Even bleef hij stokstijf staan, en Felicity vreesde dat ze een verboden grens had overschreden. Toen liet hij zijn armen om haar heen glijden en liet zijn kin op haar kruin rusten. Ze sloot haar ogen. Het was zo’n heerlijk gevoel om zo vastgehouden te worden, al was het slechts een gebaar een oppervlakkige vriend. Het was lang geleden dat ze was omhelsd door een man die ze respecteerde. Door een man die zo aantrekkelijk was als Reed.
Met een zucht trok ze zich een klein beetje terug. Ze keek naar hem op en wenste dat ze iets kon zeggen waardoor hij zich beter zou voelen. ‘Reed…’ begon ze.
Hij keek op haar neer.
Toen hun blikken elkaar ontmoetten, was het alsof er een elektrische stroomstoot van de een naar de ander siste. Het volgende moment – Felicity zou het nooit vergeten – boog hij zijn hoofd en nam bezit van haar mond.
Schokgolven voeren door haar lichaam op het moment dat zijn tong de hare vond. Ze kreunde toen hij zijn handen naar beneden liet zakken en om haar billen sloot, haar nog dichter naar zich toe trekkend, zodat ze zijn opwinding kon voelen. Haar binnenste leek te veranderen in vloeibare was en haar hele lichaam stond in vuur en vlam van verlangen.
Reed… Reed… Haar hoofd tolde door het besef dat een van haar fantasieën werkelijkheid was geworden. Want zelfs ten tijde van de verloving van Reed en Emma had ze zich wel eens afgevraagd hoe het zou zijn om Emma te zijn. Om gekust te worden door Reed. Om de liefde met hem te bedrijven…
Opeens drong het geluid van naderende voetstappen door het waas van verlangen heen dat haar omgaf. Reed moest het ook gehoord hebben, want hij liet haar onmiddellijk los, waardoor ze achteruit wankelde.
Heel even staarden ze elkaar aan.
De vlammen sloegen Felicity opeens uit. ‘Ik… Ik moet gaan,’ stamelde ze. ‘Hier. Dit kwam ik je brengen.’ Ze reikte in haar handtas, griste er de cheque uit die ze eerder die dag had uitgeschreven en overhandigde die aan hem. Het was de aanbetaling die hij maanden geleden had gedaan toen Emma en hij haar hadden gevraagd om hun huwelijk te regelen.
Te beschaamd om te wachten op zijn reactie draaide ze zich om en vluchtte de stal uit. Zo snel als haar stilettohakken dat toelieten.
Verdraaid! Wat had hem bezield?
Je dacht niet na, berispte hij zichzelf. In ieder geval niet met je hersenen. Hij was woedend op zichzelf. Dit was wel het stomste wat hij ooit had gedaan. Hij had Felicity praktisch aangevallen. Waarom in vredesnaam? Had hij zijn hormonen niet onder controle? Of probeerde hij zijn gram te halen omdat hij door Emma het mikpunt van algemene spot was geworden? Hij knarsetandde van frustratie. Daar was hij eigenlijk het kwaadst om.
Diep in zijn hart had hij altijd geweten dat er iets ontbrak aan de relatie met Emma. Ze was lief en mooi en precies het type vrouw met wie een man graag wilde trouwen. Maar als hij eerlijk was, moest hij erkennen dat er geen sprake was geweest van een vonk, en dat was een slecht voorteken geweest voor een gezamenlijke toekomst.
In feite – en dat had hij nooit aan iemand verteld – waren ze nooit intiem geweest. Emma had willen wachten tot ze getrouwd waren, en dat had hij gerespecteerd.
Dus toen ze hun verloving verbrak vanwege een andere man, was hij eerder beschaamd geweest dan gekwetst. Maar achteraf had hij zich wel eens afgevraagd of het feit dat ze geen seks voor het huwelijk had gewild, meer te maken had gehad met het gebrek aan verlangen, dan met de behoefte om kuis te blijven, zoals hij al die tijd had gedacht.
Nu zette hij vraagtekens bij alle aspecten van hun relatie, en vooral bij zijn eigen beoordelingsvermogen. Zijn ego had een fikse klap gekregen en het feit dat iedereen in hun kringen nu wist wat de breuk had veroorzaakt, maakte de situatie nog tien keer erger.
Hoewel Reed uit een groot, gezellig gezin kwam en echt op mensen gesteld was, had hij toch een gereserveerd karakter en hij toonde zijn gevoelens niet snel. Als hij in zijn eentje zijn wonden had kunnen likken, zou hij het feit dat hij een blauwtje had gelopen, sneller verwerkt hebben. Nu voelde hij zich rauw en onbeschut. En stom. Verschrikkelijk stom.
‘Hé baas, alles oké?’ vroeg Max die de stal was binnen gekomen.
Reed glimlachte geforceerd. ‘Ja, hoor. Prima. Hoezo?’
Zijn assistent fronste. ‘Ik zag Felicity naar buiten stormen en dacht dat jullie misschien ruzie hadden gemaakt, of zo.’
‘Nee. Ze had een andere afspraak, geloof ik.’
Max knikte, maar hij bleef zijn baas nadenkend aankijken.
Reed vroeg zich af of hij vermoedde wat er werkelijk tussen hen was gebeurd. ‘En daardoor bedenk ik opeens dat ik ook nog een paar telefoontjes moet plegen,’ voegde hij eraan toe.
Terwijl hij de stal verliet, zette hij zijn zonnebril op en liep naar zijn kantoor. In de verte zag hij de achterlichten van een zilverkleurige auto die bij de boerderij vandaan reed. Felicity’s auto, realiseerde hij zich spijtig. Die bij hem vandaan snelde.