Verboden terrein(36)
Ze bleef hem verrassen door steeds weer nieuwe facetten van haar persoonlijkheid te onthullen. Toen ze deze dag over haar grootmoeder en die broche had verteld, had hij zich opeens gerealiseerd hoeveel ze had meegemaakt in haar relatief korte leven, en hoeveel moed ze had. Vergeleken bij het hare was zijn leven gladjes en moeiteloos verlopen.
‘Hé Reed, heb je zin om vanavond met Jenny en mij uit eten te gaan?’
‘Nee, dank je, Brad,’ zei hij tegen zijn tennispartner. ‘Ik heb al gereserveerd bij Mesa 17.’ En hij mocht van geluk spreken dat hij daarin was geslaagd. Het restaurant was een van de nieuwere op het eiland en was binnen de kortste keren een van de meest favoriete geworden.
Hij nam afscheid van Brad en liep naar de lift. Het eerste wat hij zag, toen hij de suite binnen kwam, was het knipperende lampje op de telefoon.
‘Hé, Felicity,’ riep hij, aannemend dat ze in de badkamer was. ‘Ik ben terug.’ Toen liep hij naar de telefoon en luisterde de boodschap af die was ingesproken op het antwoordapparaat.
‘Reed,’ hoorde hij. ‘Met Max. Het spijt me dat ik je moet lastigvallen tijdens je vakantie, maar ik moet je even iets vragen. Zou je me terug willen bellen zodra je daar de kans toe hebt?’
Het duurde enkele minuten eer de receptie de verbinding tot stand had gebracht, maar zodra dat was gelukt, kreeg hij Max ook bijna onmiddellijk aan de lijn.
‘Hallo, Max. Wat is er aan de hand?’ vroeg Reed.
‘Herinner jij je Hugo Manchester nog?’ vroeg Max.
‘Die Engelsman die de afgelopen week naar Rosedale kwam?’
‘Ja, die bedoel ik.’
‘Wat is er met hem?’
‘Hij heeft vandaag gebeld. Hij gaat komende maand terug naar huis en wilde weten of je interesse hebt in zijn paarden.’
Reed dacht snel na. Manchester had een aantal prima paarden waaronder een dekhengst die Reed maar al te graag wilde hebben. ‘Hoeveel wil hij ervoor hebben?’
Toen Max een bedrag noemde, floot Reed zacht. ‘Ik weet niet of ik zoveel bij elkaar kan schrapen. Ik neem aan dat hij er niets voor voelt om me slechts een deel van zijn paarden te verkopen?’
‘Dat heb ik hem al gevraagd. Ik nam aan dat je Sir James wel zou willen, maar Manchester zegt dat je ze allemaal moet overnemen of geen van alle.’
‘Verdraaid,’ mompelde Reed. ‘Bel hem maar terug en zeg dat ik minstens een week nodig heb om tot een besluit te komen.’
‘Oké.’
‘Nog iets anders?’
‘Ja, nog een ding. De eerste keer dat ik je vandaag te pakken probeerde te krijgen, werd ik doorverbonden met de verkeerde kamer, want er werd opgenomen door een vrouw.’
Reed verstarde. Felicity. Verdraaid! ‘En?’ vroeg hij behoedzaam.
‘Ik heb mijn excuses aangeboden en het opnieuw geprobeerd. Toen werd er niet opgenomen, en ik heb die boodschap ingesproken op het antwoordapparaat.’
‘Dan is er toch niets aan de hand?’
‘Het punt is, baas, dat ik de receptioniste vertelde dat ze me met de verkeerde kamer had doorverbonden, maar ze beweerde dat ze wel degelijk naar jouw kamer had gebeld. En ik zei dat dat niet mogelijk was, omdat er door een vrouw werd opgenomen.’
Reed wist wat er nu ging komen.
‘En toen zei ze dat het waarschijnlijk Señora Kelly was geweest.’
Reed verafschuwde leugenaars, maar wist dat hij in dit geval niets anders kon. ‘Oké, je hebt me betrapt. Ik ben hier niet alleen.’
‘Ja, dat had ik al bedacht. Maar ik zal je zeggen wat me niet lekker zit… De vrouw die de telefoon opnam, klonk als iemand die ik ken, en hoe meer ik aan die stem dacht, des te sterker kreeg ik het idee dat het Felicity was.’
‘Felicity? Je bedoelt Felicity Farnsworth?’
‘Ja, die bedoel ik.’
Grote goedheid, wat moest hij nu doen?
‘Weet je wat het is, baas,’ vervolgde Max meedogenloos. ‘Ik weet dat je kunt zeggen dat ik me met mijn eigen zaken moet bemoeien, maar laten we veronderstellen dat het inderdaad Felicity was die de telefoon opnam. Ik weet niet of je hiervan op de hoogte bent, maar haar vader was een goede vriend van me en ik heb altijd een zwak voor haar gehad. Ze heeft een beroerde tijd gehad toen ze haar ouders op jonge leeftijd verloor, en daarna werd ze tijdens haar huwelijk door die smeerlap van een kerel van haar bedrogen met alles wat een rok aanhad. Om nog maar te zwijgen van het feit dat hij al haar geld erdoorheen heeft gejaagd. Daarom wil ik niet dat ze opnieuw gekwetst wordt. Door niemand.’
Hoofdstuk 9
Reed staarde naar de telefoon. Als iemand anders op die toon tegen hem had gepraat, zou hij dat niet op zich hebben laten zitten. Maar hij respecteerde Max en wilde dat Max hem zou blijven respecteren. ‘Ik wil ook niet dat ze opnieuw gekwetst wordt,’ zei hij uiteindelijk.