaar en ze voelde de tranen weer opkomen.