‘Had hij vrienden? Had hij de laatste tijd problemen met iemand?’
‘Hij maakte geen contact met onbekenden,’ antwoordde Gordon. ‘Ik geloof niet dat hij hecht was met iemand. Zoals ik al zei had hij een oogje op Allison, en ze deed altijd aardig tegen hem, maar meer alsof hij haar kleine broertje was.’
‘Trokken ze veel met elkaar op?’
‘Ik ben er niet altijd bij geweest. Hij had het wel vaak over haar. Dat zal ik niet ontkennen.’
‘Wanneer hebt u voor het laatst met uw zoon gesproken?’
‘Volgens mij de avond dat hij...’ Gordon maakte zijn zin niet af. Hij nam weer een trek van zijn sigaret. ‘Hij belde me om te vragen of hij mijn creditcard mocht gebruiken. Hij was bang dat Pippy een sok had ingeslikt. Ik zei dat hij met haar naar de dierenarts moest gaan.’
‘We hebben zijn mobiel niet kunnen vinden.’
‘Ik heb hem zo’n prepaidgeval laten kopen. Hij had een goede baan. Hij werkte hard. Hij vond het geen punt om dingen zelf te betalen.’ Gordon schoot zijn peuk de straat op. ‘Ik hou het hier niet uit. Ik ga dat huis niet meer in. Ik kan zijn spullen niet zien. Ga jij maar naar binnen,’ zei hij tegen Lena. ‘Neem alles maar mee wat je wilt. Al steek je het huis in de hens, mij kan het niet schelen.’
Will opende het portier, maar stapte nog niet uit. ‘Verzamelde Tommy messen?’
‘Van mij mocht hij niet eens in de buurt van een mes komen. Ik heb geen idee hoe hij eraan is gekomen. U?’
‘Nee,’ zei Will.
Gordon schudde de zoveelste sigaret uit het pakje. ‘Hij sloopte graag dingen,’ zei hij. ‘Wilde ik mijn dienstbriefje invullen, deed de pen het niet. Had Tommy er weer de veer uitgehaald. Soms vond ik een hele verzameling in zijn zakken als ik de was deed. Daar is de droger nog eens op stuk gedraaid. Ik dacht dat het iets met zijn handicap te maken had, maar volgens Sara speelde hij een spelletje met me. Hij hield van practical jokes. Hij vond het heerlijk om mensen aan het lachen te maken.’ Gordon was nog niet uitgepraat. Hij wierp een blik in de achteruitkijkspiegel en keek Will recht aan. ‘Ik had al heel vroeg door dat hij anders was. Ik wist dat ik een bepaald soort leven wel kon vergeten, het soort leven dat vaders en zonen met elkaar delen. Maar ik hield van hem, en ik heb hem goed opgevoed. Mijn zoon is geen moordenaar.’
Lena legde haar hand op Gordons arm. ‘Het was een goede kerel,’ zei ze. ‘Het was een bovenste beste kerel.’
Gordon zette de auto in de versnelling. Kennelijk was het gesprek wat hem betrof afgelopen. Will en Lena stapten uit. Ze keken de Ford na terwijl die de straat uit reed.
Hoewel de regen wat was afgenomen trok Lena haar capuchon over haar hoofd. Ze ademde diep in en blies langzaam weer uit. ‘Tommy heeft Allison niet vermoord.’
Tot die conclusie was Will al eerder gekomen, maar hij was verbaasd om het ook uit haar mond te horen. ‘Vanwaar deze plotselinge openbaring?’
‘Ik heb bijna de hele dag met mensen gesproken die hem gekend hebben. Zoals ik dat ook gedaan zou hebben als Tommy nog leefde.’ Ze sloeg haar armen over elkaar. ‘Het was een goede jongen. En zoals dat met veel goede jongens gaat, raakte hij in de problemen: hij was op het verkeerde moment op de verkeerde plek. En hij had een mes in zijn hand.’
‘Volgens mij bedoelt u dat hij op het verkeerde moment op de goede plek was. Tommy was namelijk op zijn eigen kamer. Zijn kamer in de garage.’