Home>>read Verbroken free online

Verbroken(133)

By:Karin Slaughter


                Sara’s mond viel open van verbazing.

                Frank zag haar schrikken en zei geringschattend: ‘Je weet toch wat er gezegd wordt, snoes? Een ouwe zwarte van drieënzestig heeft niet veel gemeen met een blank meisje van eenentwintig. Niet als hij verstandig is.’ Hij knikte in de richting van Allison. ‘Wat heb je gevonden?’

                Sara was niet in staat om hem te antwoorden.

                ‘Een messteek in de nek,’ zei Will. ‘De definitieve doodsoorzaak is nog niet bekend.’

                Will ving Sara’s blik op. Ze knikte instemmend, ook al was ze nog steeds geschokt door Franks woorden. In aanwezigheid van haar ouders had hij nooit zo gepraat. Eddie zou hem de deur hebben gewezen als Cathy hem niet voor was geweest. Sara besloot het aan uitputting toe te schrijven. Hij zag er nog slechter uit dan de vorige dag. Elk kledingstuk dat hij droeg, van zijn goedkope pak tot en met zijn regenjas, was gekreukeld alsof hij erin geslapen had. Zijn huid hing in plooien van zijn gezicht. Zijn ogen glinsterden in het licht. En hij had nog steeds zijn leren handschoenen niet uitgetrokken.

                Will verbrak de stilte. ‘Commissaris Wallace, hebt u uw rapport over het incident in de garage al voltooid?’

                Franks kaak verstrakte. ‘Daar werk ik nog aan.’

                ‘Zou u het gebeurde nu met me willen doornemen? Alleen de belangrijke punten. De details haal ik later wel uit uw rapport.’

                Frank klonk nors, en het was duidelijk dat hij niet van Wills vragen gediend was. ‘Tommy stond in de garage met een mes in zijn hand. We zeiden dat hij het neer moest leggen. Dat deed hij niet.’

                Sara keek hem afwachtend aan, maar Will had minder geduld. ‘En toen?’

                Frank maakte een onverschillig gebaar. ‘De jongen raakte in paniek. Hij duwde Lena aan de kant. Ik wilde haar helpen, maar toen kwam hij met het mes op me af en stak me in mijn arm. Voor ik het wist vluchtte Tommy over de oprit weg. Brad ging hem achterna. Ik zei tegen Lena dat ze er ook op af moest.’ Hij zweeg even. ‘Veel haast had ze niet.’

                ‘Aarzelde ze?’

                ‘Lena rent meestal de andere kant op als er brand is.’ Hij keek vluchtig naar Sara, alsof hij op haar instemming rekende. Voor zover Sara wist, was het tegenovergestelde waar. Lena probeerde altijd zo dicht mogelijk bij de brand te komen. Dat was de beste plek om mensen in vlammen te zien opgaan.

                ‘Na een tijdje trippelde ze achter hen aan. Uiteindelijk heeft Brad ervoor moeten boeten.’

                Will leunde tegen het werkblad, met zijn hand op de rand. Zijn ondervragingstechniek was op zijn minst ongebruikelijk. Met een biertje in zijn hand had hij het evengoed over football kunnen hebben tijdens een of andere barbecue. ‘Heeft iemand zijn wapen afgevuurd?’

                ‘Nee.’

                Will knikte bedachtzaam en het duurde even voor hij zijn volgende vraag stelde. ‘Had Tommy al een mes in zijn hand toen u de garagedeur opende?’

                Frank bukte zich en haalde een plastic zak uit de doos. ‘Dit mes.’

                Will nam de zak niet aan en daarom besloot Sara het te doen. Het was een jachtmes: aan één kant gekarteld en aan de andere kant scherp. Het had een groot heft. Het lemmet was minstens twaalf centimeter lang en vier centimeter breed. Het was een wonder dat Brad nog leefde. ‘Dit is niet het mes waarmee Allison is gedood,’ zei Sara.

                Will nam het wapen van haar over. Hij schonk haar het soort blik waarmee Tommy Braham waarschijnlijk maar al te vertrouwd was geweest. ‘Dit ziet er nieuw uit,’ zei hij tegen Frank.